သာယာ၀တီ သံုးဆယ္ျမိဳ႔လယ္က ျဖတ္စီးသြားတဲ့ ေခ်ာင္းဖ်ားခံရာေဒသ...ပဲခူးရိုးမအလယ္မွာ ကြင္းဆင္းရတုန္းကေပါ့ခင္ဗ်ာ...ပဲခူးရုိးမအလယ္ဆိုေတာ့ ေတာကလည္းနက္ပါ့ ၊ ေတာဆင္အုပ္ေတြ က်ားေတြကလဲေပါ....အဲဒီေခ်ာင္းဖ်ားမွာေရႊေတြ႔ပါေလေရာ...၁၉၈၂ ခုနွစ္ေလာက္ေပါ့..တနိုင္ငံလုံးကလူေတြ အုတ္အုတ္သဲသဲနဲ႔ကို လာၾကေတာ့တာပဲ၊ ...ေတြ႔တဲ့ေနရာကလည္း ကရင္သူပုန္မ နို႔တလုံးစိန္ ရဲ႕ စခန္းနားမွာေပ့ါခင္ဗ်ာ.....အဲဒီအခ်ိန္မွာ နို႔တလံုးစိန္က မရွိေတာ့ပါဘူး....ဘာလို႔နို႔တလုံးစိန္လို႔ ေခၚသလဲေတာ့ က်ြန္ေတာ္မသိဘူး၊ ကရင္နာမည္ ေနာ္တလုံးစိန္ ကို ဗမာသတင္းစာေတြက နို႔တလုံးစိန္ဆိုျပီး နာမည္ေပးလိုက္ၾကသလားေတာ့ မသိေပါင္ခင္ဗ်ာ။
အဲဒီအခ်ိန္က ဦးေန၀င္းက ျဖတိ ၄ ျဖတ္ဆိုျပီး ေတာင္ေပၚေသာင္းက်န္းသူေတြကို ..ဆက္သြယ္ေရး..ရိကၡာ...စတာေတြျပတ္ေတာက္ေအာင္ ေတာင္ေပၚကရင္ ၁၄ ရြာကို ေျမျပန္႔ကိုေျပာင္းပို႔ပလိုက္တာကို....ေတာင္ေပၚကရင္ရြာပ်က္ေတြ ေနရာကို က်ား...တို႔အၾကိဳက္ေပါ့ ..ဖုန္းဆိုးေတြထူထပ္ျပီး ေနရာထိုင္ခင္းေလးက သိတ္ေကာင္းတာကို....အဲဒီေခ်ာင္းဖ်ားေဒသကို လက္ပံတန္းကေန မိုင္ ၄၀ ေလာက္ ပဲခူးရိုးးမထဲ ၀င္ရတယ္...ေျခလ်င္ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းေတြ သြားရတာဆိုေတာ့ လမ္း ေတာထဲမွာ တညအိပ္ရတယ္။ ေတာဆင္ေတြ က်ားေတြ ေၾကာက္ေတာ့ လူေတြစုျပီး မီးပံုေတြဖိုျပီး အိပ္ၾကရတာေပါ့ဗ်ာ...
က်ြန္ေတာ္တို႔စခန္းေလး ကလဲ သုံးဆယ္ေခ်ာင္းေဘး ကုန္းျမင့္ေလးမွာ ေဆာက္ထားတယ္..စခန္းကို ၀ါးလုံးေတြနဲ႔ ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔ ျခံစည္းရုိး ခပ္ထားရေသးတယ္...မေတာ္လို႔မ်ား က်ားေတြ လမ္းၾကံဳလို႔ ကိုယ့္အိမ္၀င္လည္္ရင္ အခက္ဆို္္ျပီး...[c box တို႔ ဘာတို႔ ျဖဳတ္ထားသလိုမ်ိဳးေပါ့ :D ] ေတာထဲေရႊလာက်င္တဲ့သူေတြကလဲ စားစရာေသာက္စရာကို ကိုယ္နဲ႔တပိုင္တနိုင္္ထမ္းတက္ခဲ့ရတာကို ..ကုန္ရင္ လက္ပံတန္းဆင္း၀ယ္ရတယ္၊ ေတာင္ေပၚေတာင္ေအာက္ မိုင္ ၄၀ ခရီးကို ေျခလ်င္ထမ္းျပီးရိကၡာေတြ တင္ရတာဆိုေတာ့ ေတာထဲကဆိုင္ေတြမွာ ေဈးကလဲၾကီးမွၾကီး ဒါေပမဲ့ ေရႊကလဲေပါေပါသီသီ ရၾကတာဆိုေတာ့ လူေတြကလဲ ေငြကို တယ္ဂရုစိုက္မေနေပါင္ဗ်ာ.....
