Tuesday, June 22, 2010

ငရုပ္ဆုံတေစၦ ႏွင့္ ေဝဒဆရာေက်ာက္


ကိုၾကီးေက်ာက္တို႕ ေက်ာင္းသားဘဝက ဆရာေက်ာက္..ဆရာေက်ာက္နဲ႔ မႏၱေလး၃၇ လမ္းက အမ်ိဳးသမီးေဆာင္ေတြ မွာတယ္ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားဆို ကိုၾကီးေက်ာက္က မိန္းကေလး ၉၉% စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေဝဒဆရာျဖစ္ေပသကိုးဗ်၊ တတ္လြန္းကြ်မ္းလြန္းလွခ်ည့္ရဲ့လို႔ မဟုတ္ေပမဲ့ တတ္သည့္ပညာမေနသာဆိုသလို အစြမ္းေတြျပေလေတာ့ အားကိုးၾကရွာမွာေပါ့ေလ၊ သူတို႕ေတြက ဆရာေက်ာက္ကို ျမင္တာနဲ႔အတင္း လက္ထိုးေပးၾကေလေတာ့ ဆရာေက်ာက္မွာ လက္ကိုင္ေနရရွာတာေပါ့၊ ဆရာေက်ာက္ကို လက္ဖဝါးျပရင္ လ်က္ဆားမရမွန္းသိေပမဲ့ ေဗဒင္တဲ့ေဟ့..ဆိုရင္၊လ်က္ဆားထက္စိတ္ဝင္ စားတတ္တာက ဣဌိယတို႕ရဲ့သဘာဝပဲကိုးခင္ဗ်..၊


တကယ္ေတာ့ ဆရာေက်ာက္က လကၡဏာပညာကို လုံးဝ နီးပါးေလာက္ မတတ္ေလသူပါ၊ အဲ...ဒါေပမဲ့ ေဗဒင္လက္ရုိး မဟာဘုတ္ကေတာ့ ဆရာနဲ႔ သမားနဲ႔ အေသအခ်ာ သင္ခဲ့ဖူးေလေတာ့ ေခသူေတာ့မဟုတိေပဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ့ မိန္းကေလးမ်ားကလဲ ေဗဒင္ပညာကို နားလည္ရင္ လကၡဏာပညာကိုလဲ အလိုလို တတ္မယ္လို႕မ်ားထင္ေနသလား မသိပါဘူး၊ဆရာေက်ာက္ေတြ႔ရင္ သူတို႔မွာ လက္တျပင္ျပင္နဲ႔ (ပါးရိုက္ခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး.. ဆရာ့ကိုအားကိုးလြန္းလို႔ပါ)၊


ဆရာကလဲ ခက္တည္တည္ပဲ..သူတို႔လက္ကေလးကို အနုလုံပဋိလုံ သုံးသပ္ျပီးသကာလ ...အင္း.........ထီးရိုးကေတာ့ ရွည္တယ္..၊ ေမာင္ရင္ေလာင္းေတြ ေဆာင္းတဲ့ထီးရုိးပဲ..၊ ခ်မ္းသာတဲ့ အလွဴ႕အမ ျဖစ္မွာပဲတို႔ ဘာတို႔ညာတို႔ နဲ႕ျဖီးလိုက္ရင္ သေဘာေတြက်လို႔၊ ဆရာေက်ာက္ရဲ့ ေဗဒင္ပညာ ကိုလဲ သူတို႕ရဲ့ အတင္းေလးေတြ..အဲ..အဲ..သတင္းေလးေတြနဲ႔ ေရာစပ္ျပီး ( တေယာက္အျပင္သြားရင္ က်န္တဲ့သူေတြက ဆရာေက်ာက္ကို မရွိတဲ့တေယာက္ရဲ့ သတင္းေလးေတြ မွ်ေဝေပးၾကတာကိုး..) ေဟာခ်က္ေတြထုတ္လိုက္ရင္ ဒက္ထိကြက္တိေတြခ်ည့္ ျဖစ္ေနေတာ့တာပဲ၊


ကိုင္း......ေဝဒဆရာေက်ာက္ရယ္လို႔ ဒီလိုနာမည္တလုံး ရမဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းၾကည့္ၾကစို႔လား...၊ ဆရာေက်ာက္တို႔ေက်ာင္းသားဘဝက မဆလအစိုးရကလဲ ဆူဆူရွိရင္ ေက်ာင္းပိတ္ဖို႔ပဲ စိတ္ကူးေနတာကိုး၊ အေဆာင္မွာ အခန္းေစ့ေရေႏြးအိုးတည္လို႔ ဆူရင္ေတာင္ ကေယာင္ကတန္းနဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္မယ္ဆိုတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ ဆရာေက်ာက္တို႔မွာေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြ တယ္ေပါတာကိုး၊ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနေတာ့ဆရာေက်ာက္လဲ အရပ္ထဲက ေဗဒင္ဆရာဆရာျမင့္ဆီက ေဗဒင္စာအုပ္ေတြငွားဖတ္၊ မသိတာ နားမလည္တာသြားေမးရင္း ၃ လအတြင္းအေျခခံေဗဒင္လက္ရိုးကို အေတာ္တီးမိေခါက္မိသြားေတာ့တာပါပဲ၊


