အညာေက်းလက္ဆိုတာက ေအာက္ေျပေအာက္ရြာလို ေရမိုးကအဆင္ေျပတဲ့အရပ္မဟုတ္ေလေတာ့ စိုက္ပ်ိဳးလုပ္ကိုင္စားရတာ မလြယ္လွပါဘူး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔နယ္မွာေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ခ်င္းတြင္းျမစ္ဆုံက ေျမနုက်ြန္းထဲရြာေတြနဲ႔ ကုန္းေခါင္ေခါင္ ေက်းေတာရြာေတြရယ္လို႔ ရွိရာမွာ က်ြန္းထဲရြာေတြကေတာ့ စိုစိုေျပေျပ စိမ္းစိမ္းလန္းလန္းရွိပါတယ္။ ကိုၾကီးေက်ာက္ကိုရင္ဘဝက သူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာ ရြာေပါင္းစုံကို ေရာက္တတ္ေတာ့ သိရျမင္ရတာေပါ့ေလ၊
ကိုၾကီးေက်ာက္ရဲ့ ကိုရင္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႔ရဲ့လူနာမည္က ကိုေျပစိန္တဲ့၊ သူကကြ်န္းထဲသား၊ သူ႔ရြာက ဇရပ္နီတဲ့၊ ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ ခ်င္းတြင္းျမစ္အၾကားကရြာ၊ ေရစၾကိဳျမိဳ့နယ္ထဲမွာပါတယ္၊ ေရစၾကိဳျမိဳ့နဲ႔ေတာ့ ခ်င္းတြင္းျမစ္ျခားေနတယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ကေတာ့ ေရစၾကိဳတဖက္ကမ္းက ဆင္ေျခရာတို႔ ဇရပ္နီတို႔ မင္းလွတို႔ရြာေတြကိုမၾကာခန အလည္ေရာက္တတ္တယ္၊ ကိုေျပစိန္ကိုရင္ဘဝနဲ႔ ရန္ကုန္က စာသင္တိုက္တတိုက္ကို ေရႊ႕သြားကထဲက ကိုၾကီးေက်ာက္နဲ႔ ကြဲသြားတာ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က ျပန္ဆုံေတာ့ သူကသူ႔ရြာမွာ အိမ္ေထာင္ျပန္က်ေနျပီ၊
ဒီလိုနဲ႔ကိုၾကီးေက်ာက္ ဇရပ္နီရြာကို တခါေရာက္ေတာ့ သူ႔အိမ္ဝင္တာေပါ့၊ သူ႔အိမ္မွာ ကေလးေတြပဲရွိတယ္၊ ကိုေျပစိန္အသဲအသန္ဖ်ားေနလို႕ ေရစၾကိဳေဆးရံုတင္ထားတဲ့ အေၾကာင္းေျပာၾကတယ္၊ ဒါနဲ႔ ေရစၾကိဳဖက္ကိုကူးျပီး လူနာသြားၾကည့္ၾကမယ္ဆိုျပီး ေရစၾကိဳေဆးရုံကို သြားၾကတာေပါ့ေလ၊ ေဆးရုံေရာက္ေတာ့ ကိုေျပစိန္က ယဲ့ယဲ့ပဲရွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့စကားလဲေျပာနိုင္သလို သတိလဲေကာင္းပါတယ္၊ သူကကိုၾကီးေက်ာက္ရယ္ အတူပါလာတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းဦးဇင္းတပါးရယ္ကို စကားေတြေျပာရင္း သူေဆးရုံေရာက္ကထဲက ညတိုင္းၾကံဳရတာကို ေျပာျပတယ္၊
ည...လူေျခတိတ္ေလာက္ျပီဆိုရင္ လူတစုက သူ႔ကုတင္ေျခရင္းေရာက္လာျပီးရင္ သူ႔ကိုလိုက္ခဲ့ဖို႔လာလာေခၚသတဲ့၊ အဲဒီ လူအုပ္စုမွာ ေယာကၤ်ား ၂ေယာက္ မိန္းမတေယာက္ ကေလး ၃ေယာက္ေလာက္ပါသတဲ့၊ သူကအျမဲ မလိုက္ခ်င္ဘူးပဲ ျငင္းလႊတ္လိုက္သတဲ့၊ သူနဲ႔ အဲဒီလူစုနဲ႔စကားေျပာၾကတာကို သူ႔ကိုေစာင့္အိပ္တဲ့ သူ႔ညီေရာ ေဘးကုတင္ကလူေတြေရာ မနိုးၾက၊ မၾကားၾကဘူးတဲ့၊ သူက မနက္ၾကျပန္ေျပာေတာ့လဲ အိပ္မက္ေနမွာပါလို႔ေျပာၾကသတဲ့၊ အိပ္မက္ဆိုရင္လဲ ညတိုင္း ဒါခ်ည့္ေတာ့ မမက္ေလာက္ပါဘူးေပါ့၊ ကိုၾကီးေက်ာက္နဲ႔ ဦးဇင္းလဲ သူ႔ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အားနဲေနတာကလြဲရင္ ဖ်ားေသြးမရွိသေလာက္ျဖစ္ေနျပီ။ အဖ်ားျပင္းလို႔ ကေယာင္ကတန္းေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ေပဖူးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ဦးဇင္းက အင္းတကြက္ခ်ေရးတဲ့ျပီး ကိုေျပစိန္ကို ေပးလို႔ ဒီည လာေခၚရင္လိုက္သြားဗ်ာ ဘာၾကံဳရမလဲ သိရတာေပါ့၊ မေၾကာက္နဲ႔လို႔မွာထားခဲ့ျပီး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔လဲ ရြာဖက္ကိုျပန္ကူးလာၾကတာေပါ့၊
