Wednesday, December 30, 2009

ဂဝံရုပ္မ်ားႏွင့္ဘဝျခားေလသူတဦး

ဂဝံရုပ္ေတြအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးသူရွိသလို မသိၾကေသးတဲ့သူေတြလဲ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္၊ ဒီဂဝံရုပ္ဆိုတာက ေလာကီအေဆာင္အေယာင္တမိ်ဳးပါပဲခင္ဗ်ာ၊ အထူးသျဖင့္ ေယာကၤ်ားေတြရဲ့ ပီယေဆးအေဆာင္ပါပဲ၊ မျမင္ဖူးေသးတဲ့သူေတြကို ပုံနဲ႔တကြ ျပခ်င္ေပမဲ့ ဒီအရုပ္ေတြက ကိုၾကီးေက်ာက္ ဗမာျပည္မွာခ်န္ထားပစ္ခဲ့လို႔ မျပနိုင္ေသးတာေတာ့ သည္းခံေပးၾကပါ၊

ဒီအရုပ္ေတြနဲ႔ ကိုေက်ာက္တို႔ ဘယ္လိုဆက္စပ္ခဲ့သလဲ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုေက်ာက္ငယ္ငယ္ ကိုရင္ဘဝကစေျပာရလိမ့္မယ္၊ ကိုေက်ာက္တို႔အိမ္နားမွာ ပရိယတၱိစာသင္တိုက္ၾကီးေတြရွိေတာ့ ကိုေက်ာက္က အားရင္သကၤန္းကို ဝတ္ေနေတာ့တာကိုး၊ အဲဒီေတာ့ စာဝါလိုက္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းကိုရင္ေတြက အမ်ားသား၊ ဦးပဥၨင္းေတြျဖစ္လာေတာ့ တခ်ိဳ႕လဲ စာခ်ကိုယ္ေတာ္ေတြ တခ်ိဳ႕ လဲ ေတာရြာေလးေတြမွာ ေက်ာင္းထိုင္ကိုယ္ေတာ္ေတြျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့၊ ဒီေတာ့စာသင္သားဘဝလိုမဟုတ္ေတာ့ အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာ ဝါသနာပါရာေတြ လုပ္ၾကေတာ့တာပဲ၊

ငယ္သူငယ္ခ်င္း လက္ေထာက္ေက်ာင္းထိုင္ ဦးပဥၨင္းတပါးက ေရွးေဟာင္းထူးဆန္းတဲ့ပစၥည္းေတြစုတာ ဝါသနာပါတယ္၊ ဒီေတာ့ တကာေက်ာက္နဲ႔ တြဲမိေတာ့တာေပါ့၊ ႏွစ္ေယာက္သားဗမာျပည္အလည္ပိုင္းက ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္း ရြာေတြကေနပစၥည္းေတြစုၾကတဲ့အခါ ညာတင္ကုတ္ဘုရားတဆူလဲ ရလာတယ္၊ ဘုရားရဟန္းေတာ္ေတြမွာ သကၤန္းကိုတင္တဲ့အခါ ဘယ္ဖက္ပခုန္းေပၚတင္ေလ့ရွိေပမဲ့ အဲဒီဆင္းတုမွာေတာ့ ညာဖက္ပခုန္းမွာတင္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဘုရားမဟုတ္ညာတင္ကုတ္လို႔ပဲသတ္မွတ္တယ္၊ ေလာကီအစီအရင္ေတြနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ထားတာဆိုေတာ့ အေနကဇာတင္ဖို႔မလိုပါဘူး၊

ကြ်န္ေတာ္တို႔လက္ထဲမွာ အမ်ားဆုံးေရာက္လာတာေတာ့ ဂဝံရုပ္ေတြပဲ၊ မူလပိုင္ရွင္ေတြက အသက္အရြယ္ရလာေတာ့ ဒါေတြေဆာင္မထားခ်င္တာလဲပါတာေပါ့၊ ကြ်န္ေတာ္လက္ထဲမွာ ဂဝံရုပ္(၃)မ်ိဳးရွိတယ္၊ ဂဝံမ်က္ႏွာဖုံး၊ ဂဝံသားပိုက္၊နဲ႔ ဂဝံကုပ္ျဖဲတဲ့၊ ဂဝံရုပ္ေတြအားလုံးဟာ အဂၤါအျပည့္အစုံပါတဲ့ မိန္းမရုပ္ေတြခ်ည့္ပဲ၊ မ်က္ႏွာဖုံးအရုပ္က မ်က္ႏွာကိုလက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္နဲ႔ဖုံးအုပ္ထားတယ္၊ သားပိုက္အရုပ္က ကေလးကိုေပြ႕ပိုက္ထားတယ္၊ ကုပ္ျဖဲကေတာ့...အင္း..ကုပ္ျဖဲလို႔ပဲထားလိုက္ပါေတာ့၊

ဒီအရုပ္ေတြကိုဂါထာစုပ္ျပီး အသက္သြင္းေပးမွ အသက္ဝင္သဗ်၊ ဒီအရုပ္ရဲ့သခင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သခင္ရဲ့အိမ္သူအိမ္သားျဖစ္ျဖစ္ ေသရင္လဲ အရုပ္မွာအေစာင့္ကမေနေတာ့ဘူး၊ တေနရာရာျဖစ္ျဖစ္ ပိုင္ရွင္အသစ္လက္ထဲျဖစ္ျဖစ္ ေျပာင္းထားမွအရုပ္ကစြမ္းတယ္၊ ဘာေတြစြမ္းသလဲလို႔ေမးရင္ေတာ့ မိန္းမေတြအေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာျပီး ကိုယ့္ဆီလာေနတာရွိတာပါပဲ၊ ငယ္ငယ္ကလိုဆိုရင္ေတာ့လဲ သေဘာက်ရင္ၾကမွာေပါ့ေလ၊ နဲနဲအသက္ေလးရလာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတြထဲက သူတို႔ကိုခြဲေဝေပးရတာ အေတာ္ျငီးေငြ႕စရာေကာင္းတာပဲ၊ မိန္းမယူရတာမျငီးေငြ႕တတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ျမင္းျခံျမိဳ့မရပ္သူၾကီး ဦးအင္စြန္ဆိုရင္ သူ႔ဆီမွာအဲလိုေလာကီအစီရင္အရုပ္ေတြ ဆိုတာ ဖလားစုံကြမ္းအစ္ၾကီးနဲ႔ အျပည့္ပဲ၊ သူကလဲမိန္းမဘယ္ႏွစ္ေယာက္ယူခဲ့သလဲ ဆိုရင္ တခ်ိဳ႕ကိုလမ္းေတြ႕ရင္ေတာင္ မမွတ္မိဘူးတဲ့၊

အဲဒီပီယေဆးဆိုတာေတြထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေမျမိဳ့နယ္ ေဘာ္၊ ပဒါန္း၊ ရွမ္းရြာေတြဖက္ field ဆင္းတုန္းက ရွမ္းအဖိုးၾကီးတေယာက္ေပးတဲ့ ေရႊကေလာင္ေဆးဆိုရင္ တကယ္စြမ္းသဗ်၊ အဲဒီေဆးနဲ႔တို႔ျပီး ရည္းစားစာေရးရင္ ခ်က္ခ်င္းစာျပန္တာပဲ၊

ကဲ..အရုပ္ေတြအေၾကာင္းခနထားလို႔ ဦးဇင္းအေၾကာင္းဆက္ၾကစို႔၊ ကြ်န္ေတာ့ဦးဇင္းမွာလဲ ဒီအရုပ္ေတြရွိကထဲက တကာမေတြက ဟိုဟာလာလွဴ ဒီဟာလာလွဴနဲ႔ သူ႕ေက်ာင္းမွာတကာမေတြ တရုံးရုံးျဖစ္ေနတယ္၊ သူကေလာကီအစီအရင္ပညာေတြလဲတီးမိေခါက္မိထင္ပါရဲ့ ဒီအရုပ္ေတြကို သူအသက္ျပန္သြင္းေပးထားတာ၊ ေျမြေတြဘာေတြဆိုရင္လဲ တကယ္နိုင္တယ္၊ သူ႔ေက်ာင္းဝန္းထဲမွာ ေရွးေဟာင္းေစတီပုထိုးေတြက အမ်ားၾကီး၊ ဘုရားေတြရဲ့ အုတ္အၾကိဳအၾကားမွာ ေျမြေဟာက္ေတြက ေအးလို႔အသိုက္ဖြဲ႔ေနတတ္တယ္၊ ညဆိုရင္ ေျမြေဟာက္ေတြက အစာရွာထြက္တတ္တာကိုး၊ ေႏြရာသီညေတြ အိုက္လို႔ ေက်ာင္းေရွ႔ကြပ္ပစ္မွာထိုင္ျပီး စကားေျပာေနၾကတုန္း ေျမြေဟာက္တေကာင္ေလာက္လာရင္ သိတ္သိသာတယ္၊ ေျမြေဟာက္ကႏွာမႈတ္သံအရမ္းျပင္းတာပဲ၊ ေျမၾကီးကိုတရွဴးရွဴးမႈတ္ျပီးလာတယ္၊ ဦးဇင္းက ဟိတ္ေကာင္ ေခါင္းမေထာင္နဲ႔ဆိုရင္ လုံးဝပါးပ်ဥ္းမေထာင္ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ဦးဇင္းနဲ႔ေပါင္းမိတာနဲ႔ ေျမြဆိုရင္သိတ္ေတာင္ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး၊

ဒီလိုနဲ႔တေန႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ဦးဇင္းဒူးနာျပီး ဒူးၾကီးေယာင္လာတယ္၊ အမွန္ေရာဂါက ႏွလုံးေသြးေၾကာက်ဥ္းလို႔ ျဖစ္တာ၊ ဗမာျပည္လဲ ဒီေရာဂါခုမွေခတ္စားလာေတာ့တာေလ၊ ကိုလက္စထေရာေတြအလြန္မ်ားတဲ့ လူမစားသင့္တဲ့အုန္းဆီေတြ ဒီဖက္ေခတ္မွာ စားဖို႔သြင္းလာၾကတာကိုး၊ ပထမေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔ကရုိးရိုးဒူးနာတာေလာက္ပဲထင္လို႔ ဒူးကိုေဆးလိမ္းေနၾကတာ၊ တေန႔တျခားမသက္သာပဲ ပုံပံုလဲေတာ့မွ ECG ရိုက္ၾကည့္ေတာ့ နွလုံးေသြးေၾကာက တအားက်ဥ္းေနျပီ၊ ဦးဇင္းကလဲ ေဆးကုမခံခ်င္ဘူး၊ သူ႔အသက္(၄၀) ထက္ပိုမေနရဘူးပဲ တြင္တြင္ေျပာေနတယ္၊

အဲလိုေျပာျပီး ေနာက္တညမွာေတာ့ အထူးအဆန္းတခု ျဖစ္လာတယ္၊ ဦးဇင္းေက်ာင္းက တယ္လီဖုန္းက ဗမာျပည္က တယ္လီဖုန္းထုံးစံအတိုင္း သစ္သားအိမ္ေလးနဲ႔ ေသာ့ခတ္ထားတာေလ၊ ျမင္ဖူးၾကတယ္မို႔လား၊ အဲဒီသစ္သားအိမ္ေလးက ေဂါက္..ေဂါက္..ေဂါက္..နဲ႔ အသံေတြျမည္ေနတာပဲ၊ ဒါနဲ႔ ေသာ့ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့....လား..လား...ဂဝံရုပ္ေတြက ထခုန္ေနတာကိုး၊ ဦးဇင္းက သူ႔အရုပ္ေတြကို ဖုန္းအိမ္ထဲမွာထည့္ထားတာကိုး၊ ဦးဇင္းက ခပ္ေအးေအးပဲ ..အင္း....က်ဳပ္ေသမွာသိလို႔ သူတို႔ ေနရာေျပာင္းခ်င္လို႔ခုန္ေနတာဗ်တဲ့၊ ဦးဇင္းလဲ အဲဒီအရုပ္ေတြကို ေရစၾကိဳနယ္ မင္းလွက ဦးဇင္းတပါးဆီပို႔လိုက္တယ္၊ ေနာက္တလမွာ ဦးဇင္းလဲ ပ်ံလြန္ေတာ္မူပါတယ္၊ ဝါ(၂၀)၊ အသက္ေတာ္(၄၀)မွာပါ၊