ဆရာျမင့္ကလဲ ပညာလိုလိုလားလားသင္ေပးရွာပါတယ္၊ ကိုယ္တိုင္ ေဗဒင္ပညာေတာ္ရွာေပမဲ့ ဆရာျမင့္ရဲ့အားနဲခ်က္က အရက္ကေလးၾကိဳက္တတ္တာရယ္၊ဖဲရိုက္ရတာ ဝါသနာပါတာရယ္ စကားကိုသာယာနာေပ်ာ္ဖြယ္ မေျပာတတ္တာရယ္ေၾကာင့္ သူ႔ချမာ နာမည္ေက်ာ္ေဗဒင္ဆရာ မျဖစ္ရွာေပဘူးေပါ့၊ သူ႕မိန္းမက ေဒၚတင္စုတဲ့၊ သူကလဲေယာက်ၤားကို စကားေျပာရင္နဲနဲေတာ့ အျပစ္ေျပာလိုက္ရမွ၊ အျပစ္မတင္လိုက္ရရင္ အိပ္မေပ်ာ္စားမဝင္၊ တခါကလဲ ဆရာျမင့္က ဒူးရင္းသီးတလုံး ေဗဒင္ေဟာရင္းရလာတယ္၊ ေဒၚတင္စုက ဆရာျမင့္ယူလာတဲ့ ဒူးရင္းသီးကို ၾကည့္ျပီး..ဟင္း..ေတာ့ ဒူးရင္းသီးကလဲ ၾကည့္ရတာအေပါက္ကို မတည့္ဘူး တဲ့..၊ မေကာင္းဘူးေျပာတာေပါ့ေလ၊ ဆရာျမင့္ကလဲ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္နဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တာက ေအာ...မင္းက မိန္းမလူစြမ္းေကာင္းမို႔ ဒူးရင္းသီးနဲ႔ အေပါက္နဲ႔ တည့္ခ်င္ရတာေပ့ါေလတဲ့၊ ..ဆရာေက်ာက္ကေတာ့ မ်က္ေစ့ထဲမွာ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ တန္းျမင္သြားတာမို႔ အသာၾကိတ္ရီျပီး ျပန္လာခဲ့ရတယ္၊


ဆရာျမင့္က သားသမီး ၃ေယာက္ရွိေတာ့ အၾကီးဆုံးသားက ပုဏၰား တဲ့ ဆရာေက်ာက္သူငယ္ခ်င္း၊ ဒုတိယသားက ေမာင္ေအး တဲ့၊ ဘယ္သူမွ ဆရာျမင့္ရဲ့ပညာကို အေမြမရလိုက္ၾကပါဘူး၊ ေမာင္ေအး က ဂီတာေလး တေဒါင္ေဒါင္ေခါက္ေနတတ္လို႔ ဆရာေက်ာက္တို႔က တကၠသိုလ္ေအးေမာင္နဲ႔ မမွားရေလေအာင္ မူၾကိဳေမာင္ေအး လို႔နာမည္ေပးထားရတယ္၊ မူၾကိဳေမာင္ေအးလဲ ဂီတာေလးတီးရင္းေခါက္ရင္းနဲ႔ အရပ္ထဲက ဇတ္တဖြဲ႔ေနာက္လိုက္သြားလိုက္တာ ဇတ္ထဲကယိမ္းသမတေယာက္နဲ႔ ညားပါေရာလား၊ ဇတ္ကတီးဝိုင္းဆရာ ဆိုေတာ့ဇတ္ကရာေနရာတိုင္းက ဧည့္ခံတဲ့ အရက္ဝိုင္းေလးမွာ ေသာက္ရင္းေသာက္ရင္းနဲ႔ ၾကာေတာ့လဲက်န္းမာေရးထိခိုက္လာတယ္၊ မိန္းမျဖစ္သူယိမ္းသမကလဲ ကေလးတဖက္ မက်န္းမာတဲ့လင္ကတဖက္နဲ႔ ေဆးလိပ္ကလဲ လိပ္ရေသးတာမို႔ သူ႔ချမာ လင္ကုန္ရႈံးရွာတယ္ေျပာရမွာေပါ့ေလ၊



မူၾကိဳေမာင္ေအးလဲ တေျဖးေျဖးနဲ႔ လုံးပါးပါး လာလိုက္တာ ေမာင္ေအးေသေတာ့ သူ႕သားအငယ္ေကာင္ေလးက ၃ႏွစ္သားေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ေမာင္ေအးမိန္းမ ေဌးရီကလဲ လင္ေသတာ လြမ္းဆြတ္မေနနိုင္အားပါဘူး၊ ရက္ကိုမလည္ေသးဘူး ၃ႏွစ္သားကေလး ကို အရပ္ကိုအပ္ျပီး ေဆးလိပ္ေျပးလိပ္ရေတာ့တာပဲ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဆရာေက်ာက္ကလဲ ဗမာျပည္ခနေရာက္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ျမင္ေနေတြ႔ေနရတာေပါ့၊ တရက္မွာေတာ့ အရပ္ထဲက မဖြားေသာင္းတို႔ မေငြညြန္႔တို႔က မနက္ ၉ နာရီေလာက္မွာ ဆရာေက်ာက္ကို လာေခၚတယ္၊ ဆရာေက်ာက္ခနေလာက္ လိုက္ၾကည့္ေပးပါေပါ့ေလ၊ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုျပီးေမးေတာ့ ေဌးရီတို႔ အိမ္မွာေဌးရီလဲမရွိပဲနဲ႔ အိုးသံခြက္သံ ခ်က္သံျပဳတ္သံေတြၾကားေနရတယ္၊အဲတာ သူခိုးဝင္သလားမသိဘူး လိုက္ၾကည့္ေပးပါလို႔ လာေျပာၾကတယ္၊


ဒါနဲ႔ ဆရာေက်ာက္လိုက္သြားေတာ့ ေမာင္ေအးတို႔ေဌးရီတို႔ အိမ္ထဲက ငရုပ္သီးေထာင္းေနသံေတြ တခြပ္ခြပ္နဲ႔၊ အိုးသံခြက္သံေတြကလဲ ဂလုံဂလြမ္ၾကားေနရတယ္၊ အိမ္ေရွ႔မွာလဲ ေဌးရီသားငယ္ေလးက ေဆာ့လို႔၊ ဒါနဲ႕ ဟိတ္ေကာင္ ..အိမ္ထဲမွာ ဘယ္သူရွိလဲဆိုေတာ့... အေဖထမင္းခ်က္ေနတယ္ဗ်တဲ့..၊ ဒါနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွလဲမရွိဘူး၊ ငရုပ္ဆုံေလးကလဲ ေမွာက္လို႔၊ အိုးေတြခြက္ေတြကလဲ စင္ေပၚမွာအစီအရီတင္လို႔၊ မဖြားေသာင္းတို႔မေငြညြန္႔တို႔ကေတာ့ ေၾကာက္လြန္းလို႔ အိမ္အျပင္ေျပးထြက္ကုန္ၾကျပီ၊ ဒါနဲ႕ ဆရာေက်ာက္တို႔ အျပင္ျပန္ထြက္လာျပီး လမ္းေပၚျပန္ေရာက္ေတာ့ တခါ ငရုပ္သီးေထာင္းသံ ျပန္ၾကားရျပန္ေရာဗ်၊ ဘယ္သူမွ ထပ္ဝင္ၾကည့္မေနေတာ့ပါဘူး၊ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ တေစၦငရုပ္သီးေထာင္းတာ ဒီတခါပဲ ၾကားဖူးပါတယ္၊ ေမာင္ေအးလဲ မိန္းမကေဆးလိပ္သြားလိပ္ေနေတာ့ သားျဖစ္သူ မစားရမွာပူရွာတယ္နဲ႔တူပါရဲ့၊ တေစၦဘဝနဲ႔ လာျပီးခ်က္ျပဳတ္ေပးေနရွာတယ္၊ ရက္လည္ျပီးတဲ့ေနာက္ေတာ့ ငရုပ္သီးေထာင္းသံမၾကားရေတာ့ပါဘူး။