လူေတြကလဲ ေရႊကိုပဲ သဲသဲမဲမဲ က်င္ေနၾကျပီး က်န္းမာေရးကို ထည့္မတြက္ၾကေတာ့...ေဟာမၾကာဘူး......ငွက္ဖ်ားေတြမိျပီး ေသလိုက္ၾကတာအတုံးအရံုး....ေဆး၀ါးကလဲျပည့္ျပည့္စုံစံုမရွိ...လူနာကို လက္ပံတန္း ျပန္ျပီး ေဆးကုဖို႔ကလဲ ..ေစာင္ပုခက္နဲ႔ထမ္းျပီးျပန္ပို႔ရမွာဆိုေတာ့မလြယ္..အထမ္းငွားဖို႔ဆိုတာကလဲ ေရႊတက်ပ္သားဗမာေငြ ၂၀၀၀ိ/_ ေလာက္ပဲေပးရခ်ိန္မွာ လူနာတေယာက္ ကိုပို႔ရင္ ေငြသုံးေသာင္း ဆိုေတာ့ မတတ္နိုင္ၾကဘူးေလ........ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္မခ်ိ အမိေသာ္လည္းသားေတာ္ခဲ ဆိုသလို ကိုယ့္မိဘ သားသမီး ညီအကိုေမာင္နွမ လင္ မယား ေတြရဲ႕ေသျပီးအေလာင္းေတြေရာ အသက္ငင္ေနတာေရာကို ေခ်ာင္းၾကိဳေျမာင္းၾကား ခ်ပ္ၾကိဳခ်ပ္ၾကားမွာ ဒီအတိုင္းပဲ စြန္႔ပစ္ထားေတာ့တာပါပဲ...အေလာင္းေတြက ပဲခူးရိုးမေတာထဲမွာ ျမင္မေကာင္းပါဘူး....တခ်ိဳ႕ကေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔စခန္းနားကို အသက္ငင္ေနတဲ့လူနာေတြ တိတ္တိ္တ္ေလးလာပစ္ထားတယ္ က်ြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာေတာ့ ေဆး၀ါးကျပည့္စုံတာကို ..ကိုယ့္အနားမွာ အျမင္မေတာ္တဲ့ လူနာေတြကို က်ြန္ေတာ္တို႔က ေဆးထိုးေဆးတုိက္လုပ္ေပးေပမဲ့ အနာက က်ြမ္းေနျပီေလ...
လူေတြရုတ္ရုတ္သဲသဲ လာေသၾကေတာ့ က်ားေတြကေတာ့ သူတို႔အတြက္ food court တို႔ hawker center တို႔လာဖြင့္ေပးသလားလို႔ထင္မွာပဲ...ညညဆို လူေသေတြကို လာစားေနၾကတဲ့ က်ားေတြတရုန္းရုန္း...က်ားေတြ ချမာ ကာရာအိုေက မဆိုရတာတခုပဲ က်ြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ စခန္းနား၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းသြားေအာင္ လူေသအေလာင္းေတြကို ၀ါးတဲပ်က္ေတြေပၚမွာတင္ျပီး မီးရႈိ႕ပစ္လိုက္တာပဲ...