ရက္မလည္ခင္မွာေတာ့ ညတိုင္းကြ်န္ေတာ္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သြားပါတယ္၊ မနက္ဖန္မွာ ရက္လည္ေတာ့မယ့္ညမွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လဲေရာက္ေရာ မီးေတြဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ ျဖစ္ျပီး ေသာ့ပိတ္ထားတဲ့ ဦးဇင္းအခန္းတံခါးဟာ တဝုန္းဝုန္း..တဒိုင္းဒိုင္း..ဆြဲခါေနေတာ့တာပဲ၊ ဖဲဝိုင္းကလူေတြလဲ အလန္႔တၾကားျဖစ္ျပီး ထေျပးၾကမလို႔ျပင္ေနၾကျပီ၊ ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔ကိုအသာလက္ကာျပျပီး အခန္းတံခါးကို ရသေလာက္ဟျပီး အတြင္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့.....ကြ်န္ေတာ့ဦးဇင္းဟာ သကၤန္းဝတ္နဲ႔မဟုတ္ပဲ အဝတ္ျဖဴဝတ္ျပီး အခန္းထဲမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနတာေတြ႔လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္သြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ဒါေပမဲ့ ဖဲဝိုင္းကအဖြဲ႔ေတြ ေၾကာက္မွာစိုးလို႔ ဘာမွမေတြ႕သလိုေနျပလိုက္ပါတယ္၊ ဘဝခ်င္းျခားခဲ့ေလျပီျဖစ္ေသာတေယာက္ကို ဒီေလာက္ထင္ထင္ရွားဒီတခါပဲေတြ႕ဖူးပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ကြ်န္ေတာ္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ ဗမာျပည္ကို ခနအလည္ျပန္ရန္ အစီအစဥ္ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ့ဂဝံရုပ္မ်ား အသက္ဝင္မဝင္ၾကည့့္ျပီး စီမံစရာရွိတာမ်ားစီမံျပီး ယူလာခဲ့ပါမည္၊ စိတ္ဝင္စားသူ ဘေလာ့ဂါ ညီငယ္မ်ား ကြ်န္ေတာ္ဗမာျပည္ေရာက္လ်င္ ဆက္သြယ္နိုင္ပါသည္၊ မိန္းမမ်ားတရံုးရံုးျဖစ္၍ ဒုကၡမ်ားပါက ကိုၾကီးေက်ာက္တာဝန္မယူပါ။

Saturday, December 26, 2009

ႏွစ္သစ္မဂၤလာ ေမတၱာပို႔

၂၀၀၉ ခုႏွစ္ကုန္လို႔ ၂၀၁၀ ႏွစ္ကူးေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ႏွစ္သစ္အတြက္ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သသံေတြ တကမၻာလုံး ညံစီေနျပီေပါ့ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ အဟံအေဝေယ်ာေဟာမိ ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရင္စျပီး ေမတၱာပို႔ရတာကိုး၊ဘယ္သူမဆို ကိုယ့္ကိုယ္ကို က အခ်စ္ဆုံးမို႔လား၊အဲဒီေနာက္မွ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ အရပ္ ၁၀ မ်က္ႏွာ စၾကၤဝဠာအနႏၱ ၃၁ ဘုံသားအားလုံးကို ေမတၱာပို႔ရတာကိုး၊ ကဲ...ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ကေတာ့ ေမတၱာပို႔ျပီးပါျပီ၊ Mega Million ထီဆုၾကီးလဲ ေပါက္ပါေစလို႔ အားတက္သေရာလဲ ပို႕ေပးရေသးသဗ်ား၊ ဒီေနာက္ေတာ့ ေဝးေနနီးေန မိတ္ေဆြေတြ ေမတၱာပို႔ရမွာေပါ့ဗ်ာ၊

ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ဘြားေအၾကီးရဲ့ သံေသးသံေၾကာင္ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔လဲ သတိရမိပါ့ခင္ဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ့ဘြားေအၾကီးက မယ္ခါတဲ့၊ သူ႔ေမာင္က ဦးဘိုးေသာင္တဲ့၊ အမိန္႔ေတာ္ရေရွ႕ေနၾကီးေပါ့၊ အမိန္႔ေတာ္ရေရွ႕ေနဆိုေတာ့ ဝတ္လုံေတာ္ရေရွ႕ေနၾကီးေတြလို B.A BL ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဂၤလိပ္စာ ၄ တန္းေအာင္ေတာ့ ေရွ႕ေနစာေမးပြဲေျဖျပီး အမိန္႔ေတာ္ရမင္းျဖစ္ရတာပါ၊ အမိန္႔ေတာ္ရမင္းကလဲ အလုပ္ၾကိဳးစားလိုက္ပုံမ်ားက ကေလးက တက်ိပ္ေလာက္ရွိသတဲ့၊ ျမင္းျခံအေရးပိုင္ရုံးမွာ ေန႔တိုင္းသြားေနရေတာ့ အဂၤလိပ္စာတတ္ ဗမာေတြ ရာထူးရာခံေတြနဲ႔ ျမင္ရလို႔ သားေတြသမီးေတြကို အဂၤလိပ္စာပညာတတ္ေတြျဖစ္ေစခ်င္သတဲ့၊ သားသမီးေတြ အဂၤလိပ္စာသင္ေက်ာင္း ထားဖို႔ကလဲ အဲဒီအခ်ိန္က ျမင္းျခံမွာ အေမရိကန္ဘက္ပတစ္ မစ္ရွင္က ဖြင့္ထားတဲ့ ABM အထက္တန္းေက်ာင္းနဲ႔ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းေတြ ကလဲ ပညာသင္စားရိတ္ၾကီးလြန္းေတာ့ ေရွ႕ေနဝင္ေငြေလးနဲ႔ မထားနိုင္ရွာဘူး၊ ဒီေတာ့ သားသမီးေတြ အဂၤလိပ္ေက်ာင္းထားနိုင္ဖို႔ အေမရိကန္ႏွစ္ျခင္းအသင္းေတာ္မွာႏွစ္ျခင္း ခံဖို႔ဆုံးျဖတ္သတဲ့၊ ဒါမွလဲ အခမဲ့ ပညာသင္ခြင့္ ရမွာကိုး၊ ဒီကိစၥကိုေတာ့ ေရွးရုိးအညာသူမၾကီး ျဖစ္တဲ့ က်ြန္ေတာ့ဘြားေအၾကီးနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးတသိုက္က မေက်လည္ၾကဘူးေပါ့ဗ်ာ၊

ဒါေပမဲ့လဲ အမိန္႔ေတာ္ရမင္းရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ဘာမွမေျပာသာဘူးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ အမိန္႔ေတာ္ရ ဦးဘိုးေသာင္ မိသားတစုလုံးႏွစ္ျခင္းခံလိုက္တယ္ေပါ့ဗ်ာ၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစလို႔ ဦးဘိုးေသာင္ရဲ့အိမ္မွာ ခရစ္စမတ္ Eve နဲ႔ ႏွစ္သစ္ကူးအၾကိဳညေတြမွာ ရင္းႏွီးတဲ့မိတ္သဂၤဟမ်ားကို ဖိတ္ၾကားလို႔ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ပြဲေတြ က်င္းပေတာ့တာပါပဲ၊ ကြ်န္ေတာ့ဘြားေအၾကီးကလဲ ႏွစ္တိုင္းမပ်က္မကြက္တက္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ အိမ္ထဲမွာ အမ်ားနဲ႔ညီညီညာညာ ဆုေတာင္းတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ဦးဘိုးေသာင္ရဲ့အိမ္ေထာင့္က မီးသတ္ေရပိုက္ေခါင္းေပၚတက္ျပီး (အဂၤလိပ္ေခတ္က ကိုလိုနီဆိုေပမဲ့ ျမိဳ့ေတြဆိုရင္ ျမိဳ့နဲ႔တူေအာင္ လမ္း၊ေရ၊မီး အားလုံး စနစ္တက် ေဆာင္ရြက္ေပးထားတာကိုး၊လမ္းေထာင့္ေတြမွာ မီးသတ္ေရေခါင္းေတြနဲ႔ ဘယ္ျမိဳ့မွလဲ အၾကီးအက်ယ္မီးေလာင္တယ္ မရွိဘူး၊ ျမိဳ့ေတြကလဲ အလြန္သန္႔ရွင္း၊ ခုမ်ားေတာ့ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ပါဘူး ) သံေသးသံေၾကာင္နဲ႔ ေအာ္ဟစ္ျပီး ဆုေတာင္းေတာ့တာပဲတဲ့၊ အမိန္႔ေတာ္ရမင္းချမာ ဧည့္သည္ေတြကိုအားနာ၊ အမၾကီးကိုလဲ ေၾကာက္ရနဲ႔၊ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနသတဲ့၊ ဒါနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ထြက္ျပီး သူ႔အမၾကီးကို အိမ္ထဲဝင္ဖို႕ေျပာသတဲ့၊ အဲလိုေျပာကာမွ ပိုဆိုးလိုက္ပုံမ်ားက မယ္ခါက မီးသတ္ေရေခါင္းေပၚ မတ္တပ္ရပ္ေနရင္း ထမိန္ကို ကြင္းလုံးပုံခ်လိုက္သတဲ့ ၊ျပီးေတာ့ေျပာလိုက္ပုံမ်ားက ...မင္းက စာျဖဴျဖစ္တာမရွက္ေတာ့ ငါကလဲ မင္းထက္ေတာင္ပိုျပီး အရွက္နဲေသး သဟဲ့ တဲ့၊ ...ကဲ မခက္ေပဘူးလား..၊ ဧည့္သည္အားလုံးက ခင္မင္ရင္းႏွီးသူမ်ားျဖစ္ၾကေတာ့ အားလုံးက ရီရီေမာေမာနဲ႔ ဆုေတာင္းပြဲ ဆက္လုပ္ၾကသတဲ့၊

ကိုၾကီးေက်ာက္ကေတာ့ သံေသးသံေၾကာင္နဲ႔ မဟုတ္ပဲ အမွန္အကန္ကို ေမတၱာပို႔မွာမို႔ ရင္းႏွီးသူေတြထဲက လက္ဦးပထမ စျပီးပို႔မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ဂ်ီးေတာ္ၾကီး ခင္ဦးေမပါပဲ၊ ဂ်ီးေတာ္ၾကီးက ကြ်န္ေတာ္blog လုပ္တတ္ေအာင္ အစစႏႈတ္၏ ေစာင္မျခင္းနဲ႔ ကူညီေပးခဲ့သူပါ၊သူ႔အားေပးကူညီမႈနဲ႔ ဒီblog ေလး စ ျဖစ္လာတာပါ၊ ေနာက္ ညီညီျမန္မာ (သူက ကြ်န္ေတာ့အကိုအရင္းကေမြးတဲ့ တူအရင္း)၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ေက်ာက္ခဲ မိသားစု ျဖစ္တဲ့ ေအာင္သာငယ္၊ ခ်ိဳသင္း၊ မေက၊ ကိုထိုက္၊ ငခ်မ္းေကာင္၊ တို႔ကလဲ ေရွ႕ဆုံးက ေမတၱာပို႔ရမဲ့အဖြဲ႔ေတြပါ၊