ေဘာလုံးပြဲၾကည့္လိုက္၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ ေျပာလိုက္ၾကနဲ႔၊ ဘေလာ့ဖက္ကို လွည့္မၾကည့္နိုင္တာၾကာျပီ၊ ဒီpostကို ေရးထားျပီးတဝက္တပ်က္နဲ႔ ပစ္ထားတာၾကာပါျပီ အေဖေန႔အေၾကာင္းေတြ ေရးတာျမင္မွ သားျဖစ္သူမစားရမွာစိုးလို႔ တေစၦဘဝနဲ႔ ထမင္းလာခ်က္တဲ့ အေဖအေၾကာင္း အျမန္အဆုံးသတ္ေရးျပီးတင္လိုက္ပါတယ္။

Friday, June 11, 2010

တေစၦမ်ားႏွင့္ေလွ်ာက္လည္ျခင္း


အညာေက်းလက္ဆိုတာက ေအာက္ေျပေအာက္ရြာလို ေရမိုးကအဆင္ေျပတဲ့အရပ္မဟုတ္ေလေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္စားရတာ မလြယ္လွပါဘူး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔နယ္မွာေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ခ်င္းတြင္းျမစ္ဆုံက ေျမနုက်ြန္းထဲရြာေတြနဲ႔ ကုန္းေခါင္ေခါင္ ေက်းေတာရြာေတြရယ္လို႔ ရွိရာမွာ က်ြန္းထဲရြာေတြကေတာ့ စိုစိုေျပေျပ စိမ္းစိမ္းလန္းလန္းရွိပါတယ္။ ကိုၾကီးေက်ာက္ကိုရင္ဘဝက သူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာ ရြာေပါင္းစုံကို ေရာက္တတ္ေတာ့ သိရျမင္ရတာေပါ့ေလ၊
ကိုၾကီးေက်ာက္ရဲ့ ကိုရင္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႔ရဲ့လူနာမည္က ကိုေျပစိန္တဲ့၊ သူကကြ်န္းထဲသား၊ သူ႔ရြာက ဇရပ္နီတဲ့၊ ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ ခ်င္းတြင္းျမစ္အၾကားကရြာ၊ ေရစၾကိဳျမိဳ့နယ္ထဲမွာပါတယ္၊ ေရစၾကိဳျမိဳ့နဲ႔ေတာ့ ခ်င္းတြင္းျမစ္ျခားေနတယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ကေတာ့ ေရစၾကိဳတဖက္ကမ္းက ဆင္ေျခရာတို႔ ဇရပ္နီတို႔ မင္းလွတို႔ရြာေတြကိုမၾကာခန အလည္ေရာက္တတ္တယ္၊ ကိုေျပစိန္ကိုရင္ဘဝနဲ႔ ရန္ကုန္က စာသင္တိုက္တတိုက္ကို ေရႊ႕သြားကထဲက ကိုၾကီးေက်ာက္နဲ႔ ကြဲသြားတာ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က ျပန္ဆုံေတာ့ သူကသူ႔ရြာမွာ အိမ္ေထာင္ျပန္က်ေနျပီ၊
ဒီလိုနဲ႔ကိုၾကီးေက်ာက္ ဇရပ္နီရြာကို တခါေရာက္ေတာ့ သူ႔အိမ္ဝင္တာေပါ့၊ သူ႔အိမ္မွာ ကေလးေတြပဲရွိတယ္၊ ကိုေျပစိန္အသဲအသန္ဖ်ားေနလို႕ ေရစၾကိဳေဆးရံုတင္ထားတဲ့ အေၾကာင္းေျပာၾကတယ္၊ ဒါနဲ႔ ေရစၾကိဳဖက္ကိုကူးျပီး လူနာသြားၾကည့္ၾကမယ္ဆိုျပီး ေရစၾကိဳေဆးရုံကို သြားၾကတာေပါ့ေလ၊ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ ကိုေျပစိန္က ယဲ့ယဲ့ပဲရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့စကားလဲေျပာနိုင္သလို သတိလဲေကာင္းပါတယ္၊ သူကကိုၾကီးေက်ာက္ရယ္ အတူပါလာတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဦးဇင္းတပါးရယ္ကို စကားေတြေျပာရင္း သူေဆးရုံေရာက္ကထဲက ညတိုင္းၾကံဳရတာကို ေျပာျပတယ္၊
ည...လူေျခတိတ္ေလာက္ျပီဆိုရင္ လူတစုက သူ႔ကုတင္ေျခရင္းေရာက္လာျပီးရင္ သူ႔ကိုလိုက္ခဲ့ဖို႔လာလာေခၚသတဲ့၊ အဲဒီ လူအုပ္စုမွာ ေယာကၤ်ား ၂ေယာက္ မိန္းမတေယာက္ ကေလး ၃ေယာက္ေလာက္ပါသတဲ့၊ သူကအျမဲ မလိုက္ခ်င္ဘူးပဲ ျငင္းလႊတ္လိုက္သတဲ့၊ သူနဲ႔ အဲဒီလူစုနဲ႔စကားေျပာၾကတာကို သူ႔ကိုေစာင့္အိပ္တဲ့ သူ႔ညီေရာ ေဘးကုတင္ကလူေတြေရာ မနိုးၾက၊ မၾကားၾကဘူးတဲ့၊ သူက မနက္ၾကျပန္ေျပာေတာ့လဲ အိပ္မက္ေနမွာပါလို႔ေျပာၾကသတဲ့၊ အိပ္မက္ဆိုရင္လဲ ညတိုင္း ဒါခ်ည့္ေတာ့ မမက္ေလာက္ပါဘူးေပါ့၊ ကိုၾကီးေက်ာက္နဲ႔ ဦးဇင္းလဲ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားနဲေနတာကလြဲရင္ ဖ်ားေသြးမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။ အဖ်ားျပင္းလို႔ ကေယာင္ကတန္းေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ေပဖူးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ဦးဇင္းက အင္းတကြက္ခ်ေရးတဲ့ျပီး ကိုေျပစိန္ကို ေပးလို႔ ဒီည လာေခၚရင္လိုက္သြားဗ်ာ ဘာၾကံဳရမလဲ သိရတာေပါ့၊ မေၾကာက္နဲ႔လို႔မွာထားခဲ့ျပီး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔လဲ ရြာဖက္ကိုျပန္ကူးလာၾကတာေပါ့၊
