၁၉၈၈ခုႏွစ္အေရးအခင္းျပီးစက ေအာက္တိုဘာ(၃)ရက္ေန႔မွာ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကို ရုံးေတြျပန္တက္ခိုင္းေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္လဲ ရုံးျပန္မတက္ေတာ့ပဲ အလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး အညာျပန္ေနေတာ့တာေပါ့၊ ျပန္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္ကမရွိ၊ အရပ္ထဲကကာလသားေတြနဲ႔လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လိုက္ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္နဲ႔ နိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာလိုက္ မိန္းမအေၾကာင္းေျပာလိုက္နဲ႔ အရပ္ထဲမွာ ကာလသားေခါင္းျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ၊ အရပ္ထဲကသာေရးနာေရးကိစၥေတြမွာ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔က ဟိုပါဒီပါေပါ့ေလ၊ ဒီလိုနဲ႔တေန႔မွာ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကာလသားေတြ အလုပ္ရႈတ္စရာအေၾကာင္းတခုျဖစ္လာတယ္၊
ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔အေနာက္ဖက္ တအိမ္ေက်ာ္က ေဒၚေငြေအာင္တို႔အိမ္၊ အေနာက္ဖက္ဆိုတာ west ကိုေျပာတာ၊ကိုၾကီးေက်ာက္တုိ႔အညာမွာ တည္ေနရာကိုညႊန္းရင္ ေတာင္ဖက္ေျမာက္ဖက္ အေရွ႔ဖက္အေနာက္ဖက္ လို႔ အရပ္မ်က္ႏွာနဲ႔ ညႊန္းတတ္တာကိုး၊ ရန္ကုန္ေရာက္စက ကိုယ့္ကိုလမ္းလာေမးရင္ ေတာင္ဖက္လမ္းလို႔ေျပာရင္ လူေတြကမသိၾကဘူး၊ ရန္ကုန္မွာက အရပ္မ်က္ႏွာနဲ႔ မသုံးၾကေတာ့ ေတာင္မွန္းေျမာက္မွန္းမသိသူကတယ္မ်ားသကိုး၊ ကဲ..ထားပါေတာ့ေလ၊
ေဒၚေငြေအာင္တို႔ကမုံ႔တီ၊ မံ႔ုဟင္းခါးဖိုလုပ္ၾကတယ္၊ ေဒၚေငြေအာင္ညီမက ေဒၚေငြေသာင္တဲ့၊ေရွးကအျငိမ့္မင္းသမီးၾကီး၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ေတာင္ဖက္ဘုရားလမ္းက ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ငယ္ငယ္ကေတာ့ အျငိမ့္တန္းကိုး၊ မင္းသမီးေတြက ခ်ီေကာက္လိုက္ကၾကတယ္၊ အရပ္ကဘုရားပြဲမွာအရပ္ျပဇတ္ေတြကလို႔ ငွားရင္လိုက္ကရတယ္၊ ဘုန္းၾကီးပ်ံဧယဉ္က်ဴးေတြ လိုက္ရတယ္၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တု႔ိငယ္ငယ္ ရုပ္ရွင္ရုံေတြျပည္သူပိုင္ မသိမ္းခင္က ျမိဳ့ထဲကိုရုပ္ရွင္ေၾကာ္ျငာလွည့္ရင္လဲ မင္းသမီးေတြအကနဲ႔ေၾကာ္ျငာတတ္တာမ်ိဳး မွာလဲလိုက္ကၾကရတာေပါ့၊
အဆိုအငိုအေျပာေကာင္းတဲ့ မင္းသမီးၾကီးေတြ အသက္ၾကီးလာေတာ့ အရပ္ထဲက အသုဘေတြမွာ အငွားငိုလိုက္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႔ကပိုက္ဆံရရမရရ ဝါသနာပါလို႔ကို အငွားသြားငိုေနၾကတာကလား၊ ဒီဓေလ့ကို ကိုေက်ာက္တို႔ ျမင္းျခံ၊ပခုကၠဴ ေဒသမွာအရင္က ရွိခဲ့ေပမဲ့ခုေတာ့ ေပ်ာက္သေလာက္ျဖစ္သြားပါျပီ၊ အသုဘရွင္ကလဲ လာတဲ့ရပ္ေဝးရပ္နီးဧည့္ေတြ ဧည့္ခံေနရ၊ ေဝယ်ာေဝစၥေတြလုပ္ရနဲ႔ မငိုအားၾကေလေတာ့ ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ငိုတတ္တဲ့ မိန္းမၾကီးမ်ားက လာငိုၾကတာကိုး၊ အငိုေကာင္းပုံမ်ားေတာ့ အသုဘရွင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသုဘရွင္လို႔သတိမရပဲ လာငိုတဲ့မိန္းမၾကီးေတြသနားျပီးမ်က္ရည္က်ယူရသတဲ၊့
