ေက်ာက္သိခၤ ဂႏၶာရီလွည့္ေနျခင္း

ေက်ာက္သိခၤတို႔ အခုေလာေလာဆယ္ အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ခရီးထြက္ေနရလို႕(ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ဂႏၶရီလွည့္ေနတာေပါ့ေလ) ေတာင္ေရးေျမာက္ေရးဘေလာ့ေလးလဲ ပစ္ထား၊ သူမ်ားေတြေရးထားတာေတြကိုလဲ ေသေသခ်ာခ်ာမဖတ္ပဲ ျပာျပာျပာျပာဖတ္၊ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ comment ေတြေပး( ကာယကံရွင္မ်ားမွာလဲ ဒီလူူၾကီးဘာေတြလာေရးေနပါလိမ့္ ဆိုျပီးအူေၾကာင္ၾကားနဲ႔ၾကည့္ေနရရွာတယ္)၊

ကိုကိုေက်ာက္တို႔ ဂႏၶာရီလွည့္ျပီဆိုေတာ့ အမ်ားသိၾကသလို ကိုေက်ာက္ရဲ့စီးေတာ္ျမင္း...အဲ...ကားနဲ႔ (ကိုၾကီးေက်ာ္နတ္ပြဲခ်ိန္ ဆိုေတာ့ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ နဲနဲေတာ့ ထင္ေယာင္ထင္မွားေလး ျဖစ္သြားတာ)လွည့္ရပေလတာကိုး၊ ရုတ္တရက္ထြက္လာရတာမို႔ ဗာဂ်ီးနီယားက Ballston က Holiday Inn မွာေရာက္ေနတဲ့ ကဗ်ာဘေလာ့ဂါ သိုးထိန္းနဲ႔ေတာင္မေတြ႔ခဲ့ရဘူး၊(သူ႔ဆီကဖုန္းေစာင့္ေနတာ မဆက္လာေသးေတာ့ ဘယ္လိုေတြ႔ရမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္)။

ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ခရီးထြက္လာေတာ့ ဝါသနာအရသူမ်ားေတြကို ခ်ြန္တြန္းလဲလုပ္လာခဲ့တာပဲ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္အခု ခရီးသြားရင္ မီးေရာင္စုံမွိတ္တုပ္မွိတ္တုပ္ ထြန္းထားတဲ့ကားေတြ ေမတၱာလက္မွတ္လာေပးမွာေၾကာက္လို႔ freeway ေတြမွာ သတ္မွတ္မိုင္နွဳန္းထက္ပိုျပီးျမန္ျမန္ မေမာင္းေတာ့ပါဘူး၊

ဪ...ဒါနဲ႔စကားမစပ္ေျပာရအုန္းမယ္၊ အေမရိကနိုင္ငံမွာေနရတာ ကိုေက်ာက္ေတာ့ ဗမာျပည္မွာေနရသလိုမ်ိဳးခံစားရတဲ့ အေၾကာင္းေတြပါ၊ ခရီးအကြာအေဝးဆိုလဲမိုင္နဲ႔ပဲေျပာတယ္ ၊ ဒီေတာ့တေနရာနဲ႔တေနရာဘယ္ေလာက္ေဝးတယ္ဆိုတာ ကိုၾကီးေက်ာက္မ်က္ေစ့ထဲတန္းျမင္တယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ ကီလို ေဝးတယ္ေျပာရင္ ဘယ္ေလာက္ေဝးလို႔ေဝးမွန္းမသိေတာ့ဘူး၊ အတိုင္းအထြာကလဲ ေပနဲ႔လကၼပဲ၊ သူ႔အရပ္က ၅ေပပဲလို႔ေျပာရင္ ပုမွန္းသိေနျပီ၊ က်ြန္ေတာ့အရပ္ကို တိုင္းျပီး၁၆၇ စင္တီမီတာလို႔လာေျပာေတာ့ ကိုယ့္အရပ္က ရွည္ေနသလား ပုေနသလားလဲမသိ..ေဟာ...အေမရိကမွာ ေပ ေတြလကၼေတြပဲေျပာေတာ့ သေဘာက်တာေပါ့ဗ်ာ၊အေလးခ်ိန္ကလဲ ေပါင္ပဲသုံးတယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ငယ္ငယ္က အိမ္ကေန ေကာ္ဖီမႈန္႔ေပါင္တစိတ္ ဝယ္ခဲ့တို႔ ကိတ္ေျခာက္တေပါင္ဝယ္ခဲ့တို႔ ခိုင္းေနၾကဆိုေတာ့ ဘန္ေကာက္ေရာက္စက ပုဇြန္တကီလိုဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ရမယ္ဆိုတာ မမွန္းတတ္ဘူးခင္ဗ်၊