အညာသူအညာသား ကြ်န္ေတာ့ေဆြမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကိုမ်ိဳး (ေမြးရပ္ေျမအညာ)၊ကိုနဗန၊ေညာင္ဦးဖီး(ကိုပီတိ)၊စစ္ကိုင္းသူမယ္ခေရ(ခေရညိဳ)၊ ေရစၾကိဳသူ Rita၊ ကြ်န္ေတာ့ကို အကိုအရင္းလို စလိုက္ေျပာင္လိုက္ေနတတ္တဲ့ မအယ္(ဂ်ဴနို)၊ မယ္ကိ(kiki) ၊သဂ်ီးကိုလူထြင္း (ကိုလူေထြး)၊ ကိုမိုး (ဘေလာ့ဂါေမာင္မိုး)၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ေမာင္ၾကိဳင္(ကိုဘၾကိဳင္ (ခ်ဥ္ေပါင္ျခံ))၊ကြ်န္ေတာ့ဆီက သူရဲပုံျပင္ေတြ နားေထာင္ခ်င္တတ္တဲ့ တူမမ်ားျဖစ္ေသာ မိုးမင္းၾကီး (mingalarmomiji)၊ မယ္ဆိြ(sweetpeony)၊ ျဖဴဒုတ္၊မိုးခါး၊စာေရးရင္ အခ်က္အလက္ေတြ စနစ္တက်တင္ျပတတ္တဲ့ တူမ မငယ္ (ငယ္နိုင္)၊နဲ႔ မယ္ဆု(မဆုမြန္)၊တူေတာ္ေမာင္ ေတာင္ေပၚသား (သူ႔ေတာ့ဖားထားမွ အေဒၚအပ်ိဳၾကီးေတြ ရွိသတဲ့)၊ ကြ်န္ေတာ့မိတ္ေဆြၾကီးမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ကိုခ်စ္ေဖၾကီး၊ ကိုေဆာင္း(ေဆာင္းယြန္းလ)၊ကိုေအာင္(ပ်ဳနိုင္ငံ)၊ကိုတင္မင္းထက္၊ကိုေမာင္(ေမာင္ေမာင္ဘေလာ့)၊ဒူဂဘာၾကီး၊ ကလူသစ္၊ကိုလင္းဦး(လင္းဦး (စိတ္ပညာ)၊ ကိုဝင္းၾကည္(ေရႊလမ္းေငြလမ္း)၊ ကိုရင္ေနာ္(ကိုရင္ေနာ္ ခင္ေလးငယ္)၊ ကိုလင္းဒီပ၊ ညီငယ္ေတြထဲက ကိုမွ်စ္ခ်ိဳး(ျမစ္က်ိဳးအင္း)၊ဂရိတ္ဖိုးစိန္၊ဏီလင္းညိဳ၊ ဗညား(နတ္ဆိုးေရးတဲ့ပရပိုဒ္)၊လင္းေန(အိပ္မက္ေျခရာ)၊ နည္းပညာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အားကိုးရတဲ့ ေမာင္ေက်ာ္စြာ၊ စာေရးေကာင္းလွတဲ့ႏွမေတြထဲက မယ္သက္(သက္ေဝ)၊မယ္ခ်စ္(ခ်စ္ၾကည္ေအး)၊ မယ္ကိုး၊ မသိဂၤ ီ(သိဂၤ ီႏြယ္)၊မႏွင္း (ႏွင္းနဲ႕မာယာ)၊ ေရႊဇင္(ေရႊဇင္ဦး)၊လႈိ႔ဝွက္သဲဖိုဆရာမၾကီး သိဂၤါေက်ာ္၊ အေခ်ာအလွပေဂးနတ္သမီးေလး(အျဖဴေရာင္နတ္သမီး)၊ တို႔ႏွစ္သစ္ကူးမွာ က်န္းမာခ်မ္းသာေစဖို႔ေမတၱာပို႔သပါတယ္၊

ကြ်န္ေတာ္က စကားေျပကို အားသန္ေတာ့ေတာ္ရုံတန္ရုံနဲ႔ ကဗ်ာဘေလာ့ေတြ မေရာက္တတ္ပါဘူး၊ အဟဲ..ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ နားမလည္တာလဲပါတယ္၊ ကိုယ္က အေကာင္ျပလို႔မွ ဘာေကာင္မွန္းမသိတတ္တာမိ်ဳးကလဲ ခနခန၊အေမရိကန္ Eagle ကို လင္းတလို႔ထင္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ကဗ်ာေတြက အတိတ္ေတြ၊နမိတ္ေတြ၊ တေဘာင္ေတြ၊စနည္းေတြနဲ႔ ေရးထားရင္ ဘာမွမသိဘူးဗ်၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္အျမဲေရာက္တဲ့ ကဗ်ာဘေလာ့ေတြေတာ့ရွိတယ္၊ မိန္းကေလးသဘာဝကို လွလွပပဖြဲ႔ဆိုျပတတ္တဲ့ ကြ်န္ေတာ့ႏွမ ပန္းကေလး(မမသိရီ)၊ အေရးအသားရဲတင္းလွတဲ့ သိုးထိန္း၊ညီငယ္ ေမာင္ဖုန္းျမင့္၊ နဲ႔ မိုးလႈိင္ည တို႔ဆီေတာ့ ေရာက္ပါတယ္၊ သူတို႔လဲ ကြ်န္ေတာ့ေမတၱာပို႔ကို ရၾကပါေစ၊

တကယ္မေၾကြးပဲ ခ်က္ျပဳတ္ျပတတ္တဲ့ မယ္ျမဴးေလး(ျမဴးသွ်ရီ)၊ အထူးအဆန္းေတြ ဖတ္ရတဲ့ သက္တန္႔ခ်ိဴ၊ ကိုပီတာ၊ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့မေရးေပမဲ့ ဘေလာ့ဂါမိသားစုဝင္လို ျဖစ္ေနတဲ့ New York က မီးငယ္၊ ဂြမ္းပုံေခၚ ဂြိပုံေခၚ မယ္ဆင္ (SDL)၊ တို႔နဲ႔တကြ က်န္ရွိေသာ ေရာက္ေနၾက ဘေလာ့ဂါအားလုံးက်န္းမာခ်မ္းသာၾကဖို႔ ႏွစ္သစ္ကိုၾကိဳလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္၊ အလည္လာေရာက္ ဖတ္ရႈသူမ်ားႏွင့္ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ဘေလာ့ဂါအားလုံး က်န္းမာခ်မ္းသာ၍ ႏွစ္သစ္မဂၤလာျဖစ္ၾကပါေစေသာဝ္။

ႏွစ္ကုန္တဲ့အထိမအားတာေၾကာင့္ ခုကထဲက ၾကိဳျပီး ေမတၱာပို႔ထားႏွင့္ပါတယ္

Sunday, December 20, 2009

၂၄ နာရီ ၂၄ လကၼ



ဓါတ္ဆီဆိုင္ေရွ႕ ႏွင္းအလွကိုခံစားေနပုံ(အမွန္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ပဲမ်ားေနတာ)


(ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ဆိုင္ေတာ့ေရာက္ျပီ)

ခ်ာလည္ခ်ာလည္နဲ႔ တလိမ့္ခ်င္းေမာင္းေနရတယ္



၄၅မိနစ္ေလာက္ေခြ်းျပန္ေအာင္ေဖၚမွ ဒီေလာက္ေပၚေသး

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို စေရာက္ေတာ့ fall ရာသီခ်ိန္ဆိုေတာ့ ရာသီဥတုကလဲ သာယာလိုက္တာ၊ ေမပယ္ပင္ေတြကလည္း အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနတုန္းဆိုေတာ့ ျမင္ျမင္သမွ်အကုန္လွေနတာပါပဲ။ အဲဒီေနာက္ ေဆာင္းေရာက္လာျပီး snow ေတြက်ေတာ့လဲ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့ေလ၊ snow က်ျပီးေနာက္ snow ေတြကခဲသြားျပီး ေရခဲျပင္ေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရသလို ေခ်ာ္လဲေတာ့မွ မွတ္ျပီလား ျဖစ္သြားတယ္

၊ေဆာင္းတြင္းေအးခ်ိန္ကေတာ့ ေစာင္အျပင္ လိုတာေလးကလဲ လိုေသးတာေပါ့ေလ၊ ေမလွျမိဳင္ရဲ့ ေဆာင္းအမွီ သီခ်င္းလို ျပန္စရာ ေမကလဲမရွိေတာ့ အခက္သား၊ တကိုယ္တည္းလူပ်ိဳၾကီး (မမသိရီတို႔ ခ်ိဳသင္းတို႔က သတ္ပုံဂရုမစိုက္ၾကေတာ့ လူျပိဳၾကီးတဲ့..) ဆိုေတာ့ ဟိုကဒီက မိန္းမေပးစားခ်င္လို႔ စပ္လိုက္ဟပ္လိုက္ၾကတာ၊ ကိုယ္တိုင္ကလည္း နာမည္ပ်က္မခံနိုင္လို႔ ယူဖို႔စဥ္းစားရတာေပါ့ေလ၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အေမရိကမွာ မိန္းမမရွိရင္ လူေတြက gay လို႔ ထင္ၾကတာကိုး၊ ဒီလိုေတာ့ ဟိုထင္ဒီထင္ အထင္ေတာ့မခံနိုင္ဘူးေလ၊

အမယ္..ဒီမွာ gay တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ လြယ္ေတာ့မလြယ္ဖူးခင္ဗ်၊ ဒီကgayေတြက အာနိုးလိုဗလၾကီးေတြနဲ႔ ကိုယ္ၾကပ္အကၤ် ီေတြဝတ္လို႔ဗ်၊ ၾကီးေတာင့္ၾကီးမgay ျဖစ္ခ်င္လြန္းလို႔ အေလးမေနရင္ gay မျဖစ္ခင္ အေလးပိျပီးေသေလာက္တယ္၊ ေနာက္ျပီး သူတို႔စီးတဲ့ကားေတြကလဲ ဆႏြင္းမႈန္႔ေရာင္ စပ္ျဖဲျဖဲ ဝါဝါထိန္ထိန္ၾကီးေတြ၊ ဒီအေရာင္စီးမဲ့အစားမီးေနသည္ထမ္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္ပစ္လိုက္ခ်င္ေသးေတာ့တယ္၊

ကဲ..သူတို႔အေၾကာင္းထားေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို မိန္းမစပ္ၾကတဲ့အခန္း ျပန္ဆက္ရေအာင္၊ ဗါဂ်ီးနီးယားမွာေနေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္စိတ္ၾကိဳက္ေရြးဖို႔ အခမဲ့သတၱဘာဂ အက်ိဳးေဆာင္အဖြဲ႔က အပ်ိဳၾကီးေတြ ေဟာ တေယာက္..ေဟာ..တေယာက္ ထုတ္ျပလာတယ္ခင္ဗ်၊ အပ်ိဳေလးေတြေတာ့ သူတို႔ချမာထုတ္မျပနိုင္ရွာဘူး၊ အပ်ိဳေလးေတြက အျဖဴမွတြဲခ်င္တာကိုး၊ သူတို႔နဲ႔တြဲနိုင္ဖို႔ ခရုသင္းေလာက္ေတာ့ စြဲေနမွျဖစ္မယ္ထင္တယ္၊ ခက္တာက ခရုသင္းမေျပာနဲ႔ ညွင္းေလာက္မွ ေပါက္မေနေတာ့လဲ ကိုယ့္မွာ အျဖဴနဲ႔ကမတူ၊

အပ်ိဳၾကီးေတြ ချမာလဲ ငယ္ငယ္ကသူတို႔က ေရြးခဲ့ရေပမဲ့ ခုေတာ့လဲ သူတို႔ကိုေရြးလာမဲ့သူေပၚပါေစ ဆုေတာင္းေနရရွာတာကိုး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို ပြဲထုတ္ျပလာတဲ့ အပ်ိဳၾကီးေတြကလဲ ဗမာအပ်ိဳၾကီးဆိုေတာ့ သိတယ္မို႔လား၊ ေမာ္ဒယ္မီးယပ္ပိန္ဒီဇိုင္းေတြ ဆိုေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္ကလဲ သာသာထိုးထိုးၾကီးကို ျငင္းပစ္လိုက္တာပဲ၊ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ မိန္းမဆိုတာ အသားေလးလဲပါဦးမွေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါမွ ဖက္ရျပဳရ အဆင္ေျပေတာ့မေပါ့..အဟဲ၊