ကိုေက်ာက္တို႔ငယ္ငယ္က သုႆန္ေတြကလဲ ျမိဳ့ထဲမွာပဲဆိုေတာ့ ေျခလ်င္ပဲ အသုဘလိုက္ပို႔ၾကတာပဲ၊ အသုဘပို႔ရင္လဲ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ငယ္ငယ္က ဆိုင္းဝိုင္းေလးနဲ႔၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကေတာ့ မသာဆိုင္းလို႕ေခၚတာေပါ့ေလ၊ အဲဒီဆိုင္းဝိုင္းေလးက အသုဘပို႔တဲ့သူေတြေနာက္ကမွ လွည္းနဲ႔ကိုး၊ မသာဆိုင္းတီးတဲ့လွည္းေနာက္မွာေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ ကေလးေတြက တေပ်ာ္္တပါးၾကီးဆိုင္းခ်က္နဲ႔ အညီကလိုက္သြားၾကေတာ့တာ၊ အို...ေပ်ာ္စရာေကာင္းခ်က္ေတာ့၊ ခုေနမသာဆိုင္းေလးမ်ားရွိရင္ လိုက္ကလိုက္ခ်င္ပါေသး၊
အဲ....မသာဆိုင္းနဲ႔လိုက္ကေနလိုက္တာ ေရးလက္စေတာင္ဘယ္ေရာက္သြားပါလိမ့္၊ ေဒၚေငြေအာင္တို႔ကမုန္႔တီဖိုဆိုေတာ့ မနက္ေဖါက္သည္ေတြ အမွီေပးနိုင္ေအာင္ ည နာရီျပန္တခ်က္ေလာက္ကထဲက မုန္႔ထလုပ္ရတာဆိုေတာ့ ညေစာေစာအိပ္ၾကတာကိုး၊ အရပ္ထဲကေတာ့ သူတို႔အိမ္ကို ေနဝင္ရင္ကုကၠဳိပင္လို႔ ေျပာၾကတယ္၊ ကုကၠိဳပင္ကလဲေနေတာင္ေကာင္းေကာင္းမဝင္ ေသးဘူးအရြက္ေတြက အိပ္ကုန္ၾကတာမ်ိဳးကိုး၊ အဲဒီကုကၠိဳပင္အိမ္ချမာ ကုကၠိဳစည္းစိမ္ေႏွာင့္ယွက္မဲ့ အေၾကာင္းေပၚလာေတာ့တာပါပဲ၊
ည၉ နာရီေလာက္ရွိျပီဆိုရင္ ဘယ္အရပ္ကလာမွန္းမသိတဲ့ အုတ္ခဲၾကိဳးေတြ၊ ေက်ာက္ခဲေတြနဲ႔ အိမ္ကို တလစပ္ အပစ္ခံရေတာ့တာပဲ ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ အရပ္ထဲက ကာလသားတသိုက္နဲ႔ လူၾကီးေတြအလုပ္မ်ားေတာ့တာေပါ့၊ ေဒၚေငြေအာင္တို႔ အိမ္ပတ္လည္မွာ လူေတြဝိုင္းထား၊ အနီးအနားအိမ္ေတြေခါင္မိုးေပၚ တက္ျပီးခဲေတြလာရာလမ္းကို မွန္းဆၾကေပမဲ့ ဘယ္ကလာမွန္းမသိေအာင္ တဝုန္းဝုန္း တဒိုင္းဒိုင္း အပစ္ခံေနရတာ ညသန္းေခါင္ထိေအာင္ပါပဲ၊ အိမ္ထဲဝင္လာတဲ့ အုတ္ခဲၾကိဳးကို အိမ္အျပင္ပစ္ထုတ္ လိုက္တာကို အဲဒီအုတ္ခဲၾကိဳးက ခ်က္ခ်င္း ဝွီးကနဲ အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာတာကလဲ ဘယ္လိုစဉ္းစားရမွန္းမသိ၊ ကိုၾကီးေက်ာက္တို႔ကာလသား တသိုက္ တပတ္ေလာက္ၾကာေအာင္ လုံျခံဳေရးကင္းေစာင့္လိုက္ရပါတယ္၊ လူေတြဒီေလာက္ေစာင့္ေနတဲ့ ၾကားက ေန႔တိုင္းအခ်ိန္မွန္ ခဲနဲ႔အေပါက္ခံေနတာမို႔ လူေတြကေတာ့ ပုဏၰကတိုက္တယ္လို႔ပဲ ေျပာၾကတာေပါ့၊ တပတ္ေလာက္ေန႔စဥ္ အခ်ိန္မွန္ခဲေပါက္ခံရျပီးေနာက္ သူ႔အလိုလိုပဲ ရပ္သြားပါတယ္၊
ပုဏၰကတိုက္တယ္ဆိုတာ အရင္ကေတာ့ ၾကားဖူးနားဝရွိေပမဲ့ ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ့ ခဲေတြနဲ႔ တဝုန္းဝုန္း အပစ္ခံေနရတာေတာ့ ကိုၾကီးေက်ာက္ဒီတခါပဲ ၾကံဳဖူးပါတယ္၊ သုေတသီမ်ားကေတာ့ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြရွိတဲ့ အိမ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ဆိုေပမဲ့ ေဒၚေငြေအာင္တို႔ အိမ္မွာေတာ့ မရွိပါဘူး၊ တျခားအေၾကာင္းအရာေတြ ရွိခ်င္ရွိမွာေပါ့ေလ၊ အင္းတိုက္တာေတြ၊ စုန္းတိုက္တာေတြ ကလဲရွိတတ္တာမို႔ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေနာက္တခါေရးပါဦးမယ္။
(ကိုေအာင္ကပု႑က လို႔ စာလုံးေပါင္းတယ္ခင္ဗ်၊ ကိုေအာင္ေပါင္းတာ အမွန္ပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ပ်င္းလို႔မျပင္ေတာ့ဘူး)
No comments:
Post a Comment