ေနာက္တေန႔ ေရစၾကိဳေဆးရုံကို ဦးဇင္းနဲ႔ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ သြားေတာ့ ကိုေျပစိန္႔ညီက ေဆးရံုေပါက္ဝကေနဆီးျပီးေျပာတယ္၊ ဦးဇင္းလူ ညက လုပ္လိုက္ပုံမ်ားကေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ အကုန္လုံးေဒါင္းေတာက္ေနတာပဲ၊ ညကတခ်က္ထိုးေလာက္က သူေပ်ာက္သြားတာ တပည့္ေတာ္တို႔ကအေပါ့အပါးသြားတယ္ထင္လို႕ လိုက္ရွာတာလဲမေတြ႔ဘူး၊ ေဆးရုံပတ္ပတ္လည္လိုက္ရွာတာလဲမေတြ႕ဘူး၊ ဘယ္မွရွာမေတြ႔လို႔ ျပန္လာေတာ့ သူကကုတင္ေပၚေရာက္ေနျပီ၊ ဘယ္သြားေနလဲလို႔ေမးေတာ့ေလွ်ာက္လည္ေနတာတဲ့၊
ဦးဇင္းနဲ႔ကိုၾကီးေက်ာက္ ေဆးရံုထဲေရာက္ေတာ့ ကိုေျပစိန္ကကုတင္ေပၚမွာထိုင္လို႔၊ ကိုေျပစိန္က ညက သူ႕လိုက္သြားတဲ့အေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊
ညက ထုံးစံအတိုင္းလာေခၚေတာ့ ဒီတခါေတာ့သူမျငင္းပဲလိုက္သြားသတဲ့၊ သူ႔ကိုေဆးရံုကေနေခၚသြားလိုက္တာ တေနရာမွာေတာ့ ေျမနီလမ္းေလးေတြ႔သတဲ့၊ လမ္းတေလွ်ာက္မွာလဲ လူေတြအမ်ားၾကီးတဲ့၊ သူတို႔မ်က္ႏွာက သာမန္လူမ်က္ႏွာနဲ႔မတူသလို လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာလဲ တမ်ိဳးၾကီးပဲတဲ့ ၊ သစ္ပင္ေတြ သစ္ကိုင္းေတြမွာလဲ လူေတြျပည့္ေနတာပဲတဲ့၊ သစ္ပင္ေတြေပၚမွာတိုးတိုးေခြ႔ေခြ႔ေနေနၾကသတဲ့၊ သူကေတာ့ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနလို႔ အတူပါတဲ့သူေတြက လာလာျမန္ျမန္လာလို႔ ေျပာၾကေသးသတဲ့၊ တေနရာေရာက္ေတာ့ ေရာက္ျပီလို႔ေျပာေတာ့ အဲဒီမွာရွိတဲ့ လူတေယာက္က မင္းတို႔သူ႕ကိုမေခၚေသးပါနဲ႔အုန္း ဆိုတာဘာလို႔သြားသြားေခၚေနတာတုန္းဆိုျပီး သူ႔ကိုေခၚလာတဲ့သူေတြကို ေငါက္သတဲ့၊ ဒါနဲ႔သူ႕ကိုေခၚလာတဲ့သူထဲက တေယာက္က လာလာဆိုျပီးဆြဲေခၚလာလိုက္တာ ေဆးရံု ကသူ႔ကုတင္နားေတာင္ေရာက္လာလာေရာတဲ့၊ သူလဲေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ခုနမွနိုးတာတဲ့၊
သူေျပာေနတာနားေထာင္ရင္း ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ သူ႕ေျခေထာက္နဲ႔ သူ႕ဖိနပ္ကို အမွတ္တမဲ့ၾကည့္မိေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ့ ေျမနီဖံုေတြအလိမ္းလိမ္း ကပ္လို႔၊
ဒါဆို သူ..ညကလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာေပါ့ အဲလိုေျမနီမ်ိဳးကလဲ ေရစၾကိဳေဆးရံုအနီးတဝိုက္မွာ မရွိတာမို႕ ည က သူဘယ္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ခန္႔မွန္းလို႔ မရနိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုေျပစိန္တေယာက္ တေစၦေတြနဲ႔ ျပီးခဲ့တဲ့ညက ေလွ်ာက္လည္ခဲ့တာပါပဲ၊အဲဒီေနာက္ေတာ့ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္ျပီး က်န္းမာလာေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ ကိုေျပစိန္ရုတ္တရက္ အျပင္းဖ်ားျပီး ဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္၊ အင္း..အဲဒီၾကမွ အခ်ိန္က်လို႔ ထင္ပါရဲ့....။ (ပုံကို bing.comမွယူပါသည္)