ျပီးခဲ့တဲ့လကေတာ့ ေမရီလန္းမွာ ဆူရွီဆိုင္ဖြင့္မယ္ဆိုေတာ့ ဆိုင္က Giant ဆိုတဲ့ supermarket ထဲမွာ၊ deli(delicatessen) နဲ႔တြဲထားတယ္၊ အဲဒီဌာနမွာက မိန္းမခ်ည့္ပဲ၊ ဗမာမ မရွိဘူးဆိုေတာ့ ၊ ဟန္က်ျပီေပါ့ေလ၊ သူတို႔နဲ႔ living togetherေနရလဲ နာမည္ပ်က္ခ်င္ပ်က္ပါေစ ေနရမွာေပါ့လို႔ ၊ ဒီေလာက္ေတာ့ အနစ္နာခံရမွာေပါ့ေလ၊ ဒါနဲ႔ ဆိုင္ေရာက္လို႔ သူတို႔နဲ႔လဲေတြ႔ေရာ အသားပါယုံတင္မကဘူးဗ်ာ အဆီေရာ အေခါက္ေရာ အကုန္ပါတယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္နဲ႔တြဲျပီး ဓါတ္ပုံရုိက္ထားတာၾကည့္မိေတာ့ မေသးမွ်င္နဲ႔တြတ္ပီ လိုလို၊

ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ သူတို႔ကိုနာမည္ေတြေပးထားတယ္၊ လုံးတင္တို႔ အဖြဲ႔လို႔၊ ေရအိုးတလုံးတင္နိုင္တဲ့ တင္ ပိုင္ရွင္ကို လုံးတင္၊ ေညာင္ေရအိုးေလာက္ဆိုရင္ ေသးေသးတင္၊ လုံးတင္ေတြမ်ားလို႔ လုံးၾကီးတင္ က သပ္သပ္ရွိေသး ၊ ကဲ...ကိုၾကီးေက်ာက္လိုခ်င္တာထက္ ႏွစ္ဘူတာေလာက္လြန္တာေတြမို႔ ကိုၾကီးေက်ာက္ချမာ မနက္မနက္ ဆူရွီဆိုင္သြားဖို႔အေရး အားကသိတ္မရွိခ်င္ဘူး...ေၾသာ္..လူ႔အလို နတ္မလိုက္နိ္ုင္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးနဲ႔တူတယ္၊

ေဟာ...မေန႔ကေတာ့စေနေန႔မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ႏွင္းမုန္တိုင္းက်မယ္ snow က ၁၂ လကၼကေန ၂၄ လကၼ အထိ က်နိုင္တယ္လဲ weather channel ကေၾကျငာေနေတာ့ ၊ဗါဂ်ီးနီးယား ကေန ေမရီလန္းဆိုင္ကို မိုင္ အစိတ္ေလာက္ေမာင္းဖို႔ စဥ္းစားရေတာ့မယ္၊ အထူးေတာင္မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး လုံးတင္တို႔နဲ႔ တရက္ေလာက္ေဝးရလဲ မဆိုးပါဘူး ဆိုျပီး ဆူရွီဆိုင္ေတာ့ မသြားေတာ့ဘူး ေန႔လည္မွ အိမ္နားက ဓါတ္ဆီဆိုင္မွာပဲ အလုပ္ဆင္းေတာ့မယ္ဆိုျပီး ၉ နာရီမွအိပ္ယာထ အိမ္အျပင္တခါးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...snow ေတြ ပုံေနျပီ၊ ေန႔လည္ ဓါတ္ဆီဆိုင္လဲသြားမယ္လုပ္ေရာ snow ေတြေအာက္က ကားကို ၄၅ မိနစ္ေလာက္ ေခြ်းျပန္ေအာင္ေဖၚရေသး၊

ကားစေမာင္းေတာ့လဲ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ႔ တလိမ့္ခ်င္းေရြ႔ေနရတယ္၊သံဗုေဒၶေတာင္ မရြတ္အားနိုင္ဘူး ေရွ႔ကကားေနာက္က ေမွးလိုက္ေနရတာ၊ ဆိုင္ေရာက္မွ ဟင္းခ်နိုင္ေတာ့တယ္ ၊ ေၾသာ္....ကိုယ္ကလုံးတင္တို႔နဲ႔ ခနေဝးခ်င္ေတာ့လဲ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့ေလ၊

(ႏွင္းက်တုန္း ရိုက္ထားတဲ့ပုံေတြ စာပိုဒ္ေတြၾကားထည့္ခ်င္တာ မထည့္တတ္ေတာ့ အကုန္လုံး အေပၚေရာက္ေနတယ္၊ ဓါတ္ပုံထဲမွာ လူပ်ိဳၾကီး လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ၾကီး ရွိပါေသးတယ္ေနာ္(အခ်ပ္ပိုေၾကာ္ျငာ)

Thursday, December 17, 2009

နတ္ေလခြ်န္

ဘေလာ့ဂါတူမ မဆုမြန္တို႔ ဘယ္ေပ်ာက္ေနသလဲလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ facebook ထဲမွာ လယ္စိုက္ေနသတဲ့ဗ်ား၊ မယ္ကိေတာင္ ပါေသးသတဲ့၊ ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့ လက္ပံတန္းနယ္ ေမွာ္အင္းရြာမွာ fieldဆင္းတုန္းက မိုးညိဳနယ္က ေကာက္စိုက္သူမေတြကို ေျပးသတိရပါေသးေတာ့ဗ်ာ၊

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပဲခူးရိုးမထဲ fieldဆင္းၾကေတာ့ လက္ပံတန္းအဝင္ ကြ်န္းကေလးတာဆုံကေန အေရွ႕ဖက္ ၆ မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ ေမွာ္အင္းမွာ စခန္းခ်ေလ့ရွိပါတယ္၊ေမွာ္အင္းက ပဲခူးရိုးမနဲ႔ အေတာ္နီးသြားျပီေလ၊ မိုးလယ္ကာလ မိုးေတြသိတ္မ်ားလို႔ ရိုးမထဲမတက္ျဖစ္ရင္ ေမွာ္အင္းမွာေအးေအးေဆးေဆး ႏွပ္ေနတာေပါ့ေလ၊ အဲဒိအခ်ိန္က လယ္စိုက္ခ်ိန္ဆိုေတာ့ သူ႔လယ္ကိုယ့္လယ္ အခ်ိန္မီေအာင္စိုက္ၾကရတာကိုး၊ ဒီေတာ့ အနီးပတ္ဝန္းက်င္က ေကာက္စိုက္သူမေတြ အကူအညီလိုေတာ့တာေပါ့၊ စိုက္လို႔ပ်ိဳးလို႔ျပီးတဲ့နယ္က ေကာက္စိုက္သူမေတြက မစိုက္ရမပ်ိဳးရေသးတဲ့ နယ္ေတြမွာသြားလုပ္ၾကတာေပါ့၊

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေမွာ္အင္းမွာရွိေနခိ်န္ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ မိုးညိဳကေကာက္စိုက္သူမတဖြဲ႔ စတည္းခ်ေနၾကတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း လူပ်ိဳလူရြယ္အုပ္စု၊ ရန္ကုန္ျမိဳ့ကလာတာဆိုေတာ့ စတိုင္နဲ႕ မလုိင္နဲ႔၊ သူတို႔ကလဲ ၁၇ ႏွစ္ ၁၈ႏွစ္အရြယ္ အၾကီးဆုံးမွ၂၀ ဝန္းက်င္၊ သူတို႔ကို အုပ္ထိမ္းေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ေကာက္စိုက္သူမ ေခါင္းေဆာင္လဲပါတယ္၊(facebook ထဲမွာဆုိရင္ေတာ့ မယ္ကိ ေနရာေပါ့ေလ)၊ ညေနေစာင္းလို႔ လယ္ထဲက ျပန္လာျပီဆိုရင္ ေရမိုးခ်ိဳး ဖီးလိမ္းဝတ္စားျပီး ရႊံ႔ေတြဗြက္ေတြ ထူလွတဲ့ ရြာလယ္လမ္းမွာ တထြာေလာက္ျမင့္တဲ့ ေဒါက္ဖိနပ္ေတြစီးျပီး လူလုံးျပေတာ့တာပဲ၊ အထူးသျဖင့္ ျမိဳ့ၾကီးသားကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ပင္လယ္ကူးတတ္တဲ့အေၾကာင္း သိေစခ်င္တာကိုး၊

ဒီဖက္ကလဲ ေဒါင္ေဒါင္ဒင္ဒင္ေတြ တီးျပီး ဖိုသံေပး၊ သူတို႔ကလဲ သူတို႔ခ်င္းေျပာသလိုနဲ႔ ဒီဖက္ကို ေျမာင္းသြယ္တဲ့စကားေတြေျပာ၊ ၾကာေတာ့ သူတို႔ကိုအုပ္ထိမ္းတဲ့ ေကာက္စိုက္သူမေခါင္းက ဒီေကာင္မေလးေတြကို ေျပာမရဆိုမရေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္လာတယ္နဲ႔တူပါရဲ့ ၊တရက္မွာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အိမ္ဖက္ကူးလာတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ အလႅာပသလႅာပ စကားေတြလာေျပာျပီး သူ႔အိမ္က ေကာင္မေလးေတြကို လွမ္းျပီးကေလာ္တုပ္ေတာ့တာပဲ၊ ကဲ..သူေျပာပုံလဲ နားေထာင္ၾကည့္ပါအုန္း၊ ဖင္ထဲရႊံ႕အျပည့္နဲ႔ တေနကုန္ကုန္းမွ ၇ က်ပ္ရတဲ့ေကာင္မေတြက ၾကည့္စမ္းပါအုန္းေတာ္ ေခြးနဲ႔မတန္ ဆီအိုးလွန္ေနတယ္၊ ေကာက္စိုက္သူမ..ေကာက္စိုက္သူမေလာက္ဝတ္မွေပါ့.....ေနာက္ထပ္ထြက္လာတဲ့စကားေတြကေတာ့ ဆင္ဆာမ်ားလို႔ ဒီေလာက္နဲ႔ ပဲေတာ္ထားၾကစို႔၊ ကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္းေဇာ္ထြန္းကို ကလည္း အေႏွာင္႔အသြားမလြတ္တဲ့ စကားေတြနဲ႕ ပင့္ပင့္ေပးေတာ့ ပြဲကေတာ့ အေတာ္ၾကမ္းေပါ့ဗ်ာ၊

အဲဒီအခ်ိန္က ေကာက္စိုက္သမ တေန႔လုပ္အားခကလဲ ဗမာေငြ ၇က်ပ္ပဲရတယ္၊ ဆန္တျပီကလဲ ၂က်ပ္ခြဲေလာက္ပဲ ေပးရတာကိုး၊ ေကာက္စိုက္သမအုပ္စုကလဲ သူတို႕အုပ္စုေတာင့္ရင္ ေတာ္ယုံတန္ယုံ ေယာက်ာၤးမ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ စၾကေနာက္ၾကတာေလ၊ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္ဆိုရင္ အသက္ၾကီးၾကီး ေကာက္စိုက္သမၾကီးေတြက အတင္းဖမ္းခ်ဳပ္ နို႔တိုက္တာမ်ိဳးေတြလဲ လုပ္ၾကတာကိုး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၂ေယာက္၃ေယာက္ေလာက္ေတာ့ သူတို႔က မၾကားနိုးနား စၾကေတာ့တာပဲ၊

အထူးသျဖင့္ ေနဝင္း ကို အစခံရဆုံး၊ ေနဝင္းကလဲ သူတို႔ စခ်င္ေအာင္ အရပ္ကလဲ အရွည္ဆုံး၊ ေနာက္ကေန သူတို႔ခ်င္း ဘယ္လိုေျပာသလဲဆိုေတာ့ ဟယ္..အရပ္ကလဲရွည္လိုက္တာ ဟိုဟာလဲ ရွည္မွာပဲေနာ္တဲ့..သူတို႔ဟာသူတိို႔ ဝါးကနဲ ပြဲၾကသြားျပီး ..ေကာင္မ..ဘာရွည္တာလဲ ရွင္းရွင္းေျပာ ဆိုေတာ့..ေအာ္..ေျခသလုံးေျပာတာပါဆိုေတာ့..တခါ ဝါးကနဲ ရီၾကျပန္ေရာ၊ ေနာက္တေယာက္က လမ္းေလွ်ာက္တာ သုံေခ်ာင္းေထာက္သြားေနတယ္ေတာ့ ဆိုေတာ့ အေတာမသတ္ရီၾကျပန္ေရာ၊ ေနဝင္းမွာ ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာကိုနီလို႔၊ ကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း ေနဝင္းချမာ အဲဒီ field မွာပဲ ငွက္ဖ်ားမိျပီး လက္ပံတန္းေဆးရုံအပို႔ မွာ ဆုံးရွာတယ္၊ သူဆုံးတဲ့အခ်ိန္က ေက်ာင္းျပီးအလုပ္ဝင္စ ဆိုေတာ့ အသက္ ဘာရွိဦးမွာလဲ ၂၀ ဝန္းက်င္ အရြယ္ေကာင္းခ်ိန္ေပါ့၊

