မိုးပ်ံပူေဘာင္းေလး

က်ြန္ေတာ္တို႕ ငယ္ငယ္တုန္းက ကေလးတိုင္းလိုလို မိုးပ်ံပူေဘာင္းနဲ႕ ေဆာ့ ကစားခ့ဲ ၾကဖူးမယ္ ထင္ပါတယ္..။ က်ြန္ေတာ္ မွတ္မွတ္ရရ ပထမဆုံး အၾကိမ္ မိုးပ်ံပူေဘာင္းေလး တခု ပိုင္ခ့ဲဖူးတာ ကၽြန္ေတာ္ (၄)နွစ္သား အရြယ္ မွာပါ။

အဲဒီကာလတုန္းက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီလို႕ အမည္ခံျပီး စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းျပီးစ အခ်ိန္မို႕ နိုင္ငံ တ၀ွန္းမွာ လြတ္လပ္ေရး ပြဲေတြ အလုပ္သမား၊ ေတာင္သူ လယ္သမားေန႕ ပြဲေတြ၊ ေက်ာင္းသား ပြဲေတာ္ေတြ ခ်ိမ့္ခ်ိမ့္ သဲသဲ က်င္းပေနတဲ့ အခါ ေပါ့ဗ်ာ။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ အဲဒီပဲြေတြလဲ တခုမွ မရွိေတာ့ဘူး ထင္ပါရဲ့ ... အဲဒီတုန္းက လြတ္လပ္ေရးေန႕ပြဲကို ကြ်န္ေတာ္တို႕ ျမိဳ့ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အိမ္နဲ႕ မနီးမေ၀းမွာ ရိွတဲ့ .. မင္းေက်ာင္းကြင္းမွာ က်င္းပပါတယ္ ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဦးၾကီး လူပ်ိဳၾကီးက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးတသိုက္က္ို ေခၚျပီး ပြဲေတာ္ သြားၾကတာေပါ့ .. ကေလး တသိုက္လုိ႕ ေခၚရေလာက္ေအာင္လဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးဘ၀က မိသားစုတိုင္းဟာ သားသမီးေတြ အမ်ားၾကီး ေမြးၾကပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့အေမကလဲ အမ်ားနည္းတူ ရင္ေဘာင္တန္းနိုင္ ပါတယ္။ (၉) ေယာက္ေမြးရာမွာ (၆) ေယာက္ အဖတ္တင္ပါတယ္ ..။ သားသမီးေတြ အမ်ားၾကီး ေမြးရလုိ႕လဲ အေမ့မွာ ပင္ပန္းပုံလည္း မေပၚပါဘူး။ မနွစ္ ကအသက္ (၈၈) နွစ္မွာ လူၾကီးနာနဲ႕ အိုလို႕ ဆုံးသြားခ်ိန္ တိုင္ေအာင္ .. ဆံပင္ မျဖဴ၊ နား မေလး၊ မ်က္ေစ့ မမႈန္တာဟာ .. သဘာ၀ မဟုတ္တဲ့ တားေဆးေတြကို မသုံးခဲ့လို ့ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာပဲ။

ကဲ လြတ္လပ္ေရး ပြဲေတာ္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္ ၾကတာေပါ့ဗ်ာ....

ပြဲေတာ္ထဲမွာျပခန္းေတြကလည္း အမ်ားသားခင္ဗ်.... ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာ ကေတာ့ .. ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္ ျပခန္း ခင္ဗ်.. အဲသည္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို ့ ျမင္းျခံခရိုင္ က ပုပၸါးေတာင္ေစာင္းမွာ Russia အကူအညီနဲ႕ ေဆာက္ေနတဲ့ အထင္ကရ ဆည္ၾကီးဆိုေတာ့ တခန္းတနား ျပတာေပါ့ေလ ..။ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးဆုိေတာ့ ဆည္ပုံစံငယ္ထဲမွာ ျပထားတဲ့ ဓါတ္ခဲသုံး ကား ေလးေတြနဲ ့ ကစား ခ်င္လုိ ့သြားေရ တမ်ားမ်ားနဲ႕ ပါပဲ။ ေရခဲေခ်ာင္းသည္ျမင္လဲ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ေနရေပမယ့္ .. ေခါင္းက သမင္လည္ျပန္..။ အာတာပူစီသည္ က ဂရုန္း..ဂရုန္း နဲ ့အာတာပူစီ စက္ကို လွည့္ေနရင္လဲ ၀ယ္စားမယ္ၾကံ ရင္ အၾကီးေတြက ေခ်ာင္းဆုိးမယ္ဆုိတာ နဲ ့ မစားရ ။ ဒါေပမယ့္ ဦးၾကီးက မုန္ ့ေတြ အမ်ားၾကီး ၀ယ္ေၾကြးတာေတာ့ မွတ္မိတယ္။ ၀ယ္ေၾကြးတဲ့ မုန္႕ထဲ မွာ ၾကံပန္းခိုင္ပါတယ္။ ၾကံေခ်ာင္းကို အ၀ုိင္းလုိက္ ေသးေသးတုံးျပီးေတာ့.. ၀ါးကို ေသးေသး ဒုတ္ေခ်ာင္းေလးေတြ ျမႊာျပီး ၾကံအ၀ိုင္းျပားေလးေတြ စြပ္ထားတာ .. စားဖူးၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႕ ..။ ကိုယ့္ မွာရွိတဲ့ သြားေသးေသးေလးေတြနဲ ့ ၾကံ ေတြ ၀ါးရတာ ပဲြေတာ္က ျပန္လာတဲ့ အထိမကုန္နုိင္ဘူး ..။ ကေလးတုန္းကေတာ့ ဘာ၀ါးသလဲ မေမး နဲ ့...၊ ဇီးထုပ္ ေတြစားရင္ ဇီးေပါင္း ကုန္သြားလဲ ပလပ္စတစ္အိပ္ကို ဆက္၀ါးေနတာပဲ... အခ်ိဳရည္ ကုန္သြားမွ ပလပ္စတစ္အိပ္ကို ...ထြီး.... ဆိုျပီး ထုတ္ခဲ့တာေလ...

