ကိုးျမိဳ့ရွင္ေမာင္ႏွမ၏ ေရႊအိုးေရႊခြက္မ်ား

ကိုးျမိဳ့ရွင္ဆိုတာနဲ႔ အားလုံးသိၾကတဲ့အတိုင္း ရွမ္းေမာင္ႏွမနတ္ေတြကိုး၊ ရွမ္းနတ္ဆိုေတာ့လဲ ရွမ္းကုန္းျမင့္ တခြင္လုံးကို အပိုင္စားတာမို႔ ရွမ္းျပည္ထဲမွာ မပါပဲ ျပည္မထဲမွာရွိတဲ့ ေမျမိဳ့တို႔ ယင္းမာပင္၊လယ္ျပင္တို႔၊ သပိတ္က်င္းမိုးကုပ္ တို႔လို ရွမ္းကုန္းျမင့္အစပ္က နယ္ေတြကလဲ ကိုးျမိဳ့ရွင္အပိုင္ေတြပါပဲ၊ ကိုးျမိဳ့ဆိုေတာ့ ဘယ္ကိုးျမိဳ့လဲေတာ့မသိပါဘူး၊

ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ငယ္ငယ္က ဖတ္စာမွာသင္ရတာေတာ့ ရွမ္းေလးျမိဳ့သမိုင္းတဲ့၊ တရုပ္ျပည္က ဥတည္ဘြား သမီးေတာ္နဲ႔ က်ားျဖဴမင္းနဲ႔ ညားေတာ့ သားေလးေယာက္ရသတဲ့၊ သားေတြကို အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အေမြေပးလိုက္တာကလဲ တေယာက္ကိုေတာ့ ဒါးေျမွာင္၊ တေယာက္ကိုေတာ့ အိုးစည္၊ တေယာက္ကိုေတာ့ ဗ်ိဳင္းတဲ့၊ ဘုရင္လဲ မခ်မ္းသာဘူးထင္ပါရဲ့ ၊ သား သုံးေယာက္ကို ရွိတာေပးလိုက္ေတာ့ ေနာက္သားတေယာက္ကေတာ့ သူေနတဲ့ျမိဳ့ကိုေပးသတဲ့၊ အေမြရတဲ့ သားသုံးေယာက္ကလဲ ျမိဳ့ေတြတည္ျပီးေနၾကတာ၊ မိုးမိတ္၊ မိုးေကာင္း၊ မိုးညွင္းတဲ့၊ အေဖျမိဳ့ရတဲ့သားက ဝန္းသိုတဲ့၊ မိုးမိတ္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့ျမိဳ့ေတြက ရွမ္းျပည္ထဲမရွိပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့လဲ နတ္ကေတာ့ ကိုးျမိဳ့ျပည့္ေအာင္ျဖည့္ျပီး ကိုးျမိဳ့ရွင္လို႔ ေခၚထင္ပါရဲ့၊

ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ သပိတ္က်င္းနယ္ကြင္းသုံးဆယ္ေဒသကို field ဆင္းၾကေတာ့ ၁၉၈၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြေပါ့၊ အဲဒီတုန္းက မႏၱေလး၊ သပိတ္က်င္း၊ မိုးကုပ္ ကားလမ္းက တကယ့္ကို သစ္ေတာၾကီးထဲမွာေမာင္းရတာ၊ဝါးေတာၾကီးေတြမွာ ဝါးဘိုးဝါးၾကီးေတြဆို လူ႔ေပါင္ေလာက္ကို ၾကီးတာကလား၊ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္က ကိုၾကီးေက်ာက္ အဲဒီလမ္းကို ေရာက္ေတာ့ ကြင္းေျပာင္ၾကီးျဖစ္ေနျပီး ဘာပင္မွေတာင္မရွိတာေတြ႔ရေတာ့ ႏွေမ်ာလိုက္တာ၊အဲဒီတုန္းက ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကားလမ္းေဘး field ဆင္းရင္း အင္ေတာထဲ အင္ဥေကာက္ၾက၊ တေရာ္ပင္ေတြ႔ရင္ အေခါက္ခြာၾက၊ တယ္သီးေကာက္ၾကနဲ႔ သစ္ေတာထြက္ပစၥည္းေတြ အလြန္ေပါတာကလား၊

ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ စခန္းခ်တဲ့ ကြင္းသုံးဆယ္ကလဲ ေတာဆင္ေတြ၊ က်ားေတြ၊ ဝံေတြ က်က္စားေနတုန္း၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔က အဲဒီမွာေရႊရွာရတာကိုး၊ ရွာလဲရွာ ထုတ္လဲထုတ္၊ ရတဲ့ေရႊေတြ တလတခါ ရန္ကုန္ပို႔ေပးရတာေပါ့ေလ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ေရႊထုတ္ေတာ့ placer deposit ဆိုတဲ့ ေခ်ာင္းထဲမွာ အနယ္က်ျပီး စုေနတဲ့ ေရႊေတြကို တူးထုတ္ေပးရသလို ေရႊတြင္းတူးျပီး ေရႊေၾကာကိုလိုက္ျပီး တြင္းေဖာက္ေပးရတာလဲလုပ္တာေပါ့၊ ေခ်ာင္းထဲတူးရတာေတာ့ အင္မတန္လြယ္တာေပါ့၊ ေခ်ာင္းေအာက္ၾကမ္းျပင္ေရာက္ေအာင္ အင္းၾကီးတူးရတာ၊ ဘူဒိုဇာနဲ႔ တူးထုတ္လိုက္ေတာ့ ေခ်ာင္းထဲမွာ အဝက်ယ္က်ယ္ အင္းျပဲၾကီးေပါ့၊ တြင္းေဖာက္ရတာေတာ့ ေရႊေၾကာေရာက္ေအာင္ တြင္းကိုလူအားနဲ႔ တူးျပီးမွ ေရႊေၾကာေရာက္ေတာ့ ၾကြက္တြင္းမ်ားလို သြားရတာကိုး၊

ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ စခန္းက ေရႊလုပ္ကြက္ရွိရာ ကြင္းသုံးဆယ္ေခ်ာင္းနံေဘးမွာ၊ ေခ်ာင္းေဘးဆိုေတာ့ ေတာငွက္ေပ်ာပင္ေတြ၊ ေတာသရက္ပင္ေတြနဲ႔၊ အမယ္..စခန္းနဲ႔ မနီးမေဝးမွာလဲ ေရႊလာက်င္တဲ့ သူေတြ ပူေဇာ္ၾကတဲ့ ကိုးျမိဳ့ရွင္ေမာင္ႏွမနန္းကလဲရွိသဗ်၊ နတ္ပုံေတြေတာ့ မရွိပါဘူး၊ အထိမ္းအမွတ္ နတ္စင္ေလးေပါ့ေလ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔စခန္းမွာ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ဝန္ထမ္းေတြရယ္၊ ေဒသခံေန႔စားအလုပ္သမားေတြရယ္ ေနၾကတယ္၊ သူတို႔ကတဝန္း၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကတဝန္း၊ ကပ္ေတာ့ကပ္လ်က္ေပါ့ေလ၊ အလုပ္သမားေတြက လူလြတ္ေတြက တအုပ္စု၊ အိမ္ေထာင္သည္ေတြက တလိုင္းေပ့ါေလ ေနၾကတာ၊

အိမ္ေထာင္သည္အလုပ္သမားထဲမွာ ကိုခ်စ္ပု က အသက္အၾကီးဆုံး၊ တင္စိုးက အငယ္ဆုံး၊ ကိုခ်စ္ပုမိန္းမက မခင္စန္းတဲ့၊ ကေလးက ၅ေယာက္၊ အကုန္အရြယ္ေရာက္ကုန္ၾကျပီ၊ ကေလးေတြက ခင္ဦးနယ္ထဲက သူတို႔ရြာမွာပဲ၊ တင္စိုးမိန္းမက ေအးခိုင္တဲ့၊ ကေလး အခါလည္သားေလးနဲ႔၊ ေယာက်ၤားေတြ အလုပ္ဆင္းေတာ့ မိန္းမေတြက အင္ဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းၾကိဳေျမာင္းၾကားမွာ ေရႊလိုက္က်င္ၾက၊ ဟင္းဖိုးေတာ့အနဲဆုံးရတာေပါ့ေလ၊ တခါတေလလဲ ျမိဳးျမိဳးမ်က္မ်က္ေလးရၾကရဲ့၊