ဒါနဲ႔ ေတာင္ငူက သူ႔မိဘေတြကိုအေၾကာင္းၾကားျပီး သျဂိဳလ္ဖို႔ စီစဥ္ရတာေပါ့ေလ ၊ ေနဝင္းကိုသျဂိဳလ္ျပီးေတာ့ သူ႔မိဘေတြက ၾကိဳ႕ပင္ေကာက္က နတ္ေလခ်ြန္ ေမးခ်င္တယ္ ဆိုေတာ့ သြားၾကတာေပါ့၊ အဲဒီ နတ္ေလခြ်န္ဆိုတာက ေသျပီးတဲ့သူနဲ႔ က်န္ရစ္သူေတြကို ဆက္သြယ္ေပးတာကိုး၊ အဲလိုဆက္သြယ္ေပးတဲ့ ၾကားခံပုဂၢိဳလ္က အဲဒီအခ်ိန္က အသက္ ၆၀ေလာက္ရွိတဲ့ အဖြားၾကီးဗ်၊ အိမ္က ျပည္ရထားလမ္းေဘးမွာ၊

ဒီ ေလခြ်န္နတ္ကို အဖြားၾကီးကေခၚေတာ့ အိမ္ေခါင္မိုး တစက္ျမိတ္ကေန ေလခြ်န္သံေလးလိုၾကားျပီး ဝင္လာတယ္၊ ေမးစရာရွိတာေမးပါဆိုေတာ့ တကယ္ဟုတ္မဟုတ္သိရေအာင္ ဒါဘယ္သူလဲ မင္းနဲ႔ ဘယ္လို ေတာ္သလဲ ကစျပီး ေမးရတာေပါ့၊ ဒီအဖြားၾကီးကေနေျပာတာ အကုန္အမွန္ေတြခ်ည့္ဆိုေတာ့ မယံုလို႔ မရေတာ့ဘူး၊ ဒါနဲ႔ အခုဘယ္မွာေနလဲ ေမးေတာ့ မေလးေတာင္နဲ႔ ေတာင္ငူနဲ႔ ကူးလိုက္သန္းလိုက္လုပ္ေနတယ္လဲဆိုေရာ ေနဝင္းအေမချမာ ၾကိတ္မွိတ္မ်ိဳသိတ္မရနိုင္ေတာ့ ခ်ဳံးပြဲခ်ျပီး ငိုရွာတယ္၊ ေနဝင္းလဲ သူ႕အေမငိုတာျမင္လို႔ထင္ပါရဲ့ ေလခ်ြန္နတ္စီးတဲ့ အဖြားၾကီးဆီက ခြါသြားတာ ဘယ္လိုျပန္ေခၚေခၚ ေခၚလို႔မရေတာ့ဘူး၊

Ghost ဇတ္ကားထဲမွာ ေသျပီးသူေတြနဲ႔ ဆက္သြယ္ေပးတဲ့ လူမဲသရုပ္ေဆာင္ မင္းသမီးၾကီးကို ၾကည့္ျပီး အျပင္မွာ တကယ္ဆက္သြယ္ေပးနိုင္တဲ့ ၾကိဳ့ပင္ေကာက္က နတ္ေလခြ်န္ အဖြားၾကီးကိုအမွတ္ရပါေသးဗ်ား၊ ဒီအဖြားၾကီးက ရုပ္ရွင္ထဲကလိုေတာ့ ဖန္လုံးၾကီးေတာ့ ကိုင္မထားဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီနတ္ေလခြ်န္ အဖြားၾကီး သက္ရွိထင္ရွား မရွိေလာက္ေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ့ ။

Monday, December 14, 2009

ဘိုးေတာ္ေတာင္နဲ႔ လကြယ္ေန႔

မိုးကုတ္အေနာက္ပိုင္း မွာ ေရႊဥေဒါင္ေတာင္ဆိုတဲ့ ေတာင္ၾကီးရွိတယ္၊ မိုးကုတ္အေနာက္ပိုင္းမွာ အျမင့္ဆုံးပါပဲ၊ ေပ၆၀၀၀ ေက်ာ္ျမင့္တယ္ခင္ဗ်၊ ေရႊဥေဒါင္ေဘးမဲ့ေတာမွာ ေရွးေရွးကေတာ့ ၾက့ံေတြေတာင္ရွိသတဲ့၊ ဒီေတာင္ၾကီးကိုေတာ့ အရပ္က ဘိုးေတာ္ေတာင္လို႔ ေခၚၾကသဗ်၊ သူေလာက္မျမင့္တဲ့ ေတာင္ၾကီး ႏွစ္လုံးကိုေတာ့ ႏွမေတာ္ၾကီးေတာင္နဲ႔ ႏွမေတာ္ေလးေတာင္တဲ့၊

ဒီေတာင္ေတြကို ေခ်ာင္းဖ်ားခံျပီး စီးလာတဲ့ ေခ်ာင္းၾကီးက ဥေဒါင္ေခ်ာင္းပါတဲ့၊ဥေဒါင္ေခ်ာင္းထဲမွာ ဥေဒါင္ေက်ာက္ကေလးေတြ ကလဲ ရဲလို႔၊ ရုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ ပတၱျမားလို႔ေတာင္ ထင္ရတယ္၊ အဂၤလိပ္လိုေတာ့ Garnet လို႔ ေခၚတဲ့ ေက်ာက္ေတြေပါ့၊

ဘိုးေတာ္ၾကီးေတာင္ တဝိုက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တေတြ fieldဆင္းၾကေတာ့ မႏၱေလး မိုးကုတ္ ကားလမ္းနံေဘးက ပိုးစာ၊စိန္အင္း၊စိန္ကုန္း ဆိုတဲ့ လီစူး(လီေရွာ) ရြာေတြ၊ အုန္တန္ဆိုတဲ့ ရွမ္းရြာေလးေတြမွာ စခန္းခ်ျဖစ္တာေပါ့၊ ရြာသားေတြက အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ေတာင္ယာစိုက္ သစ္ခုတ္ ေတာလိုက္ ..ဒါေတြလုပ္ၾကတာမ်ားတာပါပဲ၊ အဲဒီအရပ္ကို field ဆင္းေတာ့ ခုလို ဒီဇင္ဘာလထဲမွပဲ၊ ညဆိုရင္ အိမ္ထဲကမီးလင္းဖိုမွာ မီးလႈံျပီး ေခါပုတ္ကင္စားရတာေတာ့ တကယ္လြမ္းသဗ်ာ၊ ပိုလြမ္းစရာေကာင္းတာက ပိုးစာရြာက ဆရာမေလးနဲ႔ ရည္းစားျဖစ္ခဲ့ရတာပဲ၊ ခုေတာ့လဲ တစိမ္းေတြလိုပါပဲေလ...( ေရးရင္းေတာင္ ငိုခ်င္လာျပီ..သူကေတာ့ ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရေနျပီလဲ မသိဘူး..အဟီး)၊ ေဆာင္းတြင္းဆိုေတာ့ ညဆိုရင္ အျပင္မထြက္နိုင္ေတာ့ မီးဖိုမွာ ေစာင္အတူျခံဳရင္း ေခါပုတ္ကင္စားရတာ အဲဒီတုန္းကေတာ့ စားျပီးရင္လဲထပ္စားခ်င္တာပဲေပါ့ေလ၊ ခုအိမ္ေထာင္သက္ၾကာလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့ဂ်ီးေတာ္ၾကီး ခင္ဦးေမ ကေတာ့ လက္ခ်င္းတြဲထားသူမ်ားျမင္ရင္စိတ္ေတာင္နာသတဲ့၊

ကဲ...ဒါေတြထားပါေတာ့ေလ၊ လီေရွာရြာေတြ ေနရင္းၾကံဳရတာေတြဆက္ေရးဦးစို႔၊ လီေရွာရြာမွာစခန္းခ်ေတာ့ လီေရွာအရက္ေတာ့ မေသာက္ဖူးခင္ဗ်၊ ျပင္းလဲျပင္းတယ္ လည္ေခ်ာင္းကိုဒါးနဲ႔ ခြဲဆင္းသြားသလိုပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေဂၚရခ်ိဳမွၾကိဳက္တာ၊ မခါးဘူး ခ်ိဳတယ္၊ ခုေတာ့လဲ ဝိုင္ေတာင္မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စိန္အင္းဆိုတဲ့ လီေရွာရြာမွာေနေတာ့ လိုတဲ့အလုပ္သမားကို ရြာခံလီေရွာေတြပဲ ငွားရတာကိုး၊ အလုပ္သမားေတြအတြက္ payroll ဆြဲရေတာ့ ေခါင္းနဲနဲစားေတာ့တာပဲ၊ လီေရွာေတြက တရုတ္တို႔ ကခ်င္တို႔လို sir name ကအရင္လာတယ္၊ ျပီးေတာ့ နာမည္ကိုလဲ ဘယ္သူမွ အဆန္းတက်ယ္မမွည့္ပဲ တစ္၊ႏွစ္၊သုံး၊ေလး ၊နဲ႔ပဲ မွည့္တာကိုး၊ family က ငြါး နဲ႔စရင္ သားအၾကီးဆုံးက ငြါးတား၊ ဒုတိယသားက ငြါးေလး၊အဲဒီေနာက္..ငြါးလန္း၊ငြါးဆီး....အစဥ္အတိုင္း မွည့္သြားေတာ့တာပဲ၊

အဲဒီေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သလဲဆိုရင္ အေဖ ျဖစ္သူက သားအၾကီးဆုံးမို႔ ငြါးတားဆိုပါေတာ့ သူ႔သားအၾကီးဆုံးကလဲ ငြါးတား ပဲ၊ အေဖ ငြါးတား ၊ သားငြါးတား မို႔ နာမည္တူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပေလတာ၊ အလုပ္သမား ၁၀ေယာက္ငွားရင္ ၅ေယာက္က နာမည္တူ၊ အေဖနာမည္နဲ႔ခြဲရေအာင္ အေဖနာမည္ေတြကလဲ အတူတူ၊ ရုံးကေငြစာရင္းဌာန ကိုဒီျပႆနာရွင္းရေသး၊ လီေရွာရြာေတြက ကားလမ္းနေဘးဆိုေတာ့ အစားအေသာက္ကလဲ မရွားပါးပါဘူး၊ ေတာအေကာင္အေလွာင္သားေတြလဲ ရတတ္ေပမဲ့ ဆတ္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွားသြားပါျပီ၊ ဗမာျပည္မွာ ဆတ္သားေျခာက္ဆိုျပီးေရာင္းသမွ် တခုမွမယုံပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ၊ ဘယ္သူမွလဲ ဆတ္ ကို ဝက္တို႔ၾကက္တို႔လို ေမြးမထားသလို ေတာထဲမွာလဲ ေဈးမွာေန႔တိုင္းေရာင္းေနရေလာက္ေအာင္ မရွိပါဘူး၊

ကြ်န္ေတာ္ေတာင္ ေတာဆင္ခိုးသတ္သူေတြဆီက ဖမ္းမိတဲ့ ဆင္သားေျခာက္ေတြကို ရန္ကုန္ကလူေတြကို ဆတ္သားေျခာက္ဆိုျပီးလက္ေဆာင္ေပးဖူးေသး၊ ရန္ကုန္ကလူေတြ ကေတာ့ အလကားရလို႔လားေတာ့မသိဘူး စားလို႔အလြန္ေကာင္းဆိုပဲ၊