က်ြန္ေတာ္တို႔စခန္းနားမွာ ေယာက်ာႍးျဖစ္သူက ေတာထဲမွာ ေရႊလာက်င္ေတာ့ ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ သူနာျပဳဆရာမချမာ ေရာက္ျပီးလို႔ တလမျပည့္ေသးဘူး ငွက္ဖ်ားနဲ႔ ဆုံးရွာတယ္၊ ေမာင္မင္းၾကီးသားကလဲ မိန္းမအေလာင္းကို ဒီအတိုင္းထားျပီး ထြက္သြားေတာ့တာပဲ..ဒါနဲ႔ ဒီဆရာမအေလာင္းကို တဲေပၚမွာပဲ မီးတိုက္ပစ္လုိက္တယ္ အကုန္မေလာင္ပဲ ေခါင္းၾကီး က်န္တယ္ခင္ဗ်...ေယာက်ာႍးကို စိတ္မခ်လို႔ ေခါင္းက်န္ေနသလားေတာ့ မသိဘူး....က်ြန္ေတာ္တို႔ field ထြက္တိုင္း ဒီေခါင္းက သြားတဲ့လမ္းနံေဘးဆိုေတာ့ ဟိုလူက ေဘာလုံးလိုကန္လိုက္ ဒီလူကကန္လိုက္နဲ႔.........အဲဒီအခ်ိန္က အာဂ်င္တီးနား ေဘာသမား မာရာဒိုနာ ကလဲနာမည္ၾကီးခ်ိန္ .....သူ႔ချမာ ....ဗမာဒိုနာ ေတြရဲ႕အကန္ကိုေကာင္းေကာင္းခံေနရတယ္....
လူေသအေလာင္းေတြကို မီးရႈိ႕ပစ္တဲ့အတြက္ က်ြန္ေတာ္တို႔ ဘာကိုသြားျပီး သတိထားမိသလဲဆိုေတာ့ မီးသင္းထားတဲ့ အေလာင္းဆိုရင္ က်ားကမစားေတာ့ဘူး.....
လူေတြကသာ အခ်က္၊အျပဳတ္၊အေၾကာ္၊အေလွာ္၊ အသုတ္၊အကင္၊ၾကိဳက္တာ က်ားမ်ားကေတာ့ လူသား sashimi ပဲၾကိဳက္တာကိုး....ဒါနဲ႔ပဲ ေတာထဲမွာ အေလာင္းေတြေတြ႕ရင္ ၀ါးရြက္ေျခာကိ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြနဲ႔ ပုံျပီးမီးရႈိ႕ပစ္လိုက္ေတာ့ ..ညမွာ က်ားေတြတရုန္းရုန္း သိတ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး
က်ြန္ေတာ္သာမာဂဓဘာသာကုိ တတ္ရင္ က်ားေတြက က်ြန္ေတာ့ကို barbecue ဆိုၾကိဳက္ဖူးကြယ္ လို႔ေျပာၾကမလား မသိဘူး.......
(sashimi:ဂ်ပန္အစားအစာငါးအစိမ္း)
အဲဒီအခ်ိန္က ဦးေန၀င္းက ျဖတိ ၄ ျဖတ္ဆိုျပီး ေတာင္ေပၚေသာင္းက်န္းသူေတြကို ..ဆက္သြယ္ေရး..ရိကၡာ...စတာေတြျပတ္ေတာက္ေအာင္ ေတာင္ေပၚကရင္ ၁၄ ရြာကို ေျမျပန္႔ကိုေျပာင္းပို႔ပလိုက္တာကို....ေတာင္ေပၚကရင္ရြာပ်က္ေတြ ေနရာကို က်ား...တို႔အၾကိဳက္ေပါ့ ..ဖုန္းဆိုးေတြထူထပ္ျပီး ေနရာထိုင္ခင္းေလးက သိတ္ေကာင္းတာကို....အဲဒီေခ်ာင္းဖ်ားေဒသကို လက္ပံတန္းကေန မိုင္ ၄၀ ေလာက္ ပဲခူးရိုးးမထဲ ၀င္ရတယ္...ေျခလ်င္ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းေတြ သြားရတာဆိုေတာ့ လမ္း ေတာထဲမွာ တညအိပ္ရတယ္။ ေတာဆင္ေတြ က်ားေတြ ေၾကာက္ေတာ့ လူေတြစုျပီး မီးပံုေတြဖိုျပီး အိပ္ၾကရတာေပါ့ဗ်ာ...