Sunday, June 6, 2010

ေတာင္ျပဳံးကက္ဘိနက္ေရာက္ကိုကိုေက်ာက္


ေတာင္ျပံဳးဆိုတာကေတာ့ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း ေရႊဖ်ဉ္းညီေနာင္တို႔ ေပ်ာ္စံရာေဒသပါပဲ၊ ဝါေခါင္လေရာက္ျပီဆိုမွျဖင့္ ေတာင္ျပဳံးပြဲၾကီးမွာ ႏြဲေပ်ာ္ၾကဖို႕ ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္းေတြ လႈပ္လႈပ္ရြရြ ျဖစ္လာၾကျပီေပါ့ဗ်ာ၊ ဟိုတေန႔က မိတ္ေဆြၾကီးကိုေမာင္ေမာင္ရဲ့ ဘေလာ့မွာ သူ႕ေယာကၡမေတြ၊ခယ္မေတြ နတ္ယုံၾကည္ၾကလြန္းတာေလး ဖတ္ရေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ေတာင္ျပံဳးကက္ဘိနက္နဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့ရတာေလး သြားသတိရမိသဗ်၊


ကက္ဘိနက္ဆိုေတာ့ ဝန္ၾကီးအဖြဲ႔ေပါ့ဗ်ာ၊ အမယ္..ေတာင္ျပဳံးကလဲ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဝန္ၾကီးအဖြဲ႔နဲ႔ ဆိုေတာ့ ဘဘၾကီးတို႔နဲ႔ စင္ျပိဳင္အစိုးရေပါ့ဗ်ာ၊ သူ႔အစိုးရကပိုေတာင္ ေစာေသး၊ လန္ဒန္က ပါလီမန္ထက္ေတာင္ ႏွစ္ ၆၀၀ ေလာက္ေတာင္ ပိုေစာထင္ပါ့၊ ေတာင္ျပဳံးကက္ဘိနက္မွာ ေဗါင္းေဆာင္း ဝန္ၾကီးက ၄ ပါး၊(ေဗါင္း ဆိုတာဝန္ၾကီး ဦးထုပ္ကိုေျပာတာ၊ဇတ္ပြဲထဲမွာ ျမင္ဖူးမွာပါ)၊ ခုေတာ့ဝန္ၾကီးဌာနေတြ တိုးခ်ဲ႕ထားေသးလား မသိဘူး၊ဗမာျပည္က ဝန္ၾကီးဌာနအသစ္ေတြက ခနခနေပၚပေလတာ၊ သိုးေဆာင္းမိဖုယားက ၄ပါး ရွိသတဲ့၊ (သိုး ဆိုတာ မိဖုယားေတြ ေဆာင္းတဲ့ဦးထုပ္၊ ပုံက ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္မွာ ေဆာင္းတဲ့ဦးထုပ္မ်ိဳးလိုပဲ ေရႊခ်ည္ေငြခ်ည္ထိုးထားတာ)၊


ေတာင္ျပဳံးမွာရွိတဲ့ ရာထူးေတြက သားစဉ္ေျမးဆက္ ဆက္ခံရတာမ်ိဳး( ခုေခတ္လဲ ေျမးကိုပြဲထုတ္ေနပါ့)၊ ဝန္ၾကီးရာထူးကလဲ အေဖျပီးရင္သား၊ မိဖုယားကလဲ အေမျပီးရင္ သမီးက ဆက္ခံရတာမ်ိဳးေပါ့( အင္း...အေမျပီးေတာ့ သမီးနဲ႔ဆက္ရတယ္ ဆိုေတာ့ ဒီသမီးက နတ္နဲ႔ရတဲ႔ သမီးေတာ့မဟုတ္ေလာက္ေပဘူး၊ မိဖုယားသာေျမွာက္ထားရတယ္ နတ္လဲအလိမ္ခံေနရတာပဲေနာ္) ၊


ကဲ....သူတို႔ကက္ဘိနက္နဲ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္ဘယ္လို ပတ္သက္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ဆက္ၾကတာေပါ့၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔နဲ႔ ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳး ဦးစိုးဝင္း ဆိုတာရွိတယ္၊ သူက မ်ား တို႔အဖြဲ႔ဝင္ေပါ့၊ နတ္ေတြထဲက ေငြေတာင္သူ(မေနာ္ဟရီမဟုတ္) နဲ႔လက္ထပ္ထားဆိုပဲ၊ နတ္လင္ေပါ့..၊ဒါေပမဲ့လဲ..ေယာကၤ်ားစြမ္း မျပနိုင္ရွာေတာ့ နတ္ကေတာ္ပဲေပါ့ေလ၊ သူ႔ကို သူရဲ့နတ္ဆရာ ေတာင္ျပဳံးဝန္ၾကီး "မ်ား" ကအေမြစားအေမြခံ ထားေတာ့ သူ႔ဆရာ ဝန္ၾကီးကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ သူက ဝန္ၾကီးရာထူး ဆက္ခံရတာေပါ့ေလ၊ ခုေတာ့ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေတာင္ ျဖစ္ေနျပီ ထင္ပါရဲ့၊ အာစီယံ နတ္ဝန္ၾကီးအစည္းေဝးေတြ သြားမသြား သတင္းစာထဲရွာဖတ္ၾကည့္ဦးမွ၊


သူ ဝန္ၾကီးျဖစ္စ ခ်ိန္မွာ ကိုၾကီးေက်ာက္ကလဲ သပိတ္က်င္းက မႏၱေလးအျပန္ လမ္းမွာေတာင္ျပဳံးပြဲေတြ႔ေတာ့ ေတာင္ျပဳံးကို ဝင္ ပတ္လိုက္မဟဲ့ ဆိုျပီးခနဝင္တာေပ့ါေလ၊ အဲဒီမွာ သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ သူက " မင္း တျခားကိစၥမရွိရင္ ငါ့ဆီ ၃, ၄ရက္ေလာက္ေတာ့ ေနေပးအုန္း" တဲ့၊ " ေလာေလာဆယ္ ငါ့နန္းမွာ ထမင္းခ်က္အဖြားၾကီးပဲ ရွိတယ္၊ ငါ နန္းၾကီးေပၚတက္ခ်ိန္ ငါ့ နန္းကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ ဘယ္သူမွမရွိလို႔" တဲ့၊ ဒါနဲ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ ဟုတ္ကဲ့ အကိုၾကီး ဆိုျပီး ေနေပးရတာေပါ့ေလ၊ ေတာင္ျပဳံးမွာက ပြဲေတာ္ခ်ိန္ဆိုရင္ တနိုင္ငံလုံးက သူခိုး၊ဂ်ပိုး၊ ခါးပိုက္ႏႈိက္ေတြ၊ ၾကက္ေတြ၊ အေျခာက္ေတြ၊ စုံေနေအာင္ ေရာက္လာၾကတာကလား၊ ဖိနပ္ကစ အလစ္သုတ္ၾကတာမို႔ ဖိနပ္ေတာင္သံၾကိဳးနဲ႔ ခ်ည္ထားရပါ့ဗ်ာ၊