ေနာက္တေန႔ ေရစၾကိဳေဆးရုံကို ဦးဇင္းနဲ႔ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ သြားေတာ့ ကိုေျပစိန္႔ညီက ေဆးရံုေပါက္ဝကေနဆီးျပီးေျပာတယ္၊ ဦးဇင္းလူ ညက လုပ္လိုက္ပုံမ်ားကေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ အကုန္လုံးေဒါင္းေတာက္ေနတာပဲ၊ ညကတခ်က္ထိုးေလာက္က သူေပ်ာက္သြားတာ တပည့္ေတာ္တို႔ကအေပါ့အပါးသြားတယ္ထင္လို႕ လိုက္ရွာတာလဲမေတြ႔ဘူး၊ ေဆးရုံပတ္ပတ္လည္လိုက္ရွာတာလဲမေတြ႕ဘူး၊ ဘယ္မွရွာမေတြ႔လို႔ ျပန္လာေတာ့ သူကကုတင္ေပၚေရာက္ေနျပီ၊ ဘယ္သြားေနလဲလို႔ေမးေတာ့ေလွ်ာက္လည္ေနတာတဲ့၊
ဦးဇင္းနဲ႔ကိုၾကီးေက်ာက္ ေဆးရံုထဲေရာက္ေတာ့ ကိုေျပစိန္ကကုတင္ေပၚမွာထိုင္လို႔၊ ကိုေျပစိန္က ညက သူ႕လိုက္သြားတဲ့အေၾကာင္းေျပာပါတယ္၊
ညက ထုံးစံအတိုင္းလာေခၚေတာ့ ဒီတခါေတာ့သူမျငင္းပဲလိုက္သြားသတဲ့၊ သူ႔ကိုေဆးရံုကေနေခၚသြားလိုက္တာ တေနရာမွာေတာ့ ေျမနီလမ္းေလးေတြ႔သတဲ့၊ လမ္းတေလွ်ာက္မွာလဲ လူေတြအမ်ားၾကီးတဲ့၊ သူတို႔မ်က္ႏွာက သာမန္လူမ်က္ႏွာနဲ႔မတူသလို လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာလဲ တမ်ိဳးၾကီးပဲတဲ့ ၊ သစ္ပင္ေတြ သစ္ကိုင္းေတြမွာလဲ လူေတြျပည့္ေနတာပဲတဲ့၊ သစ္ပင္ေတြေပၚမွာတိုးတိုးေခြ႔ေခြ႔ေနေနၾကသတဲ့၊ သူကေတာ့ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ ေလွ်ာက္ေနလို႔ အတူပါတဲ့သူေတြက လာလာျမန္ျမန္လာလို႔ ေျပာၾကေသးသတဲ့၊ တေနရာေရာက္ေတာ့ ေရာက္ျပီလို႔ေျပာေတာ့ အဲဒီမွာရွိတဲ့ လူတေယာက္က မင္းတို႔သူ႕ကိုမေခၚေသးပါနဲ႔အုန္း ဆိုတာဘာလို႔သြားသြားေခၚေနတာတုန္းဆိုျပီး သူ႔ကိုေခၚလာတဲ့သူေတြကို ေငါက္သတဲ့၊ ဒါနဲ႔သူ႕ကိုေခၚလာတဲ့သူထဲက တေယာက္က လာလာဆိုျပီးဆြဲေခၚလာလိုက္တာ ေဆးရံု ကသူ႔ကုတင္နားေတာင္ေရာက္လာလာေရာတဲ့၊ သူလဲေမာေမာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ခုနမွနိုးတာတဲ့၊
သူေျပာေနတာနားေထာင္ရင္း ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ သူ႕ေျခေထာက္နဲ႔ သူ႕ဖိနပ္ကို အမွတ္တမဲ့ၾကည့္မိေတာ့ ဟုတ္ပါရဲ့ ေျမနီဖံုေတြအလိမ္းလိမ္း ကပ္လို႔၊
ဒါဆို သူ..ညကလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာေပါ့ အဲလိုေျမနီမ်ိဳးကလဲ ေရစၾကိဳေဆးရံုအနီးတဝိုက္မွာ မရွိတာမို႕ ည က သူဘယ္ကိုေရာက္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ခန္႔မွန္းလို႔ မရနိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကိုေျပစိန္တေယာက္ တေစၦေတြနဲ႔ ျပီးခဲ့တဲ့ညက ေလွ်ာက္လည္ခဲ့တာပါပဲ၊အဲဒီေနာက္ေတာ့ ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္ျပီး က်န္းမာလာေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ကေတာ့ ကိုေျပစိန္ရုတ္တရက္ အျပင္းဖ်ားျပီး ဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္၊ အင္း..အဲဒီၾကမွ အခ်ိန္က်လို႔ ထင္ပါရဲ့....။ (ပုံကို bing.comမွယူပါသည္)
No comments:
Post a Comment