က်ြန္ေတာ္တို႔စခန္းေလး ကလဲ သုံးဆယ္ေခ်ာင္းေဘး ကုန္းျမင့္ေလးမွာ ေဆာက္ထားတယ္..စခန္းကို ၀ါးလုံးေတြနဲ႔ ခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔ ျခံစည္းရုိး ခပ္ထားရေသးတယ္...မေတာ္လို႔မ်ား က်ားေတြ လမ္းၾကံဳလို႔ ကိုယ့္အိမ္၀င္လည္္ရင္ အခက္ဆို္္ျပီး...[c box တို႔ ဘာတို႔ ျဖဳတ္ထားသလိုမ်ိဳးေပါ့ :D ] ေတာထဲေရႊလာက်င္တဲ့သူေတြကလဲ စားစရာေသာက္စရာကို ကိုယ္နဲ႔တပိုင္တနိုင္္ထမ္းတက္ခဲ့ရတာကို ..ကုန္ရင္ လက္ပံတန္းဆင္း၀ယ္ရတယ္၊ ေတာင္ေပၚေတာင္ေအာက္ မိုင္ ၄၀ ခရီးကို ေျခလ်င္ထမ္းျပီးရိကၡာေတြ တင္ရတာဆိုေတာ့ ေတာထဲကဆိုင္ေတြမွာ ေဈးကလဲၾကီးမွၾကီး ဒါေပမဲ့ ေရႊကလဲေပါေပါသီသီ ရၾကတာဆိုေတာ့ လူေတြကလဲ ေငြကို တယ္ဂရုစိုက္မေနေပါင္ဗ်ာ.....
လူေတြကလဲ ေရႊကိုပဲ သဲသဲမဲမဲ က်င္ေနၾကျပီး က်န္းမာေရးကို ထည့္မတြက္ၾကေတာ့...ေဟာမၾကာဘူး......ငွက္ဖ်ားေတြမိျပီး ေသလိုက္ၾကတာအတုံးအရံုး....ေဆး၀ါးကလဲျပည့္ျပည့္စုံစံုမရွိ...လူနာကို လက္ပံတန္း ျပန္ျပီး ေဆးကုဖို႔ကလဲ ..ေစာင္ပုခက္နဲ႔ထမ္းျပီးျပန္ပို႔ရမွာဆိုေတာ့မလြယ္..အထမ္းငွားဖို႔ဆိုတာကလဲ ေရႊတက်ပ္သားဗမာေငြ ၂၀၀၀ိ/_ ေလာက္ပဲေပးရခ်ိန္မွာ လူနာတေယာက္ ကိုပို႔ရင္ ေငြသုံးေသာင္း ဆိုေတာ့ မတတ္နိုင္ၾကဘူးေလ........ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္မခ်ိ အမိေသာ္လည္းသားေတာ္ခဲ ဆိုသလို ကိုယ့္မိဘ သားသမီး ညီအကိုေမာင္နွမ လင္ မယား ေတြရဲ႕ေသျပီးအေလာင္းေတြေရာ အသက္ငင္ေနတာေရာကို ေခ်ာင္းၾကိဳေျမာင္းၾကား ခ်ပ္ၾကိဳခ်ပ္ၾကားမွာ ဒီအတိုင္းပဲ စြန္႔ပစ္ထားေတာ့တာပါပဲ...အေလာင္းေတြက ပဲခူးရိုးမေတာထဲမွာ ျမင္မေကာင္းပါဘူး....တခ်ိဳ႕ကေတာ့ က်ြန္ေတာ္တို႔စခန္းနားကို အသက္ငင္ေနတဲ့လူနာေတြ တိတ္တိ္တ္ေလးလာပစ္ထားတယ္ က်ြန္ေတာ္တို႕ဆီမွာေတာ့ ေဆး၀ါးကျပည့္စုံတာကို ..ကိုယ့္အနားမွာ အျမင္မေတာ္တဲ့ လူနာေတြကို က်ြန္ေတာ္တို႔က ေဆးထိုးေဆးတုိက္လုပ္ေပးေပမဲ့ အနာက က်ြမ္းေနျပီေလ...