ကိုၾကီးေက်ာက္က ဝန္ၾကီးရဲ့နန္းေပၚေရာက္ေနေတာ့ နန္းၾကီးထိမ္းမိသားစု၊ ကက္ဘိနက္အဖြဲ႔ဝင္ေတြ၊ နတ္ကေတာ္အသိုင္းအဝိုင္းက တခါထဲ ဝန္ၾကီးလင္ကိုကိုေက်ာက္ ဆိုျပီး အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ေတာ့တာပဲ၊ ဒီေတာ့ေတာင္ျပဳံးနန္းၾကီးကို ကိုကိုေက်ာက္တို႔က တံခါးမရွိဒါးမရွိေပါ့ေလ၊ ကိုကိုေက်ာက္အတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့ေလ၊ ကိုကိုေက်ာက္ကို မ်က္ေစ့က်ေနတဲ့ မ်ား တို႔ကလဲ ဝန္ၾကီးပစၥည္းဆိုျပီး မထိၾကေတာ့ တ ရန္ေအးတာေပါ့ေလ၊ ကိုကိုေက်ာက္ကလဲ လူပ်ိဳေပါက္ကေန ခုထိ ခါးလကၼ ၃၀ ထက္မပိုေအာင္ ထိမ္းသိမ္းထားျပန္ အဲဒီအခ်ိန္က အရြယ္ကလဲငယ္ျပန္ ဆိုေတာ့ မ်ား တို႔ရင္ခုံစရာကိုကိုေက်ာက္ ျဖစ္ေနျပီး သူတို႔လက္က မနဲလြတ္ေအာင္ေရွာင္ေနရတာကိုး၊


မင္းႏွစ္းပါးကို လာခစားၾကတဲ့သူေတြကလဲ အလႊာစုံပါပဲ၊ ဘဘေတြရဲ့ကေတာ္ေတြ၊ အနုပညာသည္ေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ စုံလို႔ပါပဲ၊

အဲဒီတုန္းက ဦးစိုးဝင္းရဲ့နန္းကလဲ ဘုရားနဲ႔မင္းႏွစ္ပါးနန္းၾကားဆိုေတာ့ တကယ့္ကိုလူစည္တဲ့ ေနရာမို႔ တျခားခင္ရာမင္ရာ နတ္ကေတာ္ေတြရဲ့ လင္ေတြကလဲ ဝန္ၾကီးလင္ ကိုကိုေက်ာက္ဆီ လာျပီးစတည္းခ်ေတာ့တာပဲ၊ ပဲြေတာ္လာအပ်ိဳမ်ားကို ၾကည့္ရႈအကဲျဖတ္ရတာေပါ့၊ ဒီလိုနဲ႔ နန္းၾကီးညီလာခံတက္ပြဲ စေရာဆိုပါေတာ့၊ ေတာင္ျပဳံးမွာက မင္းႏွစ္ပါးနန္းက စျပီးဆိုင္းတီးျပီးမွ က်န္တဲ့နန္းေတြ ဇတ္ပြဲေတြက ဆိုင္းေတြ တီးရတာမ်ိဳးကိုး၊ ဝန္ၾကီးေတြ သိုးေဆာင္းမိဖုယားေတြက နတ္ရုပ္ေတြေရွ႕မွာ ငုတ္တုပ္ေလးေတြထိုင္လို႕ေပါ့ေလ၊ ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးကို လာျပီးပသၾကတဲ့ နတ္ကေတာ္ေပါင္းစုံ ကလဲကိုယ့္နံပါတ္စဉ္နဲ႔ ေတာင္ျပဳံးမင္းႏွစ္ပါးအရုပ္ေတြေရွ႕မွာ ေကြးေနေအာင္ကၾကေတာ့တာပဲ၊


ကိုၾကီးေက်ာက္တို႕ငယ္ငယ္ကေတာ့ စႏၵယားဆရာၾကီးေအဝမ္းခင္ေမာင္ရဲ့ ပုပၸါးမယ္ေတာ္လိုဝတ္ျပီး ကတာအင္မတန္ၾကည့္လို႔ ေကာင္းပေလတာကိုး၊ ကိုကိုေက်ာက္ကေတာ့ ပ်င္းရင္ နန္းၾကီးထဲဝင္ျပီး ကက္ဘိနက္အဖြဲ႔နဲ႔ ေရာေႏွာထိုင္ျပီး နတ္ေခ်ာ့ျပီးကတာေတြၾကည့္၊ ျပီးလို႔ ေန႔တြက္စီရင္ ျပန္တာပဲ၊ ေန႔တြက္ကလဲ ဘာစီသလဲမေမးနဲ႔ နာရီဝက္ေလာက္ထိုင္လိုက္ရင္ တေထာင္ေလာက္ရတာ၊ အဲဒီေခတ္က ၂၀၀တန္ဆိုတာက အၾကီးဆုံးေလ၊ လဘက္ရည္ဆိုင္ ၃ ေယာက္ေလာက္ထိုင္မွ ၁၅က်ပ္ ၂၀ ေလာက္က်တဲ့ေခတ္၊ နတ္လာေခ်ာ့တဲ့ နတ္ကေတာ္ေတြက ဆိုင္းဆရာကို ကရင္းနဲ႔ ဒိုးေၾကးေပး၊ ျပီးရင္ ကက္ဘိနက္နဲ႔နတ္ကေတာ္ရဲ့ ေနာက္ပါေတြေပၚ ပိုက္ဆံၾကဲၾကေတာ့ ကိုကိုေက်ာက္တို႔ အဆင္ကိုေျပလို႔၊