မခင္စန္းနဲ႔ ေအးခိုင္ တို႔ကို က်န္တဲ့သူေတြက အကုန္ေၾကာက္တယ္၊ သူတို႔က အစြာဆုံး၊ ရန္အျဖစ္နိုင္ဆုံး၊ အလုပ္သမားေတြဘက္မွာ ဆူဆူညံညံ ၾကားရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ကေတာ့ ေသခ်ာတယ္၊ တခါတေလလဲ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပြဲ၊ ဒါေပမဲ့လဲ ခုရန္ျဖစ္လိုက္ၾက၊ ခုပဲ တေယာက္ဆီက ငါးပိယူ ဆားယူနဲ႔ ျပန္ေခၚလိုက္ၾက၊ သန္းရွာရင္းအတင္းတုပ္ေနၾကနဲ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္ျဖင့္မ်က္ေစ့ေတာင္လည္တယ္၊

သူတို႔ရန္ျဖစ္ၾကရင္လဲ အလဇၨီကိုးပါးအကုန္စုံတဲ့ အျပင္ ..အမယ္..တခါတေလမ်ား သူတို႔ဘာဆဲတယ္ဆိုတာ ပေဟဠိမွာ အေျဖညိွရေသးသဗ်၊ ေအးခိုင္က မခင္စန္းကို ေကာင္မၾကီး..အင္းျပဲမၾကီး လို႔ဆဲလိုက္ေရာ၊ ေဟာ...မခင္စန္းကလဲ.. ေအာင္မာ ေတာသရက္သီးမကမ်ား...လို႔ျပန္ေျပာေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္မွာ အေျဖစဉ္းစားရျပီေပ့ါ၊ အင္းျပဲမၾကီး ဆိုတာကေတာ့ လြယ္ပါတယ္၊ ကိုယ္လဲ ေန႔တိုင္းအင္းျပဲထဲဆင္းေနတာကိုး၊ အင္းျပဲဆိုေတာ့...အဝက်ယ္က်ယ္ျပဲျပဲ တြင္းၾကီး၊ လူလဲမ်ားမ်ားဆင္းလို႔ ရသေလ..၊ အင္း....မခင္စန္းက ကေလး ၅ ေယာက္အေမ ဆိုေတာ့လဲ...ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ သေဘာေပါက္လိုက္ပါတယ္၊

ေတာသရက္သီးမ အဓိပၸါယ္ၾကေတာ့ ေစ့ေစ့ေတြးမွေပၚေတာ့တယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ စခန္းေဘးက ေတာသရက္ပင္ေတြမ်ား သီးလိုက္ရင္ျပြတ္ခဲေနတာပဲ၊စားခ်င္လို႔ ခူးျပီးအခြံခြာလိုက္ေတာ့ အခြံေအာက္မွာ အသားကမရွိသေလာက္ပဲ၊ ဧရာမအေစ့ၾကီးက ျပဴးလို႔ေပါ့၊...အင္း...ဒါဆိုရင္ေတာ့....ေအးခိုင္ ေတာသရက္သီးမွန္းေတာ့ သိရျပီ၊ ဒါေပမဲ့ မရွင္းတာက မခင္စန္းက ဘယ္အခ်ိန္ ေအးခိုင္ကို အခြံႏႊာၾကည့္ထားပါလိမ့္ေပ့ါ၊ ေနာက္မွစဉ္းစားမိတယ္ ..ေအးခိုင္ကေလးေမြးေတာ့ စခန္းကေန ဇရပ္ကြင္းရြာသြားေမြးတာကိုး၊ အဲဒီတုန္းက မခင္စန္းတို႔ လိုက္သြားၾကတာပဲ၊ ကိုင္း...ေလာေလာဆယ္ ေမြးမဲ့ဖြားမဲ့သူမ်ား သူငယ္ခ်င္းဆိုျပီး စိတ္မခ်လိုက္ေလနဲ႔ေနာ္...ေတာသရက္သီးမ ဆိုျပီးအတင္းတုပ္ခံရမယ္၊