အပူခ်ိန္ဆိုရင္လဲ ဖါရင္ဟိုက္ပဲသုံးေတာ့ ငယ္ငယ္ကဗမာျပည္မွာ လိုပါပဲ ၊ က်ြန္ေတာ္တို႔ျမင္းျခံမွာက ေနြဆိုရင္ ၁၀၉၊ ၁၁၀ ဖါရင္ဟိုက္ေလာက္ပူတာကိုး၊ ဒီေတာ့ ဖါရင္ဟိုက္နဲ႔ေျပာရင္ ကိုယ့္အေရျပားမွာဘယ္ေလာက္ပူလာမယ္၊ေအးလာမယ္ဆိုတာ စိတ္ကသိေနျပီ၊ အခုမွဗမာျပည္မိုးေလဝသဌာနက ဆပ္ေဆာ့ျပီး ၅၀ဆဲစီးယပ္(စင္တီဂရိတ္ေတြ)ေျပာေနေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္ရဲ့စိတ္မွာမေပၚလာဘူးေပါ့ဗ်ာ၊ ကားကလဲလက်ာၤကပ္ေမာင္းဆိုေတာ့...အို....အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုဟာ ဗမာျပည္လို႔ေတာင္သေဘာထားလို႔ ရသဗ်ား၊

မထားခ်င္လို႔ေတာင္မရေတာ့ဘူးေလ၊ဗမာျပည္ကလူေတြကလဲ တသုတ္ျပီးတသုတ္ ေရာက္ေရာက္လာလိုက္ၾကတာတႏွစ္တႏွစ္ကိုမနဲပါဘူး၊ တရုတ္ကဖိ ရွမ္းကအိ ရွိသည့္ဗမာ အေနာက္မွာ ဆိုသလိုပါပဲ။ ဗမာအစစ္ဆိုရင္အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာေရာက္ေနျပီး ဗမာအတုေတြက ဗမာျပည္မွာေနၾကထင္ပါရဲ့၊

ကဲ...ကဲ...ေက်ာက္သိခၤရဲ့ခ်ြန္တြန္း ဂႏၶာရီေလး ဆက္လိုက္ၾကစို႔၊ အင္း..ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္၊ဪ... ကိုေက်ာက္မိုင္နႈန္းပိုမေမာင္း ေတာ့တဲ့အေၾကာင္း၊ ကိုေက်ာက္ကကိုယ့္ဖာသာတာ မေမာင္းတာ ကိုေက်ာက္ေဘးကေန ျဗဴး..ျဗဲ နဲ႔ ပိုပိုသာသာေလးေမာင္းသြားရင္ စိတ္ထဲက ကလိကလိျဖစ္လာျပီး ေနာက္ကေန ဖင္လိုက္တြန္းေပးတာပဲ ၊ သူလဲမိုင္ႏႈန္းသာသာထိုးထိုးနဲ႔လဲေမာင္းေရာ ေဟာ...အသာေလး ကားအုပ္ထဲေရာေနျပီး ကိုယ္မဟုတ္သလိုေလး ေနျပလိုက္တာေပါ့၊ ဒီအခ်ိန္မွာ မီးေလးမွိတ္တုပ္မွိတ္တုပ္နဲ႔ ရဲကားက ျခဳံထဲကထြက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ ....ကိုေက်ာက္တို႔က သနားတယ္ဆိုျပီး ထားခဲ့ေတာ့တာပဲ၊

ကဲ..ဒီလိုနဲ႔ ဂႏၶာရီခရီးႏွင္လာလိုက္တာ အခု ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္က ဆဗားနား(Savannah)ျမိဳ့ကို ေရာက္ေနပါတယ္၊ အလုပ္ကိစၥက တပတ္ ဆယ္ရက္ေတာ့ၾကာပါလိမ့္မယ္၊ ဆဗားနားကေတာ့ ေရွးေဟာင္းဆိပ္ကမ္းျမိဳ့ျဖစ္လို႔ သမိုင္းဝင္အေဆာက္အဦးေတြ အမ်ားၾကီးပါ၊ ခုနစ္တန္းတုန္းက ပထဝီဝင္ဘာသာမွာ ဆဗားနားျမက္ခင္းအေၾကာင္း သင္ခဲ့ရတာမို႔ ဒီနာမည္နဲ႔ေတာ့စိမ္းၾကမယ္ မထင္ပါဘူး၊ ေက်ာက္သိခၤရဲ့ ဂႏၶာရီခရီးစဥ္ကေတာ့ စပါျပီ၊ တည္းေနတဲ့ ေမာ္တယ္(Motel Super 8) ပုံပဲ ေလာေလာရိုက္ျပလိုက္ပါတယ္။