မိုးကုတ္လမ္းက လီေရွာရြာေတြက လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္းမွ တည္လာၾကေတာ့ဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္ေခတ္က ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ေရႊဥေဒါင္ေဘးမဲ့ေတာကို မသိၾကေလေတာ့ (သူတို႔ကို စနစ္တက် ပညာေပးတာလဲ လုပ္ခဲ့ပုံမရပါဘူး) ၊ေဘးမဲ့ေတာက တိရစၦာန္ေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္သြားတာပဲ၊ စြယ္စုံဆင္ ဆိုရင္ ပိုက္ဆံနဲ႔ အေကာင္တဲ့၊ အစြယ္မရွိရင္ ေဘးမဲ့သမို႔ ဆင္ျဖစ္တာေတာင္ အစြယ္မေပါက္ဝ့ံေအာင္ပါပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ fieldဆင္းေတာ့ က်ားေထာင္ထားတဲ့ သံမွ်ားၾကီးေတြလဲ ျဖဳတ္ခိုင္းရေသးတယ္၊က်ားနဲ႔ကြက္တိ ခ်ိန္ထားတာဆိုေတာ့၊ လူ႔ေပါင္ေလာက္ခ်ိန္ထားတာေပါ့ဗ်ာ၊ မွန္လိုက္ရင္အသက္မေသေပမဲ့ တခါထည္းျပတ္ထြက္သြားနိုင္တယ္၊ ေပါင္..ေပါင္..၊

ကဲ..ကြ်န္ေတာ္တို႔ အလုပ္သမား ငြါးတားနဲ႔ ဘိုးေတာ္ေတာင္ေတာရဲ့ အျဖစ္ကိုေရးပါဦးမယ္၊ အဲဒီေန႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔က အလုပ္နားတယ္၊ သား ငြါးတားက ဘိုးေတာ္ေတာင္ ၾကိဳးဝိုင္းထဲ ေတာလိုက္ထြက္သြားသတဲ့၊ ေန႔လည္ေလာက္ၾကေတာ့ ငြါးတားကို ရြာကလူေတြ ေစာင္ပုခက္နဲ႔ထမ္းတက္လာၾကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲ သပိတ္က်င္းေဆးရုံပို႔ရေတာ့တာေပါ့၊ ေဆးရုံမွာ ဒဏ္ရာကိုခ်ဳပ္လုပ္ စည္းေႏွာင္ ေဆးထည့္ေပးျပီး သတိရလာေတာ့မွ အက်ိဳးအေၾကာင္းေမးၾကည့္ရတယ္၊

ငြါးတားေျပာတာေတာ့ ေတာထဲမွာဘာေကာင္မွ မေတြ႕တာနဲ႔ ငါးဖမ္းျပီးျပန္မယ္ဆိုျပီး ေခ်ာင္းထဲငါးလိုက္ဖမ္းသတဲ့၊ ေတာထဲက စိမ့္စမ္းေခ်ာင္းေလးဆိုေတာ့ ေအာက္ေျခေတာင္အတိုင္းသား ျမင္ေနရေလာက္ေအာင္ ၾကည္ေနတာမို႔ ေခ်ာင္းထဲကငါးကို ကမ္းေပၚကအတိုင္းသားျမင္ေနရတာပဲေလ၊ တေနရာမွာေတာ့ ေခ်ာင္းထဲမွာ ေငြေရာင္ငါးၾကီးတေကာင္ေတြ႔သတဲ့ အေကာင္ကလဲၾကီးလိုက္တာ ၅ ပိႆာေလာက္ရွိမတဲ့၊ေခ်ာင္းေသးေသးမို႔ကမ္းေပၚက လွံနဲ႔ထိုးတာ ဘယ္လိုထိုးထိုး မထိဘူးတဲ့၊ ဒါနဲ႔ ေရထဲဆင္းလိုက္ေတာ့ ေရကလဲခါးေလာက္ပဲနက္သတဲ့၊ ထူးဆန္းတာက ငါးက ေခြးေလးေၾကာင္ေလးလို သူ႔ကိုပြတ္သီးပြတ္သတ္ လာလုပ္ေနသတဲ့၊ သူကငါးကိုခ်ိန္ျပီးလွံနဲ႔ထိုးလိုက္သတဲ့ ၊ ငါးကိုစြပ္ကနဲထိုးမိသတဲ့၊ လွံကိုဆြဲမလိုက္ေတာ့ သူ႔ေပါင္က ဖ်င္းကနဲ မခံနိုင္ေအာင္နာျပီးေသြးေတြပန္းထြက္လာသတဲ့၊ သူကေတာ့ ငါးဆိုျပီးထိုးတာပဲ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေပါင္ျဖစ္ေနသတဲ့၊ ငါးကလဲဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူးတဲ့၊ ဒါနဲ႔သူ႕ဒဏ္ရာသူ ပုဆိုးနဲ႔စည္းျပီး ရြာေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားျပန္လာတာ ရြာနားမွာေမ့လဲသြားသတဲ့၊

ကြ်န္ေတာ္တို႔ စိန္အင္းကေန အုန္တန္ကိုေရႊ႕စခန္းခ်ၾကေတာ့ အုန္တန္က လူေတြကို အဲဒီအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အုန္တန္က ရွမ္းေတြကေတာ့ ဘိုးေတာ္ေတာင္အေၾကာင္းကိုေျပာျပၾကပါတယ္၊ ဘိုးေတာ္အပိုင္ေတာမွာ အခါၾကီးရက္ၾကီး လျပည့္လကြယ္ေတြမွာ အမဲလိုက္လို႔မရပါဘူးတဲ့၊ လီေရွာေတြကေတာ့ အဲဒီထုံးစံနားမလည္လို႔ ျဖစ္တာေနမွာပါတဲ့၊ ဒါနဲ႔ အဲဒီေန႔ကို ျပကၡဒိန္မွာ ျပန္လွန္ၾကည့္ေတာ့....ဟုတ္ပါရဲ့..အဲဒီေန႔က နတ္ေတာ္လကြယ္ေန႔ဗ်ား။

