ဆဗားနားၾကက္တန္းကေက်ာက္ဆင္ဘိုင္

ဆဗားနားၾကက္တန္းလို႔ဆိုတာနဲ႔ ကိုၾကီးေက်ာက္တေယာက္ ဆဗားနားကေဂလန္းကိုေရာက္ေနျပီလို႔ စင္ကာပူကညီငယ္ေတြ မထင္ၾကေလနဲ႔ေနာ္၊ ရန္ကုန္ပုဇြန္ေတာင္၊ေျမနိီကုန္းက ၾကက္တန္းလိုေနရာမ်ိဳးမွာ အခုေရာက္ေနပါတယ္၊ ရန္ကုန္ၾကက္တန္းေတြမွာေတာ့ ကားပစၥည္းအေဟာင္းေတြ၊ သံတိုသံစေတြကို မာမြတ္တို႔ အပၸနားတို႔ ကာဆင္တို႔က ခ်ိန္ၾကတြယ္ၾက၊ေရာင္းၾကဝယ္ၾကတာကိုး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ ကားပစၥည္းအေဟာင္းသံတိုသံစေတြကို ကြန္တိန္နာမွာထည့္ ခ်ိန္တြယ္ျပီး သေဘၤာေပၚတင္ေပးရတဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့ မာမြတ္တို႔ ကာဆင္တို႔နဲ႔လုပ္ငန္းျခင္း မကြာလွတာမို႔ နာမည္ေတာင္ သူတို႔နဲ႔ မတိမ္းတယိမ္းေလး ေက်ာက္ဆင္ဘိုင္လို႔ မွည့္မွျဖစ္မယ္၊


အေမရိကမွာကပစၥည္းက ေဈးမၾကီး(တျခားနိုင္ငံေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ေဈးၾကီးတာေပါ့ေလ)၊လုပ္အားခကေဈးၾကီးေတာ့ ၁၉၉၀ ေလာက္ကကားေတြဆိုရင္ဂ်ဳံးဂ်ဳံးက်ေနျပီမို႔ လက္ပူတိုက္ျပင္မေနေတာ့ပါဘူး၊ ပံုမွာျမင္ရသလို စုပုံ
ထုေထာင္းပစ္လိုက္တာပါပဲ၊ လင္မယားရန္ျဖစ္ရင္ ဟိုဟာဒီဟာ ေပါက္ခြဲတတ္တဲ့ စုံတြဲေတြ ဒီစက္ကိုေမာင္းခိုင္းရရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္အလုပ္ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ့၊
ကားအေဟာင္းအစုတ္ေတြချမာ ကားဘဝကေန ငါးဖယ္ျဖစ္ရရွာတာမို႕ ကားေတြသာကဗ်ာေရးတတ္ရင္ ရင္နာစရာေတြဖတ္ရမွာပဲ၊(အခုေတာ့ ရင္ေရာေက်ာေရာ နာယုံမကပါဘူး ၊ ေအးခ်မ္းေမျဖစ္ကုန္တယ္
တစစီက်ိိဳးပဲ့ကုန္တာပါပဲ၊) ၊ အဲလိုတစစီ က်ိဳးပဲ့ေနတာေတြကို ေရဒီယိုသတၱိၾကြပစၥည္း ပါမပါလဲစစ္ေပးရေသး သဗ်၊ အင္း....နဂိုကထဲကဒီပစၥည္းေတြသာပါရင္ ကားေမာင္းဖို႔ စဥ္းေတာင္မစဥ္းစားရဲေလာက္ေအာင္ပါလား၊

ကားေတြမွာ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလိုက္တာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သံတိုသံစပုံျဖစ္ရတာပါပဲ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္ေတာ့ ဆိပ္ကမ္းမွာ ေနပူပူ၊ ေလကလဲ တဝွီးဝီွး တိုက္တဲ့ဒဏ္နဲ႔ ကာဆင္တို႔နဲအသားအေရာင္ကလဲ နီးစပ္လာျပီေလ၊ အခုကြန္တိန္နာအလုံး ၄၀ တင္ျပီးလို႔ ဖေလာ္ရီဒါ မသြားခင္ နားခ်ိန္ေလးမွာ စာေတြေရးပါဦးမယ္၊ အေမရိကမွာ အလုပ္ေတြ စုံေနေအာင္လုပ္ဖူးတာမို႔ တခါတေလ ကိုယ့္ဖာသာ ဘာမွန္းေတာင္မသိေအာင္ပါပဲ၊ ေရာက္ကထဲက ဆူရွီးလိပ္တဲ့ကိုလိပ္ေက်ာက္ျဖစ္လိုက္၊ New York က laundry မွာ ဒိုဘီဝါလားေက်ာက္ျဖစ္လိုက္၊ shopping mall မွာ ယူနီေဖာင္းေလးဝတ္ျပီးျပဳံးျပဳံးေလးရပ္ေနတဲ့ ဒရဝမ္ေက်ာက္ ျဖစ္ေနလိုက္၊ gift shop မွာ ေဟာင္းတာယူ ေအာ္ေနတဲ့ ေဈးသည္ေက်ာက္ျဖစ္လိုက္နဲ႔ ၊ အခု ဆိပ္ကမ္းတကာလည္မဲ့ ေက်ာက္ဆင္ဘိုင္ လာပါျပီခင္ဗ်ာ။