ဒါေပမဲ့ ေတာင္ျပံဳးနန္္းထဲမွာ ၾကာၾကာမေနနိုင္ဘူးခင္ဗ်၊ နတ္ပြဲလာပရိႆတ္က မ်ားလြန္းေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးကို သံတိုင္ေတြကာထားတဲ့ အထဲမွာထားျပီး အျပင္လူ မဝင္ရေတာ့ ပြဲေတာ္လာျပီးေရာက္ေၾကာင္း ပန္းဆက္ခ်င္တဲ့သူေတြက ကိုကိုေက်ာက္ကို သံတိုင္ၾကားကေန ပန္းေတြအတင္းထိုးေပး၊ နတ္ရုပ္ေတြကို ေရေမႊးေတြနဲ႔ တရႉးရႉးနဲ႔ပန္း၊ နတ္ေတြေတာ့မသိဘူး ကိုကိုေက်ာက္ေတာ့ ေရေမႊးနံ႔ ကုလားန႔ံတရုပ္န႔ံေပါင္းစုံမွာ မူးေနာက္ေနေတာ့တာပဲ၊ ပန္းဆက္ၾကတဲ့ေကာင္မေလးေတြကိုေတာ့ ကိုကိုေက်ာက္က ဂရုတစိုက္လုပ္ေပးပါတယ္၊ ပန္းကေလးနဲ႔ နတ္ရုပ္ကို သြားတို႔လိုက္ ျပီးရင္ ေကာင္မေလးေတြ ျပန္လာေပးလိုက္၊ ဒါေပမဲ့လဲ ေဘးကေကာင္မၾကီးေတြ မ်ားတို႔အေပါင္းပါေတြက ကိုကိုေက်ာက္ကို သိတ္မၾကည္လင္ၾကေတာ့ ေရေမႊးနဲ႕ ကိုကိုေက်ာက္မ်က္ႏွာဝိုင္းပန္းၾကေတာ့တာပဲ၊


ဒါနဲ႔ကိုကိုေက်ာက္လဲမျဖစ္ေခ်ဘူးဆိုျပီး ေတြ႔တဲ့ပန္းယူ နတ္ရုပ္ႏွစ္ရုပ္ကို ပန္းနဲ႔ေနာက္ေက်ာရိုက္လိုက္ နရင္းရိုက္လိုက္ ရိုက္ျပီး ေတြ႔တဲ့သူျပန္ေပးရတယ္၊ နတ္ေတြလဲ အရုပ္မို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္ ၊ ကိုကိုေက်ာက္က နရင္းရိုက္တာ သူ႔ချမာမ်ားအေတာ္စပ္ရွာမွာ၊ အင္း ...ဘေလာ့ကာ နတ္ေတြျဖစ္တဲ့ ေရႊနတ္သားတို႔ နတ္ဆိုးေလးတို႔ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးတို႕ နတ္စင္ေပၚငုတ္တုပ္ထိုင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ကိုကိုေက်ာက္ရဲ့ နရင္းရုိက္တာခံရမွာ ေသခ်ာတယ္၊ ကိုကိုေက်ာက္လဲ ေတာင္ျပဳံးမွာ တပတ္ေလာက္ေနျပီး ဝန္ၾကီးလင္ရာထူးကေန ႏႈတ္ထြက္ျပီး ျပန္လာခဲ့ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။

Tuesday, June 1, 2010

ဝဇီကိုင္ကိုၾကီးေက်ာက္ႏွင့္ ကမ္းပါးဖလား ေဘာလုံးျပိဳင္ပြဲၾကီး


ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ရြာမွာ ခုတေလာ လူေတြစိတ္ဝင္တစား ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းတရပ္ ေပၚလာျပန္သဗ်၊ ရြာလယ္ေဈးမီးေလာင္တာတို႔ မယ္မႈံတို႔ လင္ခနခနယူတာကို သြားစပ္စုလို႔ ပါးရိုက္လႊတ္လိုက္တဲ့အေၾကာင္း တို႔ကရိုးသြားျပီ ခင္ဗ်၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ေတာင္အာျဖီးကြရြာမွာ ကန္ၾကမဲ့ ကဗား(ကမ္းပါး)ဖလားေဘာလုံးပြဲၾကီးက ပိုျပီးလူေျပာမ်ားေနပါ့လား၊


ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ေတာင္အာျဖီးကြရြာကလဲ နယ္နယ္ရရမွမဟုတ္တာ၊ ေရွ႕မီေနာက္မီ အၾကားအျမင္ဗဟုသုတမ်ားတဲ့ ဘိုးပါတီ ေျပာစကားအရဆို အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးလက္ထက္ ကထဲကရွိတဲ့ရြာဆိုပဲ၊ အေလာင္းစည္သူမင္းေဖာင္ဆိုက္ေတာ့ သူ႔အမတ္ခ်ဳပ္ၾကီးကို ဘာရြာလဲ အာစရိယရဲ့ လို႔ေမးရာက အာစရိယကေန ကာလေရြ႕ေလ်ာလို႔ အာျဖီးကြျဖစ္သြားဆိုပဲ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္နားမရွင္းတာက ရြာနံေဘးျမစ္မရွိေခ်ာင္းမရွိပဲ ဘယ္ကဘယ္လို ေဖာင္ကေရာက္လာတာရယ္၊ ေျမာက္အာျဖီးကြရြာ မရွိပဲ ဘာလို႔ ေတာင္အာျဖီးကြရြာ ျဖစ္ေနသလဲဆိုတာပါပဲ၊ နားစြန္နားဖ်ားၾကားတဲ့ ဘၾကီးမွ်စ္ခ်ိဳးကေတာ့ ဒို႔ရြာေယာကၤ်ားေပါလို႔ ေနမွာေပါ့ကြတဲ့၊ ဘာဆိုင္သလဲေတာ့မသိေပါင္၊