Thursday, December 10, 2009

အရညဝါသီ ဆရာေတာ္ေက်ာက္ မျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္း

ဗမာသတင္းစာေတြထဲမွာ ဒု႒ဝတီျမစ္ကို ရဲရြာနားမွာေရေလွာင္တမံ ေဆာက္လို႔ ေရအားလွ်ပ္စစ္ေတြထုတ္ေတာ့မဲ့ အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့ ရဲယမန္းေဒသမွာ field ဆင္းခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ သတိရမိပါရဲ့၊ အဲဒီေဒသက ရွမ္းရိုးမၾကီးရဲ့ ေျခရင္းဆိုေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေတာေတာင္ ေရေျမသဘာဝကလဲ သာယာလိုက္တာ အလြန္ပါပဲ၊ ငွက္ဖ်ားထူတာေလးတခုပါပဲ ေျပာစရာရွိတယ္၊
အဲလိုေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ေတာအရပ္ကိုေရာက္ေလတိုင္း ေတာအရပ္မွာပဲ သကၤန္းဆီးျပီး တရားဘာဝနာအားထုတ္လို႔ ေနခ်င္စိတ္ေတြကလဲ မၾကာမၾကာေပၚမိသဗ်၊ ဒီလူၾကီးေတာ့ မိန္းမ မရလို႔ စတိုင္တမ်ဳိးေျပာင္းျပီး ဘုန္းၾကီးဝတ္မယ္ၾကံေနျပန္ျပီလို႔ေတာ့ မထင္လိုက္ၾကနဲ႔ေနာ္၊ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေရခံေျမခံကိုက သာသနာ့အာဇာနည္ေတြ ထြန္းကားရာအရပ္ေပပဲ၊ ပရိပတ္မွာ စြန္းလြန္း ၊ပရိယတ္မွာ မင္းကြန္း ရယ္လို႔ သာသနာမွာ ေနနဲ႔လ လိုထြန္းေတာက္ခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီး ႏွစ္ပါးဖြားျမင္ရာေဒသေပမို႔ ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ သာသနာနဲ႔ အလွမ္းေတာ့ မေဝးလွဘူးခင္ဗ်၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့ ဓမၼနာဒေက်ာင္းမွာဆိုရင္ က်က္သေရခန္း(စတိုခန္း) နဲ႔ အလွမ္းမေဝးတဲ့ေနရာမွာပဲ ေနတယ္၊ ဗိုက္ဆာရင္လြယ္ေအာင္လို႔၊ က်က္သေရခန္းေသာ့ကိုင္ ဦးဇင္းပဏ္ လဲအပိုင္ေပါင္းရတာေပါ့၊ ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းေတြရဲ့ တပည့္ရင္း တကာရင္း ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ပါရမီက မရင့္သန္ခဲ့ေလေတာ့ သကၤန္းနဲ႔လဲ တဝါအျပင္ ႏွစ္ဝါမဆိုခဲ့ဘူးပါခင္ဗ်ာ၊
ေဟာ...တခါ ေတာင္တန္းသာသနာျပဳ မဲ့အၾကံ စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတာကလဲ ဒီလိုခင္ဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရုံးကို မနၱေလးေတာင္ေျခက ခလရ (၉၅) ကေန အေၾကာင္းၾကားလာတာက ေရွ႕တန္းတေနရာမွာ လုံျခံဳေရးကင္းလွည့္လည္ရင္းနဲ႔ အမိ်ဳးအမည္မသိ သတၱဳရုိင္းေတြ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္လိုျပီး ေက်ာက္နမူနာနဲ႔တကြ တင္ျပလာပါတယ္၊ ေတြ႔ခဲ့တဲ့ေနရာက ရဲရြာ အေရွ႕ဖက္က စရစ္ခဲ၊ကုန္းသာေဒသမွာပါ၊ ဒီရြာေတြကလဲ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေခါင္လိုက္တာ၊ ေက်ာက္ဆည္နယ္ အေရွ႕ဖ်ား၊ ရပ္ေစာက္နယ္ေျမာက္ဖ်ား၊ ဘယ္ျမိဳ့ဘယ္ရြာနဲ႔မွမနီး၊ တကယ့္ကိုတသီးတသန္႔ေလး၊ ဒီfieldကိုကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ့သူငယ္ခ်င္း ခင္ေမာင္လင္းတို႔ သြားခဲ့ရတာေပါ့၊
သြားရတာကလဲ မလြယ္လွေပဘူးခင္ဗ်၊ မႏၱေလးကေန ဒု႒ဝတီျမစ္ေဘးက ကြ်ဲနဖားရြာေရာက္ေအာင္သြား၊ အဲဒီကမွ ပဲ့ေထာင္ေလးစီးျပီး ရဲယမန္းေရာက္ေအာင္သြား၊ ရဲယမန္းမွာတညအိပ္၊ မနက္ေစာေစာထျပီး ေပ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ျမင့္တဲ့ ေတာင္တန္းၾကီးကို မိုင္၃၀ေလာက္ တေနကုန္ ေျခလ်င္တက္ရတာကိုး၊ အဲဒီကိုသြားဖို႔ ခလရ (၉၅) ကပဲ စီစဥ္ေပးတာပါပဲ၊ သူတို႔လဲအထူးေတာ့မစီစဥ္ရပါဘူး၊ ကုန္းသာမွာရွိတဲ့ေရွ႕တန္းအေျခစိုက္စခန္းအတြက္ dumping ပစၥည္းပို႔ခ်ိန္မွာ အနီးပတ္ဝန္းက်င္က ေပါ့တာဆြဲလာတဲ့ အထမ္းသမားေတြနဲ႔ အတူတူသြားခိုင္းတာပါပဲ၊ အထမ္းသမားကလဲ ၅၀၀ ေလာက္ရွိမယ္၊ လူေတြ အဲဒီေလာက္ အမ်ားၾကီးနဲ႔ ရွင္ေလာင္းလွည့္သလို တစီတတန္းၾကီးသြားရတာကိုး၊ ရဲယမန္းကို ေရာက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရယ္ တပ္ခြဲမွဴးဗိုလ္ၾကီးရယ္ တပ္ၾကပ္ဆရာၾကီးေတြ ကေတာ့ အိပ္စရာ ေရွ႕တန္းစခန္းေလးရွိေပမဲ့ က်န္တဲ့လူ ၅၀၀ စာ အတြက္ေတာ့ ဘယ္ရွိပါ့မလဲ၊ အဲဒီေတာ့ ဒု႒ဝတီျမစ္နေဘးမွာ မီးပုံေတြဖိုျပီး ဖဲရုိက္ေနၾကေတာ့တာကိုး၊
ကုန္းသာကိုတက္ၾကေတာ့ ဖဲရႈံးသူေတြကို ဖဲနိုင္တဲ့သူေတြက သူတို႔အိပ္ေတြထမ္းဖို႔ ပိုက္ဆံေပးျပီးငွားလိုက္ေသးဗ်ာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလဲ ဘာအိပ္မွထမ္းမထားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့ကို ဖဲနိုင္သူထင္လို႔လာမသိဘူး လာေမးၾကေသးဗ်၊ ဆရာအေတာ္နိုင္သလားတဲ့၊ ကဲ...လူက ဖဲသမားရုပ္မ်ား ထြက္ေနသလားမသိဘူး၊ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္က မနိုင္ေပါင္ဗ်ာ၊ မထမ္းခ်င္လို႔ ေခ်ာက္ထဲ လႊင့္ပစ္ထားခဲ့တယ္လို႔ ေျဖလိုက္တာ လာေမးတဲ့သူလဲ ယုံရခက္မယုံရခက္ ဇေဝဇဝါ ျဖစ္ေနေလရဲ့၊
ကုန္းသာေရွ႕တန္းစခန္း ကိုေရာက္ေတာ့ အဲဒီမွာေနျပီး နမူနာရထားတဲ့ Glena သတၱဳရိုင္းေနရာကို သြားၾကည့္၊ ဘူမိေဗဒဆိုင္ရာတိုင္းတာတာေတြ လုပ္ေနလိုက္တာ တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အနားက ဟဲလည္ဆိုတဲ့ရြာက ဘုန္းၾကီးပ်ံ ဖိတ္ပါေလေရာဗ်ာ၊ ဒါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးပ်ံကိုေရာက္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ အာဂႏၶဳ ကိုယ္ေတာ္ေတြေတာ့ေတြ႔ပါရဲ့ ဒီေက်ာင္းကို ဆက္ထိုင္ဖို႔ ေက်ာင္းထိုင္ ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္ကမွပင့္လို႔မရနိုင္ေသးဘူးတဲ့၊ ဘုန္းၾကီးပ်ံတာကလဲ တလေလာက္ ရွိျပီ၊ ဘုန္းၾကီးအေလာင္းကို ဘုန္းၾကီးပ်ံက်င္းပဖို႔ တာရွည္ခံေအာင္စီစဥ္ထားရသတဲ့
အဲဒီေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္ကလဲ စဥ္းစားတာေပါ့ေလ ေအးေအးေဆးေဆး ဒီလိုေတာင္တန္းေဒသမွာ ဘုန္းၾကီးဝတ္ေနရရင္ေတာ့ ေကာင္းမွာပဲလို႔၊
သီလေပး၊ေရစက္ခ်၊တရားေဟာ၊ပရိတ္ရြတ္၊ကမၼဝါဖတ္ေလာက္ကေတာ့ ဒုလႅဘကလဲခနခနဝတ္၊ ငယ္ငယ္ကလဲ တႏွစ္တဝါ စာလိုက္ဖူးေလေတာ့ မခဲယဥ္းလွေပဖူးေပါ၊့ ပခုကၠဴမွာတဝါႏွစ္ဝါေလာက္ ထပ္ျပီးစာလိုက္ရင္ေတာ့ အတိုင္းထက္ အလြန္ေပါ့ေလ ဒီလိုေတြးလိုက္တာေပါ့ေလ၊
ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းထိုင္ကိုယ္ေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူရသည့္အေၾကာင္းေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ငွက္ဖ်ားဖ်ားတာတဲ့..၊ ေၾသာ္ ငွက္ဖ်ားေလာက္ကေတာ့ ကိစၥမရွိေနလို႔ျဖစ္တယ္၊ ဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ကို ဘယ္လိုကုေပးၾကတုန္းလို႔ေမးေတာ့၊ မက္ကေလာင္လဲေဖါက္ေပးလိုက္ေရာ တခါထည္းအသက္ထြက္သြားေတာ့တာပဲတဲ့၊
ရွမ္းျပည္ေဒသကလူေတြက ဖ်ားရင္နာရင္ မက္ကေလာင္ေဖါက္တဲ့အေလ့ရွိတာကိုး၊ သူ႕အရပ္နဲ႔သူ႕ဇတ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပဲေလ၊ မက္ကေလာင္ကို ဘယ္လိုေဖါက္သလဲလို႔ေမးလိုက္ေတာ့ သူတို႔အေျဖၾကားေတာ့ ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားသဗ်၊ ေယာက်ာၤးဆိုရင္ စအိုဝ၊မိန္းမဆိုရင္ သူတို႔အဂၤါအဝမွာ ဖ်ားရင္မက္ကေလာင္ဖုထြက္သတဲ့၊ အဲဒါကိုမွ ခရမ္းဆူးနဲ႔ ထိုးေဖါက္ရသတဲ့....အမေလး မလြယ္ပါ့လား၊ ေျမျပန္႔ကၾကြလာတဲ့ဘုန္းၾကီးချမာ တကာေတြက ဝိုင္းခ်ဳပ္ျပီး ခရမ္းဆူးနဲ႔ အတင္းထိုးေဖါက္ေတာ့ တခါထည္းလန္႔ျဖတ္ျပီး အသက္ထြက္သြားတာေနမွာေပါ့၊
အင္း...ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒီမွာေနဖို႔ စဥ္းစားရေတာ့မယ္၊ ဘုန္းၾကီးအေလာင္းကိုဘယ္လို တာရွည္ခံေအာင္လုပ္သလဲလို႔ ေမးေတာ့၊ ေသလဲေသေရာ အူေတြ အသဲေတြထုတ္ျပီး ဒီဇယ္ဆီေတြပါးစပ္ထဲ ေလာင္းထည့္ ကြ်န္းမီးေသြးေတြအေခါင္းထဲခံျပီး ေက်ာက္ဖရုံသီးေတြ ရံထားပါသတဲ့၊
အလို...ဆရာေတာ္ချမာ ဘဝနတ္ထံပ်ံလြန္ရွုာမွ ဒီဇယ္ေသာက္ျပီး ရင္ကြဲပက္လက္နဲ႔ မီးေသြးေပၚမွာလဲေနရပါ့လား၊ လူပ်ိဳၾကီးေသရင္ ငွက္ေပ်ာတုံးဖက္ရမယ္ဆိုေပမဲ့ တကယ္မဖက္ရဘူး၊ ခုေတာ့ ဘုန္းၾကီးေသေတာ့ ေက်ာက္ဖရုံသီးဖက္ေနရပါ့လား၊..ကိုေက်ာက္ေတာ့ ဒီရြာမွာ ဘုန္းၾကီးဝတ္ေနဖို႔ ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလား...
ဒါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးပ်ံဈာပနအစီအစဥ္စတာေပါ့ေလ၊ ရြာက စြပ္ဖါးလို႔ေခၚတဲ့ ဘီးမပါတဲ့ သစ္သားလွည္းေပၚမွာ ဘုန္းၾကီးအေခါင္းကိုတင္ မူးေနၾကတဲ့ ကာလသားတသိုက္က ဘုန္းၾကီးပ်ံကြင္းတေလွ်ာက္မွာ ၾကိဳးနဲ႔ဆြဲျပီး ပတ္ေျပးလိုက္ၾကတာ ဘုန္းၾကီးချမာပ်ံလြန္ေတာ္မူမွပဲ ရုိလာကို႔စတာ စီးရေတာ့တာပဲ၊ အေခါင္းထဲက အပုတ္ရည္ေတြက ေဝါကနဲ အျပင္ကို စင္ထြက္လာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေရွ႕ဂြ်မ္းေနာက္ဂြ်မ္းသိုင္းကြက္နင္းျပီး ေရွာင္ေျပးလိုက္ရတာ၊ အားရေအာင္အေလာင္းကိုေဆာ့ျပီး မွ မီးသျဂိဳလ္ ေတာ့တာပါပဲ။
ဒါနဲ႔ဘုန္းၾကီးပ်ံက ျပန္လဲလာေရာ ကြ်န္ေတာ္လဲ ေတာင္တန္းေဒသမွာ ဘုန္းၾကီးဝတ္ေရးစိတ္ကူးယဥ္ခ်က္ကို ေအာင္ျမင္စြာစြန္႔လႊတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္ခင္ဗ်ာ၊ ဒီရုပ္ခႏၶာၾကီး ပိုင္ဆိုင္ေနတဲ့ သူသူကိုယ္ကို္ယ္ မဖ်ားမနာပဲ ရွိပါ့မလားခင္ဗ်ာ..အဲဒီအခ်ိန္မွာ မက္ကေလာင္အေဖါက္ခံရဖို႔အေရး မေတြးရဲတာမို႔ ေတာေနရဟန္းမျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။

Friday, December 4, 2009

ကိုၾကီးေက်ာက္ ၏ ခ်စ္ကိစၥမ်ား (စလယ္ဝင္ ဖင္မမဲခင္က တရုတ္အမဲ)

ကိုၾကီးေက်ာက္က ေတာင္ျပံဳးဇတ္လမ္းေလး ေရးလိုက္ေတာ့ လူေတြစိတ္ထဲ ကိုေက်ာက္ချမာ အစစ္နဲ႔ မညားရလို႔ အတုနဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားေနျပီဆိုျပီး လူေတြစိတ္ထဲ သို႔ေလာသို႔ေလာေတြးကုန္ၾကပါေလေရာ...ဒီလိုေတာ့မျဖစ္ေခ်ဘူး၊ နာမည္မပ်က္ေအာင္ ျပန္လည္ကာကြယ္မွျဖစ္ေတာ့မယ္။

ကိုေက်ာက္တို႔မ်ားငယ္ငယ္က ဆိုရင္ ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးမ်ား ျမင္ရင္တယ္သေဘာက်တာပဲ၊ခုလဲ မထူးပါဘူးေလ၊ စစ္ေတြမွာတုန္းက ထီဆိုင္ကရခိုင္မေလးကို လွလို႔ ေန႔တိုင္းထီထိုးလိုက္ ထီနံပတ္ေရြးလိုက္ နဲ႔ ဇြတ္ေရာအတင္းေရာ ပဲ၊ တေန႔ေတာ့ စကားစျပီး ညီမေရွ က ဒီမွာေနတာလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ရခိုင္မေလးကလဲ ျပန္ေျဖသဗ်၊ ဇာကိုက္စလဲ တဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္က အားရဝမ္းသာ ခ်ိဳက္ကိုက္စ ခ်ိဳက္ကိုက္စ လို႔ေျပာျပီးကထဲက ေနာက္ကြ်န္ေတာ္ကိုျမင္ရင္ အိမ္ထဲဝင္ေျပးေတာ့တာပဲ၊ ေခၚေတာတေထာင္အားနဲ႔ ေန႔တိုင္းလာငမ္းေနေတာ့ ေခၚေတာမွတ္လို႔ ေၾကာက္သြားသလားမသိဘူး၊