လူေတြရုတ္ရုတ္သဲသဲ လာေသၾကေတာ့ က်ားေတြကေတာ့ သူတို႔အတြက္ food court တို႔ hawker center တို႔လာဖြင့္ေပးသလားလို႔ထင္မွာပဲ...ညညဆို လူေသေတြကို လာစားေနၾကတဲ့ က်ားေတြတရုန္းရုန္း...က်ားေတြ ချမာ ကာရာအိုေက မဆိုရတာတခုပဲ က်ြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ စခန္းနား၀န္းက်င္ သန္႔ရွင္းသြားေအာင္ လူေသအေလာင္းေတြကို ၀ါးတဲပ်က္ေတြေပၚမွာတင္ျပီး မီးရႈိ႕ပစ္လိုက္တာပဲ...
က်ြန္ေတာ္တို႔စခန္းနားမွာ ေယာက်ာႍးျဖစ္သူက ေတာထဲမွာ ေရႊလာက်င္ေတာ့ ေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ သူနာျပဳဆရာမချမာ ေရာက္ျပီးလို႔ တလမျပည့္ေသးဘူး ငွက္ဖ်ားနဲ႔ ဆုံးရွာတယ္၊ ေမာင္မင္းၾကီးသားကလဲ မိန္းမအေလာင္းကို ဒီအတိုင္းထားျပီး ထြက္သြားေတာ့တာပဲ..ဒါနဲ႔ ဒီဆရာမအေလာင္းကို တဲေပၚမွာပဲ မီးတိုက္ပစ္လုိက္တယ္ အကုန္မေလာင္ပဲ ေခါင္းၾကီး က်န္တယ္ခင္ဗ်...ေယာက်ာႍးကို စိတ္မခ်လို႔ ေခါင္းက်န္ေနသလားေတာ့ မသိဘူး....က်ြန္ေတာ္တို႔ field ထြက္တိုင္း ဒီေခါင္းက သြားတဲ့လမ္းနံေဘးဆိုေတာ့ ဟိုလူက ေဘာလုံးလိုကန္လိုက္ ဒီလူကကန္လိုက္နဲ႔.........အဲဒီအခ်ိန္က အာဂ်င္တီးနား ေဘာသမား မာရာဒိုနာ ကလဲနာမည္ၾကီးခ်ိန္ .....သူ႔ချမာ ....ဗမာဒိုနာ ေတြရဲ႕အကန္ကိုေကာင္းေကာင္းခံေနရတယ္....
လူေသအေလာင္းေတြကို မီးရႈိ႕ပစ္တဲ့အတြက္ က်ြန္ေတာ္တို႔ ဘာကိုသြားျပီး သတိထားမိသလဲဆိုေတာ့ မီးသင္းထားတဲ့ အေလာင္းဆိုရင္ က်ားကမစားေတာ့ဘူး.....
လူေတြကသာ အခ်က္၊အျပဳတ္၊အေၾကာ္၊အေလွာ္၊ အသုတ္၊အကင္၊ၾကိဳက္တာ က်ားမ်ားကေတာ့ လူသား sashimi ပဲၾကိဳက္တာကိုး....ဒါနဲ႔ပဲ ေတာထဲမွာ အေလာင္းေတြေတြ႕ရင္ ၀ါးရြက္ေျခာကိ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြနဲ႔ ပုံျပီးမီးရႈိ႕ပစ္လိုက္ေတာ့ ..ညမွာ က်ားေတြတရုန္းရုန္း သိတ္မျဖစ္ေတာ့ဘူး
က်ြန္ေတာ္သာမာဂဓဘာသာကုိ တတ္ရင္ က်ားေတြက က်ြန္ေတာ့ကို barbecue ဆိုၾကိဳက္ဖူးကြယ္ လို႔ေျပာၾကမလား မသိဘူး.......
(sashimi:ဂ်ပန္အစားအစာငါးအစိမ္း)
No comments:
Post a Comment