မွားတဲ႔အခါလည္း မွားေပမေပါ႔

ငယ္ငယ္က ကာတြန္း ဦးေအာင္ရွိန္ရဲ႕ ေမာ္ဒန္ကာတြန္းမွာ ဦးရွံစားနဲ႕ ဦးဒိန္းေဒါင္တို႔ တလြဲလုပ္ျပီးရင္ မွားတဲ႔ အခါလည္း မွားေပမေပါ႔ လို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ေအာ္လုိက္ၾကပဲ ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လဲ တလြဲေတြ ခဏခဏမို႔ ဦးရွံစားတို႕လို ေအာ္ရ ေပါင္းလည္း မနဲေတာ႔ ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ တလြဲေတြကို လူသိရွင္ၾကား ေအာ္ရမွာ ရွက္တာနဲ႔ တိတ္တိတ္ေလး ေနရတာလည္း ရွိခဲ႔ပါရဲ႕။ ခုေတာ႔ အသက္ကလဲ ရ လာေတာ႔ သိတ္မရွက္တတ္ေတာ႔ ပါဘူး။

2007 ခုနွစ္ ေနာက္ပိုင္း ကိုထိုက္ တို႔ နစ္ေနမန္း တို႔ blog ေတြ ၀င္ၾကည့္ရင္း နဲ႔ blog တကာ လည္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ ရလာေတာ့တာပဲ ။ စာေရးေကာင္းၾကတဲ႔ စကႍာပူ ၊ ထိုင္း ၊ ထိုင္၀မ္ ၊ U S , UK , ဂ်ပန္ ၊ ၾသစေတလ်၊ ဆုိက္ပရပ္(စ) က ညီငယ္ နွမငယ္ေတြ ရဲ႕blog ေတြကုိ သြားသြားေခ်ာင္းရတာ အေမာပါပဲ ။ blogger နွမ အေထြးဆံုးေလး kom တေယာက္ ဗမာျပည္ျပန္ျပီး ရြာရုိးကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္ ၊ အသြားမေတာ္ တလွမ္း (သူကေတာ႔ မလွမ္းဘူး ရထားစီးတာ )၊ အစားမေတာ္ "ပန္း" တာေလးေတြ ဖတ္ရေတာ႔ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ အစား မေတာ္လုိ႔ တလြဲ ျဖစ္ရပံုမ်ား အထုပ္ျဖည္ခ်ျပပါဦး မယ္ ။

ဘန္ေကာက္ ကို stay ေရွာင္ၾက ရတဲ႔ ကာလကေပါ႔ခင္ဗ်ာ ၊ အဲဒီ တုန္းက "စ" လုံး မွာ EP တင္ျပီးလို႔ မက်ေသးခင္ visa extension တိုး မရရင္ စကႍာပူ ကေန ဘန္ေကာက္ကို stay ေရွာင္ထြက္ ရတယ္ခင္ဗ် ၊ ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ႔ သူငယ္ခ်င္း ကိုခင္ေဇာ္တို႔ နွစ္ေယာက္ ဘန္ေကာက္ကို ခ်ီတက္လာၾကတာေပါ႔ ခင္ဗ်ာ ၊ ဘန္ေကာက္မွာ အားေနေတာ႔ လပ္ယားလပ္ယားနဲ႔ လည္ၾက ပတ္ၾက တာေပါ႔ေလ ၊ ဗမာျပည္မွာ မၾကည့္ရတဲ့ အ့ံဖြယ္ သုတေတြ ကိုလဲ သြားေရာက္ေသာက္စား ေလ႔လာၾကည့္ရႈခဲ႔ပါေသးတယ္ ။

အဲ...ေန႔ခင္းမွာေတာ႔ ဘုရားသြားတယ္ ခင္ဗ်

ျမဘုရား ဖူးျပီးျပန္ထြက္လာေတာ႔ ၊ နွစ္ေယာက္သား ဗိုက္ဆာဆာနဲ႔ ေက်ာက္ဖယား ျမစ္နံေဘးက သေဘႍာသီးေထာင္း ဆိုင္မွာ ေကာက္ညွင္းေပါင္းေရာ ၾကက္ကင္ေရာ မွာစားၾကတာေပါ႔ ၊ က်ြန္ေတာ္က ငရုတ္သီး မစားနုိင္ဘူး ၊ငရုတ္သီး မထည့္နဲ႔လုိ႔ ေျပာေတာ႔ "ယ" ပက္လက္မၾကီးက ငရုတ္သီး မပါရင္ စားမေကာင္းဘူး ၊နဲနဲေတာ႔ ထည့္ပါဆိုေတာ့ ကိုခင္ေဇာ္က စမ္းစားၾကည့္တာေပါ့ ဆိုျပီးထည့္ခိုင္းလုိက္တာ ......

အမေလး..................

သေဘႍာသီးေထာင္းကို ဆက္မစား နိုင္ဘူး ၊ coke တပုလင္းေသာက္တယ္ မရဘူး ၊ ေရ တပုလင္း... သူလည္း မကယ္နိုင္ဘူး ၊ တကိုယ္လုံး ေခ်ြးုျပိဳက္ျပိဳက္ က်ျပီး ၊ လွ်ာထုတ္ျပီး လွ်ာကိုယပ္ခပ္ေနတယ္

ကဲ... ေတာ္ျပီ ..ေတာ္ျပီ...