ကဲ..ဒါေတြအသာထားလို႔ ဒီေဘာပြဲမွာ ကိုၾကီးေက်ာက္ကလဲ ပါဝင္ပတ္သက္ေနတာက ကိုၾကီးေက်ာက္ကို ဝဇီကိုင္ ခန္႔ထားတာပါပဲ၊ ဝဇီကိုင္ရတာလဲ မလြယ္ေပဘူးခင္ဗ်၊ ဝဇီကို တရႊီးရႊီးမႈတ္ရေသးတဲ့ အျပင္ မ်က္ေစ့ရွင္ရွင္ကလဲထားရေသး၊ ေျပးေပါက္ကိုၾကည့္ေနရတာ၊ တခါကပရိႆတ္က ပိန္းနဲသီးလို႔ေအာ္တုန္း ပင္နယ္တီမေပးမိလို႔ ခဲေတြနဲ႔ေပါက္တာ ဘူတာေရာက္ေအာင္ မနဲကိုထြက္ေျပးလာခဲ့ရဖူးပါ့ဗ်ာ၊


တေလာဆီက ေခ်ာင္းကမ္းပါးမွာ ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ ဖလားတလုံး အေနာက္ပိုင္းသားေတြ ေကာက္ရလာတာက ကမ္းပါးဖလားေဘာပြဲလုပ္ၾကဖို႔ အစီအစဉ္စေတာ့တာပဲ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို ဝဇီကိုင္၊ ကိုဂ်စ္ေပ၊ ကိုဆုံဆီ၊ ေမာင္ဖုန္းလင္၊ေမာင္က်ိဳး၊ တို႔က လိုငၾ္ကီး(လိုင္းၾကပ္ဒိုင္လူၾကီး) လုပ္ရမယ္တဲ့ဗ်ာ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္မႈတ္ဖို႔ ဝဇီက အဆင္သင့္မရွိေသးေတာ့ လက္ေခါက္မႈတ္ရမွာမို႔ ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ စိုးျမတ္လုံးတင္ေခၚျပီး ရြာအျပင္ထြက္တဖူးဖူးနဲ႔ အမႈတ္က်င့္ေနရတယ္၊


ပ်ဴးနကန္ရြာက ေဗဒင္ဆရာ ၾဆာေဩာင္ ကေတာ့ေဘာပြဲခ်ိဳင္းေရာင္းမလို႔လား မသိပါဘူး၊ေတြ႔သမွ်လူ တစ္ၾကိဳေတာင္းေနေတာ့တာပဲ၊ သူတို႔ပ်ဴးနကန္ရြာကလဲ ရာဇဝင္နဲ႔ေပပဲ၊ သိရီဓမၼာအေသာကမင္းၾကီး ေရတြင္းေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္၊ ေရကန္ေပါင္းရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ လွဴကထဲက တည္ခဲ့တဲ့ရြာတဲ့ခင္ဗ်၊ ဒါဆို ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ေရႊနိုင္ငံမွာ ဒီႏွစ္ေႏြရာသီမွ ေရရွားတာမဟုတ္ေပပဲ၊ ဟိုးေရွးကထဲက ရွားခဲ့တာေပေပါ့၊ ဒီလိုေရွးအစဉ္လာကို ထိန္းသိမ္းရာမွာ ဟိုအဆိုေတာ္မေလးေတြကလဲ ေက်ာက္ေခတ္ယဉ္ေက်းမႈဝတ္စုံေတြ ဝတ္ျပီးထိန္းသိ္မ္းဖို႔ ၾကံစီေနၾကဆိုပဲ၊ အင္း..အေသာကမင္းၾကီးလဲ ေရွးကမို႕ ေရကိုအလြယ္လွဴနိုင္ရွာေပတာ၊ ခုေခတ္လိုဆိုရင္ေတာ့ ၾကံ့ဖြတ္ အသင္းဝင္မွ ေရတြင္းေတြ ေရကန္ေတြ လွဴရမယ္ထင္ပါရဲ့၊


ကိုၾကီးေက်ာက္ကေတာ့ ၾဆာေဩာင္ကို တစ္ၾကိဳေပးဖို႔ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္ကို စနည္းနာလိုက္ေတာ့ ဟင္းဂလာခ်ဉ္ရြာအသင္း၊ ၾကားမနီးရြာအသင္း၊ ငပိန္ရြာအသင္းနဲ႔ ဇီးေတာရြာ အသင္းတို႔က ကိုၾကီးေက်ာက္မ်က္ေစ့ထဲ ေပၚလာသဗ်၊ ဟင္းဂလာခ်ဉ္ရြာသင္းက သူတို႕အသင္းသူတို႔ ဘိလပ္ကေဘာပြဲေတြကို ၾကည့္ျပီး ဟင္ဂလန္အသင္းလို႔ မွည့္ထားသဗ်၊ ကိုၾကီးေက်ာက္က အဂၤလန္မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေျပာေတာ့ ဟင္ဂလန္မွ ဟင္ဂလန္အစစ္တဲ့၊ ရြာထိတ္ဘုရားတန္ေစာင္းကို ဟင္ဂလန္သံနဲ႔ ေဆာက္ထားသတဲ့ဗ်၊


ၾကားမနီးရြာကလဲ အားက်မခံ သူတို႔ရြာက နတ္ကေတာ္အေမကြမ္းက မွည့္ေပးထားတဲ့ ဂ်ာယာမဏည္အသင္းတဲ့၊ စာလုံးေပါင္းေတာင္ အေမကြမ္းေပါင္းသလို ေပါင္းတာတဲ့၊ ငပိန္ရြာကလဲ မႏွစ္ကရြာအုပ္စုေဘာပြဲမွာ ဗိုလ္စြဲထားလို႔ ဂ်ပိန္ဆိုလားစပိန္ဆိုလား နာမည္ေျပာင္းထားသတဲ့၊ ဇီးေတာကလဲ ဓါတ္ဆင္ဓါတ္ရုိက္ျပီး ဘရာစီယာဇီး ဆိုပဲ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ကေတာ့ ဘရာစီယာဇီးေတာ့ နာမည္ကအစၾကိဳက္တာ၊


ကဲ...ၾဆာေဩာင္ေရ...ဝဇီကိုင္ကိုၾကီးေက်ာက္ စိတ္ၾကိဳက္ေရြးထားတဲ့ အသင္းေလးသင္းေတာ့ စာရင္းေပးထားျပီ မွန္မမွန္ကေတာ့ ဆရာ့ကံပဲေပါ့ဗ်ာ...၊

( google မွ ဓါတ္ပုံယူပါသည္)