ရခိုင္မွာေခၚေတာနည္းက အဆင္မေျပေပမဲ့ ျမိတ္ေရာက္ေတာ့ ok တယ္ခင္ဗ်၊ ျမိတ္မွာ ျမိတ္ရုံးက ျမိဳ့စြန္ ၾကံေတာဆိုတဲ့ ရပ္ကြက္မွာဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမိတ္ေရာက္ရင္ ျမိဳ့လည္က ေရႊေက်ာင္းၾကီးမွာပဲ တည္းတယ္၊ ရုပ္ရွင္ရုံေတြ ၊ေဈး၊ သိမ္ေတာ္ၾကီးဘုရား အကုန္လုံးနဲ႔ နီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပလွသဗ်၊ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရာတခုကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တည္းတဲ့ေနရာနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အိမ္ကေကာင္မေလးက ခ်စ္စရာေလးဗ်..အဟ၊ဲ
ဟိုဘက္နဲ႔ ဒီဘက္ အပ်ိဳလူပိ်ဳ စကၡဳရူေပန သံဝါသၾကေလေတာ့ တေျဖးေျဖးနဲ႔ လက္ဟန္ ကိုယ္ဟန္ေလးကလဲပါလာၾကတယ္၊ သူကေလးက မနက္ဆိုရင္ ျမိတ္ေဈးထဲမွာ ေဈးထြက္တယ္၊ သူတို႔က ယိုးဒယားလုပ္ လူသုံးပစၥည္းအစုံေရာင္းတာခင္ဗ်၊ ဆိုင္က ညီမသုံးေယာက္ ေရာင္းၾကတာ၊ သူကအငယ္ဆုံး ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလဲ အားရင္ျမိတ္ေဈးထဲ ပတ္ေနတာဆိုေတာ့ သူတို႔ဆိုင္ေရွ႕ကို တေန႔ ၁၀ ေခါက္ေလာက္ေရာက္တယ္၊ ေရာက္တိုင္းလဲ သူတို႔ဆိုင္မွာ ဟိုဟာေမး ဒီဟာေမး၊ အနဲဆုံး သြားတိုက္ေဆး၊ဆပ္ျပာေတာ့ ဝယ္ျပီးျပန္တာမို႔ အားရင္ေရခ်ိဳးသြားတိုက္တဲ့ အလုပ္ပဲလုပ္ေနတယ္လို႔မ်ား ေကာင္မေလးက ထင္မွာစိုးရေသးသဗ်၊

ေန႔တိုင္းေရာက္တာဆိုေတာ့ ၾကာေတာ့ ရင္းႏွီးစျပဳလာတယ္၊ တေန႔ေတာ့ ေကာင္မေလးက ေဈးကတေယာက္ထဲျပန္လာတယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကလဲ အဲဒီအခ်ိန္မ်ိဳးကို ေခ်ာင္းေနတာေလ၊ မေယာင္မလည္နဲ႔ သူနားသြားေတာ့ အကိုဘယ္သြားမလို႔လဲတဲ့.. ဟာ...ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေျပလည္ေတာ့မယ့္ပုံပဲလို႔ တြက္လိုက္တာေပါ့၊ ဘိတ္သူေတြက လူစိမ္းေယာက်ၤားဆိုရင္ ဦး လို႔ပဲေခၚတတ္တာကိုး၊ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျမိတ္ေရာက္စက အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ေက်ာ္ ဂ်ီးေတာ္ေတြ ကလဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဦး လို႔ ေခၚၾကေတာ့ နားေထာင္ရတာ အဆင္မေျပလိုက္တာ၊ အကိုလို႔ေခၚတာက ရည္းစားတို႔ လင္တို႔မွ ေခၚတာတဲ့၊
ကဲ..၅၀% ေတာ့ေျပလည္ေလာက္ျပီ ဆိုျပီးရည္းစားစကားေျပာေတာ့ သူကလဲမျငင္းပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္တဲ့၊ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာၾကဖို႔ ေနရာစဥ္းစား လိုက္တာ... ေနာက္ဆုံး ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရင္း ေျပာၾကမယ္ဆိုေတာ့ ဂုဏ္ရုံမွာ ခ်ိန္းလိုက္တာေပါ့၊ ဂုဏ္ရုံက ေနာက္ဆုံးတန္း ေနာက္ဆုံးေထာင့္ေလးကို ေနရာေရြးဝယ္လိုက္တာ ျဖစ္ပုံမ်ားကေတာ့ဗ်ာ လူဝင္ေပါက္ကလဲ ေနာက္ဆုံးေထာင့္မွာဗ်ား၊ ပခုံးေလးဖက္မယ္ၾကံကာရွိေသး လူေတြကကိုယ့္ေဘးက ဝင္လာလိုက္၊ ပါးကေလးအပ္ကာ ရွိေသး အေပါ့အပါးသြားဖို႔ အျပင္ထြက္တဲ့သူနဲ႔ ၊အဆင္မေျပခ်က္မ်ားေတာ့၊ ရုပ္ရွင္ရုံထဲမွာ သူေျပာတာေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ၊ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ ဘာသာမတူလို႔ သူ႔အိမ္က သေဘာမတူနိုင္မွန္းသိရက္နဲ႔ စြန္စားျပီးၾကိဳက္ရတာမို႔ တကယ္ခ်စ္လို႔ တကယ္ယူမယ္ဆိုရင္ မိဘေတြသေဘာၾကေအာင္ လိုက္ေလ်ာေပးပါေပါ့၊ ဒီကလဲ မႊန္ေနခ်ိန္ဆိုေတာ့ ok ေပါ့၊

ဒီအေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းေတြသိေတာ့ ဟာ..ျဖစ္ပါ့မလားတဲ့၊ ဘာမျဖစ္နိုင္စရာ ရွိလို႔လဲ ငါ့အိမ္ကလဲ ငါ့သေဘာ ဆိုေတာ့ ၊ ဒါဆို..မင္း ကုလားလို ရွင္ျပဳခံရလိမ့္မဗ်တဲ့၊ အို..ျဖတ္ျဖတ္္..အရင္းကျဖတ္မပစ္ရင္ျပီးတာပဲလို႔ေျဖလိုက္ေတာ့ မင္းကအေရွ႕ေခါင္းျပဳအိပ္၊ မင္း ေကာင္မေလးကအေနာက္ေခါင္းျပဳအိပ္ေတာ့ တေယာက္ လည္ပင္းတေယာက္က ဖေနာင့္နဲ႔နင္းမိမွာေပါ့တဲ့၊ အသက္အႏၱရာယ္ စိုးရိမ္ေနလိုက္ၾကတာ၊ ငါလဲအေနာက္ေခါင္းျပဳမွာေပါ့ ဘာခက္တာလိုက္လို႔ ေျပာေတာ့၊ မင္း ဝက္သားငတ္မွာေပါ့ကြာတဲ့၊ ငါ့ဖာသာ တိတ္တိ္တ္ေလး တရုတ္ဆိုင္သြားစားလဲ ရတာပဲ၊ ဆိုေတာ့ ေၾသာ္...အခ်စ္ဆိပ္ေတြ တက္ေနရွာတယ္လို႔ စုပ္တသတ္သတ္ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့တာပဲ၊ ဒီေလာက္ အခ်စ္ၾကီးခ်စ္ခဲ့ရွာတဲ့ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ အဲဒီတုန္းကသာ ျမိတ္မွာ အိမ္ေထာင္က်ခဲ့ရင္ ခုေနခါမွာ ဟာဂ်ီေက်ာက္ ဆိုျပီးျဖစ္ေနေလာက္ျပီေပါ့ခင္ဗ်ာ၊

ဒါေပမယ့္ ..အဲဒီဒါေပမဲ့ကေတာ့ ဒီလိုခင္ဗ်....၊ ျမိတ္ျမိဳ့ရဲ့ အထင္ကရ သိမ္ေတာ္ၾကီးဘုရားကုန္းဟာ ဗမာျပည္မွာ အသာယာဆုံးဘုရားကုန္းေတာ္ ပါပဲ၊ ဘုရားရင္ျပင္ကေန ၾကည့္လိုက္ရင္ ျမိတ္ျမိဳ့ကိုလဲ စီးမိုးျမင္ေနရသလို ကပၸလီျပင္နဲ႔ ့ျမိတ္ကြ်န္းစုေတြကို တေမွ်ာ္တေခၚၾကီးျမင္ေနရတာ အင္မတန္လွတဲ့ရႈခင္းပါ၊ ပိုျပီးသာယာတာကေတာ့ ျမိတ္သူ အပိ်ဳေခ်ာေတြ ညဦးပိုင္းမွာ ဘုရားလာၾကတာပါပဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလဲ ညတိုင္း ဘုရားေပၚ မေရာက္မရွိဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ပုဂံသား ေတြနဲ႔ (ဗမာျပည္မကလူေတြကို ဘိတ္ကလူေတြက ပုဂံသားလို႔ေခၚတယ္) ျမိတ္သူေလးေတြနဲ႔ စကားလက္ဆုံကလဲက်ၾကတာေပါ့၊ စကားလက္ဆုံထက္ကို ပိုပိုသာသာျဖစ္ခ်င္လာသူေလး တေယာက္နဲ႔ထပ္ဆုံ လာေတာ့လဲ သူနဲ႔ကလဲ ဘုရားမွာဆုံတာေပါ့ေလ၊ ကဲ..ဒီလိုဆိုေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္ကို မ်က္ႏွာမ်ားတတ္သူ၊ လို႔ ဆိုခ်င္လဲဆိုၾကေတာ့ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေလာဘလဲတယ္ၾကီးတာကိုး မုန္႔ေတာင္ အၾကီးၾကီးလိုခ်င္တာေလ၊ ခု အသက္ၾကီးလာေတာ့ ေလာဘနဲသြားလိုက္ပုံမ်ား မိန္းမၾကီးၾကီးဆိုရင္ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ငယ္ငယ္ပဲ၊အ ဟဲ၊

ကဲပါေလ..ဘုရားမွာ ဆုံသူေလးနဲ႔ ဇတ္လမ္းဆက္ၾကပါဦးစို႔၊ သူေလးက ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ေရစက္ဆုံေအာင္ဆိုျပီး ဘုရားမွာ ေရႊသကၤန္းဖိုးလွဴၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္နာမည္နဲ႔ စုံတြဲလွဴသဗ်ား၊ ဘုရားအလွဴခံဌာနကလဲ ေလာ္စပီကာၾကီးနဲ႔ ဟစ္လိုက္တာ ေလသင့္သမွ် တျမိဳ့လုံးၾကားရတာပဲ၊ အဲဒီညက ျမိတ္ေဈးသူေလးက ၾကားေတာ့ၾကားတယ္ သိတ္မေသခ်ာဘူးတဲ့ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဘုရားမွာဆုံသူေလးနဲ႔ ျမိတ္ေဈးသူေလးကလဲ သူငယ္ခ်င္းေတြတဲ့ဗ်ား၊ ဘုရားမွာဆုံသူေလးက ေဈးသူေလးတို႔ေနာက္ဖက္ လမ္းၾကားမွာေနသတဲ့၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ရည္းစားေၾကာင္းေျပာၾကေတာ့ သူတို႔ကို ႏွစ္ဖက္နင္းတဲ့ ကိုေက်ာက္အေၾကာင္းက ေပါေလာၾကီးေပါ့ဗ်ာ၊ ဒါနဲ႔ ကိုေက်ာက္ကို ေရးလာတဲ့စာထဲ မွာ ကိုေက်ာက္ဟာ ဝက္သား(တရုတ္အမဲ)လို ရြံရွာစက္ဆုတ္ဖြယ္ေကာင္းသူ၊ ဂတိမတည္သူ ၊သစၥာေဖါက္ဖ်က္သူ...အို..ပုဒ္မေတြကို စုံေနပါေရာလား၊ ခုေနခါသာဆိုရင္ ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ ေထာင္ ၆၅ ႏွစ္က်ေလာက္တယ္၊ ခုေခတ္ၾကီးက လမ္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္တာေတာင္ ေထာင္ ၆၅ ႏွစ္ က်တတ္တယ္ေလ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ စြန္ပုံမ်ားကေတာ့ ရည္းစားရတာ တလကိုသီတင္းပဲရွိေသး စလယ္ဝင္ ဖင္ေတာင္မမဲရေသးဘူး တရုတ္အမဲ ျဖစ္သြားပါေရာလား၊ တေယာက္ေယာက္နဲ႔ကြဲရင္ အပိုရွိေအာင္ ေဆာင္မလို႔ ၾကံကာရွိေသး ငရံ့ႏွစ္ေကာင္လုံး လြတ္ရေတာ့တာပဲ၊ ေၾသာ္..ခ်စ္ကံလြဲပုံမ်ားကေတာ့၊

field ကလဲ ဘုတ္ျပင္းဖက္ ဆင္းရျပန္ေတာ့ ျမိတ္သူေတြနဲ႔ ထပ္မဆုံျဖစ္ေတာ့ပါဘူး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ချမာ တနသာၤရီကမ္းရုိးတန္းသူ ေတြနဲ႔ လြဲခ်င္ေတာ့လဲေနာ္ ။