တညမွာေတာ့ အလုပ္သမားေတြဖက္က ဆူဆူညံညံၾကားေတာ့ မခင္စန္းတို႔ ရန္ျဖစ္ေနတယ္ပဲထင္တာေပ့ါ၊ ဒါေပမဲ့ အလုပ္သမားေတြက ဆရာတို႔လာပါအုန္းဆိုေတာ့ လိုက္သြားလိုက္ေတာ့ မေန႔တေန႔ကမွေရာက္တဲ့ အလုပ္သမားေလးတေယာက္က ေအာ္ဟစ္ေနတာကိုး၊ လူေတြကလဲ သူ႔ကိုဝိုင္းခ်ဳပ္ထားၾကတယ္..၊ သူက ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ေနတာ.." ဟိုမွာဗ်...အနက္ေရာင္ဝတ္ထားတဲ့ လူၾကီးနဲ႔ မိန္းမၾကီးက ကြ်န္ေတာ့ကို ေရႊအိုးေတြေရႊခြက္ေတြျပေနတယ္ဗ် " သူလက္ညွိဳးထိုးျပတဲ့ ေနရာၾကည္ေတာ့လဲ ဘာမွမျမင္ရဘူး၊ အလုပ္သမားေတြကလဲ ဒါ ကိုးျမိဳ့ရွင္ေမာင္ႏွမျဖစ္ရမယ္ေပါ့၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကေတာ့ ေရႊအိုးေတြေရႊခြက္ေတြပဲ စိတ္ဝင္စားတာ၊ ကိုယ့္ကိုျပလိုက္ရင္ေတာ့ ေျပးယူလိုက္မေပ့ါ၊ ဒီတိုင္းမေပးလဲ နတ္ဆီက မလိမ့္တပတ္နဲ႔ ေရႊအထည္ပ်က္ေဈးနဲ႔ဝယ္ျပီး ဗမာျပည္က နတ္သုံးတဲ့ အိုးေတြခြက္ေတြဆိုျပီး ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေရာင္းတဲ့ေနရာမွာ ေလလံတင္လိုက္ရလို႔ကေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔မီလ်ံနာေပ့ါဗ်ာ..၊ ဒါေပမဲ့လဲ နတ္ကလဲသိပုံရသဗ်..၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကို အရိပ္အေယာင္ေလးေတာင္မျပဘူး၊

ေကာင္ေလးကလဲေအာ္ဟစ္ေနေတာ့ မျဖစ္ေခ်ဘူး ဇရပ္ကြင္းသြားျပီး နတ္ကေတာ္ေဒၚပန္ဆီမွာ နတ္ေမးမွဆိုျပီး ညတြင္းခ်င္းပဲ စခန္းကထြန္စက္ေထြလာနဲ႔ အလုပ္သမားေလးကိုတင္ျပီး ရြာကိုဆင္းရေတာ့တာပဲ၊ အမယ္ နတ္ေမာင္ႏွမကလဲ တလမ္းလုံးလိုက္လာသဗ်၊ နတ္ကေတာ္ဆီေရာက္မွ နတ္ကိုေတာင္းပန္မွ အလုပ္သမားေလးလဲ သတိျပန္လည္လာျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္၊ မနက္ေရာက္မွ အလုပ္သမားေလးက ေျပာတယ္ သူကမႏၱေလးက ေခတ္လူငယ္ဆိုေတာ့ နတ္ေတြဘာေတြ အယုံအၾကည္မရွိဘူးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ သူတို႔ကလဲ ေရာက္စဆိုေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီေလ်ာက္ၾကည့္ရင္း ကိုးျမိဳ့ရွင္နန္းကိုေတြေတာ့ ဘာနတ္လဲ မယုံဘူး ဘာဘူးနဲ႔ ေျပာခဲ့သတဲ့ ည ေမွာင္စပ်ိဳးေတာ့ သူ႔နာမည္ေခၚသံၾကားတာနဲ႔ အျပင္ကိုၾကည့္ေတာ့ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံနဲ႔ လူေတြက သူ႔ကို ေရႊအိုးေတြ ေရႊခြက္ေတြျပျပီး လက္ယပ္ေခၚသတဲ့၊ ဒီမွာတင္ သူလဲေတာ္ေတာ္ေၾကာက္ျပီး ေအာ္မိေအာ္ရာေတြ ေအာ္ေနရတာတဲ့၊ ဒီေကာင္ေလးလဲ ကြင္းသုံးဆယ္ထဲ ျပန္မလိုက္ေတာ့ပဲ မႏၱေလးကို ျပန္ဆင္းသြားေတာ့တယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ကေတာ့ အဲဒီတုန္းကသာ ကိုးျမိဳ့ရွင္ရဲ့ေရႊအိုးတလုံးေလာက္သာ ရခဲ့ရင္ေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ Bill Gates တို႔ေလာက္ေတာ့ ...ဟင္း...ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသး..။