ေက်ာက္ဖယားျမစ္ထဲ boat စီးျပီး ေလညွင္းခံ ျပန္မယ္ ေပါ႔ ၊ ျမဘုရား ဆိပ္ကေန စီးလုံ လမ္းဘက္ကိုျမစ္အတြင္း ေလတညွင္းညွင္း နဲ႔ စုန္ဆင္းလာၾကတာ....... အတူတူ ခရီးသြားေတြ သာယာ ၾကည္နူးေနၾကခ်ိန္........ က်ြန္ေတာ႔မွာ... ငရုပ္သီး နဲ႔ coke တို႔ ရဲ႕ ေရာသမေမႊ ျခင္းကို ေကာင္းေကာင္းခံစားေနရေတာ႔.. သားစိုးရဲ႕ ေရာသမေမႊ လို ဗိုက္ထဲမွာ ပြက္ပြက္ညံေနတာပါပဲ ၊ ထြက္ေပါက္ကို ျဖစ္ညွစ္ပိတ္ ဆို႔ ထားရင္း ျမစ္တြင္းအလွကို ေခ်ြးသီးေခ်ြးေပါက္က်ေအာင္ ခံစားၾကည္နူးေနတဲ႔ မ်က္နွာေလးကို စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကပါေတာ႔ ခင္ဗ်ာ......

စီးလံုလမ္း ဆိပ္ကမ္းလဲေရာက္ေရာ ဒေရာေသာပါးနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက Robinson Store ေပၚ ေျပးတက္လိုက္တာေပါ႔..... store ထဲကအိမ္သာမွာ ထိုင္မယ္လဲလုပ္ေရာ....... ေဘး ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ လုံး၀ (လံုး၀ ) စကၠဴ လိပ္မရွိဘူး ၊ လက္ေဆး basin နားမွာ စကၠဴ ထားသလားဆိုေတာ႔လည္း ........မေတြ႔ဘူး ..... ဒါနဲ႔ ျပာျပာသလဲ အျပင္ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ႕ ..... ေတြ႔ပါျပီ ခင္ဗ်ာ.....က်ား နဲ႔ မ အိမ္သာ နွစ္ခုၾကားမွာ ... ပိုက္ဆံ အေၾကြ ထည့္မွ စကၠဴ ရတာကိုး ..... ပုံးေလး (၂) ခု .... တခု မွာ (၂)ဘတ္ ၊တခု မွာ (၅ ဘတ္တဲ႔.... (၅)ဘတ္က ဘူးပိုၾကီးေတာ႔ စကၠဴပိုမ်ား မွာေပါ႔ေလ..အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသူတသိုက္ကလဲ ေရာက္လာေတာ႔ သူတုိ႔ထက္ အရင္ လက္ဦးေအာင္ (၁၀)ဘတ္ ထည့္ျပီး (၅)ဘတ္ (၂)ဘူး ယူလိုက္တာေပါ႔ .. ကိုယ္ကမ်ားမ်ား သံုးရင္လဲ သံုးရမွာကို...

ေက်ာင္းသူေတြကလဲ ကိုယ္႔ရဲ႕အေရးတၾကီးျဖစ္ေနရွာ ပုံကို တအံ့တေၾသာေတြ ၾကည့္လို႕ .......

ကဲ .... ခုမွပဲ..စိတ္ခ်မ္းသာစြာအျပတ္ရွင္းလုိက္ရလို႕ ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားေတာ႔တယ္.....

ဒါနဲ႔ သုတ္သင္ရွင္းလင္းမလုိ႔ စကၠဴဘူးလည္းေဖါက္လိုက္ေရာ..............

အလိုေလး................

အမ်ိဳးသမီး လစဥ္သုံး ဂြမ္းထုပ္ေတြ ျဖစ္ေနပါေရာလား..... ဒါေၾကာင္႔ ေက်ာင္းသူေတြက တအံ့တေၾသာ ၾကည့္ေနတာကိုး..... တေယာက္ထည္း ရွက္လြန္းလို႔ ထူပူသြားလိုက္တာ...... ဒါေပမယ္႔ လက္ထဲမွာဒါေတြပဲ ရိွေတာ႔.. အဲဒါေတြနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာေျဖရွင္းခဲ႔ပါတယ္..

နူးေတာ႔ အနူးည့ံသား ခင္ဗ်

ရွက္ရွက္ နဲ႔ ျမိဳသိပ္ထားတာ ခုမွ ဖြင္႔ခ်လိုက္ရလုိ႔ ေနသာထိုင္သာေတာ႔ျဖစ္သြားပါျပီ ဖြင္႔ ခ်တဲ႔အတြက္ စကၠဴလည္းမလိုဘူးေလ ...

တခါတေလ ေတာ႔ မွားတဲ႔အခါလည္းမွားေပမေပါ႔ ဗ်ာ......