အိမ္အျပန္...ပြဲေတာ္က အထြက္..အေပါက္၀မွာေတာ့..... ပူေဘာင္းသည္က .. ငုတ္တုပ္ ထိုင္လို႕ ပါလား... ေမာင္နွမ တေတြ မိုးပ်ံ ပူေဘာင္း ကိုယ္စီနဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္ခဲ့ ၾကတာေပါ့ဗ်ာ..။ ဒါေပမဲ့ ............ မင္းေက်ာင္းကြင္း ကေန ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ.. သေျပပင္ ေက်ာင္းတိုက္ကို ျဖတ္ျပီး ျပန္ရတယ္ခင္ဗ် .. ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ.. တမာ ကိုင္းေတြ ခုတ္ျပီး လမ္းနံေဘးမွာ စုပုံထားပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အၾကီး အကိုေတြ အမေတြက တမာကိုင္းေတြ ခ်ိဳးျပီး သူတုိ ့ ပူေဘာင္းက အပ္ခ်ည္ၾကိဳးနဲ႕ ခ်ည္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ကိုယ္လည္း အည့ံေတာ့မခံဘူး ဆိုျပီး.. တမာကိုင္း ကိုခ်ိဳးျပီး ခ်ည္လဲ ခ်ည္လိုက္ေရာ ......... တခါတည္း ၾကိဳးက လက္က လြတ္ထြက္ သြားျပီး ပူေဘာင္းက ပ်ံတက္သြားပါေရာလား....။ ကေလးဆုိေတာ့ နွေမ်ာေမ်ာနဲ႕ ငိုလုိက္ရတာ... အိမ္ေရာက္ေတာ့.. အသံေတာင္ သိတ္မထြက္နုိင္ေတာ့ဘူး ...။ ကၽြန္ေတာ့ အမ က ကၽြန္ေတာ္ကိုေခ်ာ့ ရွာပါတယ္... ေမာင္ေလး အငိုတိတ္ရင္ ပ်ံတက္သြားတဲ့ ပူေဘာင္းေလး ျပန္ေရာက္ လာမယ္တဲ့.. ကၽြန္ေတာ့မွာ ကိုယ့္ပူေဘာင္းေလး ျပန္လာနိုးနဲ ့ အဟုတ္မွတ္ျပီး ခ်က္ခ်င္း အငို တိတ္ျပီး... ေမာေမာနဲ ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ.... အိပ္ယာက နိုးေတာ့ မုန္ ့စား... ညီ အကိုတေတြ ေဘာလုံး ကန္ၾကနဲ ့... မိုးပ်ံပူေဘာင္းေလးကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားတာပါပဲ ..။

အရြယ္ေရာက္လာေတာ့လည္း ... မိုးပ်ံပူေဘာင္းေလးဟာ ပုံစံတမ်ိဳး နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာျပန္ပါတယ္.. ဒီတခါလည္း အရင္လိုပါပဲ..... ကၽြန္ေတာ့ ဆီက ပ်ံထြက္ သြားတဲ့ ပူေပါင္းေလးျပန္လာနိုး နဲ ့ အငိုတိတ္ခဲ့ရေပမယ့္.. ျပန္မလာခဲ့ပါဘူး....။

အဲသည္ေနာက္မွာေတာ့.......... ဟိုး........အနွစ္ (၂၀ ) ေလာက္ က ပ်ံတက္သြား ခဲ့တဲ့ မုိးပ်ံပူေဘာင္းေလး...... ေနာက္နွစ္မွာ.... ဘယ္လုိပဲျပန္လာ မယ္ေျပာေျပာ.... ကၽြန္ေတာ္ မယုံနိုင္ေတာ့ပါဘူး.........။